Wat is ongedifferentieerde schizofrenie?

Ongedifferentieerde schizofrenie was een eerder erkend subtype van schizofrenie dat symptomen van de aandoening inhield die niet pasten bij de kenmerken van katatonische, paranoïde of gedesorganiseerde schizofrenie. Deze aandoeningen werden ooit erkend als afzonderlijke subtypes van schizofrenie, maar deze zijn verwijderd als afzonderlijke diagnoses in de meest recente versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5-TR).

Tekenen en symptomen van ongedifferentieerde schizofrenie

Een diagnose van schizofrenie moet voldoen aan de DSM-5-criteria voor een diagnose van schizofrenie door ten minste twee van de volgende symptomen te hebben:

• Hallucinaties
• Waanideeën
• Ongeorganiseerd denken (spraak)
• Grofweg ongeorganiseerd of katatoon gedrag
• Negatieve symptomen zoals het niet tonen van emoties of een totaal gebrek aan motivatie of interesse in activiteiten

Minstens één van de symptomen moet bestaan ​​uit hallucinaties, waanideeën of onsamenhangende spraak.

Volgens de DSM-5-criteria voor schizofrenie moet een persoon deze symptomen minimaal een maand hebben ervaren, waarbij het totale verloop minimaal zes maanden duurt. Bovendien moeten de symptomen ten minste één belangrijk gebied van functioneren verstoren, waaronder werk, school, persoonlijke relaties of zelfzorg.

Symptomen van schizofrenie die gecategoriseerd hadden kunnen worden als ongedifferentieerd, omvatten alle volgende diagnostische criteria voor schizofrenie:

• Gevoel van emotieloosheid
• Gebrek aan motivatie of verlangen
• Auditieve hallucinaties
• Waanideeën
• Bewegingsstoornissen
• Ongeorganiseerde spraak
• Gedrag en spraak die moeilijk te verstaan ​​zijn

Oorzaken van ongedifferentieerde schizofrenie

Er wordt gedacht dat veranderingen in de chemie en structuur van de hersenen een onderliggende bijdragende of oorzakelijke factor kunnen zijn bij schizofrenie.

Deze hersenafwijkingen kunnen zich ontwikkelen voor de geboorte, maar kunnen later in het leven toenemen. De veranderingen die zijn waargenomen in de hersenen van mensen met schizofrenie suggereren dat schizofrenie een hersenstoornis kan zijn.

Risicofactoren

De exacte oorzaak van schizofrenie (inclusief ongedifferentieerde schizofrenie) is niet goed bekend, maar er zijn een aantal zaken die een hoger risico op het krijgen van de stoornis met zich meebrengen, waaronder:

• Leeftijd van een persoon: Schizofrenie wordt vaak gediagnosticeerd in de late tienerjaren tot begin dertig. Bij mannen treedt schizofrenie meestal op jongere leeftijd op dan bij vrouwen. De gemiddelde leeftijd waarop mannen de diagnose schizofrenie krijgen, is van de late adolescentie tot begin twintig. Voor vrouwen is dat getal van begin twintig tot begin dertig.
• Genetica: Hoewel er geen specifiek gen definitief in verband is gebracht met schizofrenie, weten wetenschappers dat de aandoening soms in de familie voorkomt. Volgens de National Institutes of Health suggereren genetische studies sterk dat veel verschillende genen het risico op het ontwikkelen van schizofrenie vergroten, maar dat geen enkel gen de aandoening op zichzelf veroorzaakt. Er is meer onderzoek nodig voordat het mogelijk zal zijn om genetische informatie te gebruiken om te voorspellen wie schizofrenie zal krijgen.
• Omgevingsfactoren: Sommige deskundigen zijn van mening dat een combinatie van genetische en omgevingsfactoren een rol kan spelen bij de ontwikkeling van schizofrenie.

Diagnose

Hoewel er geen specifieke laboratoriumtest is om schizofrenie te diagnosticeren, worden er veel soorten medische tests uitgevoerd om de tekenen en symptomen van schizofrenie te evalueren en andere stoornissen uit te sluiten.

De diagnose schizofrenie kan bestaan ​​uit veel verschillende vormen van screeningsinstrumenten en onderzoeksmethoden, waaronder:

• Een grondige anamnese en lichamelijk onderzoek: Hiermee kunt u fysieke oorzaken van de symptomen uitsluiten.
• Labtests: Er is geen specifieke labtest om schizofrenie te diagnosticeren, maar er kunnen andere soorten labtests worden uitgevoerd die kunnen wijzen op een fysieke bijdrage aan de symptomen. Ook kan een drugstest worden besteld om te testen op elk type middelengebruik.
• Beeldvormende onderzoeken: Magnetic resonance imaging (MRI) of computertomografie (CT) kan worden uitgevoerd om te controleren op een hersenaandoening (zoals een tumor) die de symptomen zou kunnen veroorzaken.
• Psychosociale evaluatie: een test die wordt afgenomen om de geestelijke gezondheid en het sociale welzijn van een persoon te evalueren. Deze evaluatie omvat een uitgebreide geschiedenis van psychiatrische problemen, medische voorgeschiedenis, drugs- en alcoholgebruik en meer.   
• Een veiligheidsbeoordeling: hierbij worden factoren beoordeeld zoals of de persoon een risico op zelfmoord loopt. 
• Cognitieve tests: Dit evalueert problemen in cognitief functioneren die vaak aanwezig zijn bij mensen met schizofrenie. Cognitieve stoornissen kunnen problemen omvatten met iemands oordeel, geheugen, taal en vermogen om nieuwe dingen te leren. 
• Een diagnostische beoordeling: Nadat medische oorzaken van de symptomen zijn uitgesloten, kan de zorgverlener iemand met schizofreniesymptomen doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor een diagnostische beoordeling.

Behandeling van ongedifferentieerde schizofrenie

Het scala aan behandelingsopties voor schizofrenie varieert afhankelijk van veel verschillende factoren. De meest invloedrijke factor met betrekking tot de behandelingsmodaliteit zijn de symptomen die men ervaart.

Medicatie

Behandeling omvat vaak medicatie, zoals antipsychotische medicatie voor de behandeling van hallucinaties en waanideeën. Voorbeelden van antipsychotische medicijnen zijn:

• Olanzapine (Zyprexa)
• Risperidon (Risperdal)
• Quetiapine (Seroquel)
• Aripiprazol (Abilify)

Een van de grootste zorgen met veel antipsychotische medicijnen is non-compliance van een persoon. Dit kan te maken hebben met bijwerkingen die voor sommige mensen met schizofrenie verontrustend kunnen zijn. Veelvoorkomende bijwerkingen zijn:

• Verhoogde eetlust
• Ernstige droge mond
• Ernstige gewichtstoename
• Slaperigheid
• Slaperigheid
• Constipatie
• Verhoogde lipide (vet) niveaus in het bloed
• Een stijging van de bloedsuikerspiegel
• Seksuele problemen
• Duizeligheid
• Abnormale bewegingen
• Rusteloosheid

Naast antipsychotische medicijnen kunnen er ook andere medicijnen worden voorgeschreven (afhankelijk van de symptomen) aan iemand met schizofrenie, waaronder:

• Antidepressiva medicijnen
• Medicijnen tegen angst
• Stemmingsstabilisatoren
• Slaapmedicatie
• Medicijnen om bijwerkingen van antipsychotische medicijnen te bestrijden

Cognitieve gedragstherapie (CGT)

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een vorm van psychologische behandeling waarvan is aangetoond dat deze effectief is bij een breed scala aan psychische gezondheidsproblemen, waaronder:

• Depressie
• Angststoornis
• Stoornis in het gebruik van middelen
• Eetstoornissen
• Ernstige psychische aandoening

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een behandelmethode die mensen met schizofrenie op veel manieren kan helpen. Het kan bijvoorbeeld helpen om:

• Identificeer ongezonde denkpatronen
• Verander lastige gedachten
• Maak gebruik van verschillende copingtools (zoals dagboekschrijven, mindfulness en meer)
• Gebruik rollenspellen om geleerde vaardigheden te oefenen

Gezinsonderwijs en -ondersteuning

Gezinseducatie en -ondersteuning zijn gericht op het helpen van familieleden en goede vrienden van mensen met schizofrenie om te gaan met de vele problemen die gepaard gaan met het leven met of omgaan met een persoon met een ernstige psychische aandoening. Dit type behandeling kan veel verschillende soorten modaliteiten omvatten, waaronder:

• Huwelijkstherapie
• Groepstherapie
• Onderwijsgroepen
• Individuele therapie
• Ondersteuningsgroepen

Gecoördineerde Specialistische Zorg (CSC)

Gecoördineerde specialistische zorg (CSC) is een type behandeling dat een multidisciplinaire aanpak biedt ter ondersteuning van mensen in de vroege fase van schizofrenie.

Behandelingsmodaliteiten die als onderdeel van een CSC-programma kunnen worden aangeboden, zijn onder meer:

• Ondersteuning bij werkgelegenheid
• Onderwijs (voor school of beroepsopleiding)
• Medicatiebeheer
• Zaakbeheer
• Gezinsopvoeding
• Gezinsondersteuning

Behandeling van middelenmisbruik

Omdat bij een groot aantal mensen met schizofrenie sprake is van een middelenstoornis, kan een programma worden aanbevolen dat zich richt op zowel de psychische aandoening als het middelengebruik.

Dit wordt vaak aangeduid als mentale ziekte chemische afhankelijkheid (MICD) of dubbele diagnose behandeling. Middelen gebruiken of alcohol drinken kan symptomen van gedifferentieerde vormen van schizofrenie verergeren, dus het is van vitaal belang om eventuele problemen die een persoon heeft met middelengebruik aan te pakken.

Wanneer moet u een arts bellen?

Als iemand met schizofrenie symptomen begint te ervaren die verergeren en/of zeer actieve hallucinaties of waanideeën krijgt, is het belangrijk om contact op te nemen met een professional in de geestelijke gezondheidszorg of een andere zorgverlener.

Bel 112 of zoek medische noodhulp als de persoon over zelfmoord of moord praat, of een zelfmoordpoging heeft gedaan.

Omgaan met

Een geliefde helpen die de diagnose schizofrenie heeft gekregen, is geen kleine onderneming. Houd er rekening mee dat er veel bronnen van ondersteuning beschikbaar zijn. Als uw geliefde drugsmisbruik en schizofrenie heeft, kunt u contact opnemen met de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) National Helpline op 1-800-662-4357.

Andere ondersteuningsnetwerken zijn:

• Nationale Alliantie voor Psychische Ziekten (NAMI): 1-800-950-6264
• Schizofrenie en verwante stoornissen Alliance of America: 1-800-493-2094