Geldigheid in psychologische tests

Psychologische beoordeling is een belangrijk onderdeel van zowel experimenteel onderzoek als klinische behandeling. Een van de grootste zorgen bij het maken van een psychologische test is of deze daadwerkelijk meet wat we denken dat deze meet.

Een test kan bijvoorbeeld ontworpen zijn om een ​​stabiele persoonlijkheidstrek te meten , maar meet in plaats daarvan voorbijgaande emoties die gegenereerd worden door situationele of omgevingscondities. Een geldige test zorgt ervoor dat de resultaten een nauwkeurige weerspiegeling zijn van de dimensie die beoordeeld wordt.

Validiteit wordt niet bepaald door een enkele statistiek, maar door een verzameling onderzoeken die de relatie tussen de test en het gedrag dat deze moet meten, aantonen. Er zijn vier typen validiteit: inhoudsvaliditeit, criteriumgerelateerde validiteit, constructvaliditeit en gezichtsvaliditeit.

Dit artikel bespreekt wat elk van deze vier typen validiteit is en hoe ze worden gebruikt in psychologische tests. Het onderzoekt ook hoe validiteit zich verhoudt tot betrouwbaarheid, wat een andere belangrijke maatstaf is voor de nauwkeurigheid en bruikbaarheid van een test.

Inhoudelijke geldigheid

Wanneer een test inhoudelijk valide is, vertegenwoordigen de items op de test het volledige scala aan mogelijke items dat de test zou moeten bestrijken. Individuele testvragen kunnen worden geselecteerd uit een grote pool van items die een breed scala aan onderwerpen bestrijken.

In sommige gevallen waarin een test een eigenschap meet die moeilijk te definiëren is, kan een deskundige beoordelaar de relevantie van elk item beoordelen. Omdat elke beoordelaar zijn beoordeling baseert op mening, beoordelen twee onafhankelijke beoordelaars de test afzonderlijk. Items die door beide beoordelaars als zeer relevant worden beoordeeld, worden opgenomen in de uiteindelijke test.

Criteriumgerelateerde validiteit

Er wordt gezegd dat een test criteriumgerelateerde validiteit heeft wanneer de test zijn effectiviteit heeft aangetoond bij het voorspellen van criteria of indicatoren van een construct.

Wanneer een werkgever bijvoorbeeld nieuwe werknemers aanneemt, zal hij verschillende criteria onderzoeken die kunnen voorspellen of een potentiële werknemer geschikt is voor een baan. Mensen die goed scoren op een test, presteren waarschijnlijk beter in een baan, terwijl mensen met een lage score op een test het slecht doen in die baan.

Er zijn twee verschillende soorten criteriumvaliditeit: gelijktijdig en voorspellend.

Gelijktijdige geldigheid

Er is sprake van gelijktijdige validiteit wanneer criteriummetingen tegelijkertijd met de testscores worden verkregen, wat aangeeft in hoeverre de testscores de huidige toestand van een individu kunnen inschatten. Bijvoorbeeld, bij een test die het niveau van depressie meet, zou er sprake zijn van gelijktijdige validiteit als de test de huidige niveaus van depressie meet die de testpersoon ervaart.

Voorspellende validiteit

Predictieve validiteit is wanneer de criteriummetingen op een bepaald moment na de test worden verkregen. Voorbeelden van tests met predictieve validiteit zijn beroeps- of geschiktheidstesten , die nuttig zijn om te bepalen wie waarschijnlijk zal slagen of falen in bepaalde vakken of beroepen.

Constructvaliditeit

Een test heeft constructvaliditeit als deze een verband aantoont tussen de testscores en de voorspelling van een theoretische eigenschap. Intelligentietests zijn een voorbeeld van meetinstrumenten die constructvaliditeit zouden moeten hebben. Een geldige intelligentietest zou het construct van intelligentie nauwkeurig moeten kunnen meten in plaats van andere kenmerken, zoals geheugen of opleidingsniveau.

Om de constructvaliditeit van een selectieprocedure aan te tonen, moeten de gedragingen die tijdens de selectieprocedure worden getoond, een representatieve steekproef vormen van de gedragingen die bij de functie horen.

Gezichtsvaliditeit

Face validiteit is een van de meest basale maten van validiteit. In wezen nemen onderzoekers de validiteit van de test gewoon voor waar aan door te kijken of het lijkt alsof de doelvariabele wordt gemeten. Op een maat voor geluk zou de test bijvoorbeeld face validiteit hebben als het lijkt alsof het daadwerkelijk niveaus van geluk meet.

Uiteraard betekent face validity alleen dat de test eruitziet alsof hij werkt. Het betekent niet dat de test bewezen heeft te werken. Als de meting echter op dit punt geldig lijkt, kunnen onderzoekers verder onderzoek doen om te bepalen of de test geldig is en in de toekomst gebruikt moet worden.

Een enquête waarin mensen wordt gevraagd op welke politieke kandidaat ze van plan zijn te stemmen, heeft een hoge ‘face validity’. Een complexe test die wordt gebruikt als onderdeel van een psychologisch experiment en die naar verschillende waarden, kenmerken en gedragingen kijkt, heeft daarentegen een lage ‘face validity’. Dit komt omdat het exacte doel van de test niet meteen duidelijk is, met name niet voor de deelnemers.

Betrouwbaarheid versus validiteit

Terwijl validiteit onderzoekt hoe goed een test meet wat hij moet meten, verwijst betrouwbaarheid naar hoe consistent de resultaten zijn. Er zijn vier manieren om betrouwbaarheid te beoordelen:

• Interne consistentie : Interne consistentie onderzoekt de consistentie van verschillende items binnen dezelfde test. 
• Interbeoordelaar : Bij deze methode beoordelen meerdere onafhankelijke beoordelaars de betrouwbaarheid van de test. 
• Parallelle of afwisselende vormen : bij deze aanpak worden verschillende vormen van dezelfde test gebruikt en worden de resultaten vergeleken.
• Test-hertest : Hierbij wordt de betrouwbaarheid van de resultaten gemeten door dezelfde test op verschillende tijdstippen af ​​te nemen.

Het is belangrijk om te onthouden dat een test betrouwbaar kan zijn zonder geldig te zijn. Consistente resultaten geven niet altijd aan dat een test meet waarvoor onderzoekers hem hebben ontworpen.