Sluit deze videospeler
In de psychologie is een zelfrapportage een test, meting of enquête die gebaseerd is op het eigen rapport van een individu over zijn symptomen, gedragingen, overtuigingen of houdingen. Zelfrapportagegegevens worden doorgaans verzameld in papier-en-potlood- of elektronisch formaat of soms via een interview.
Zelfrapportage wordt vaak gebruikt in psychologische studies, omdat het waardevolle en diagnostische informatie kan opleveren voor een onderzoeker of clinicus.
Dit artikel onderzoekt voorbeelden van hoe zelfrapportagegegevens worden gebruikt in de psychologie. Het behandelt ook de voor- en nadelen van deze aanpak.
Inhoudsopgave
Voorbeelden van zelfrapportages
Om te begrijpen hoe zelfrapportages in de psychologie worden gebruikt, kan het nuttig zijn om naar een aantal voorbeelden te kijken. Veel bekende assessments en inventarissen vertrouwen op zelfrapportage om gegevens te verzamelen.
De MMPI
Een van de meest gebruikte zelfrapportagetools is de Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) voor persoonlijkheidstesten . Deze inventarisatie omvat meer dan 500 vragen gericht op verschillende gebieden, waaronder gedrag, psychologische gezondheid, interpersoonlijke relaties en houdingen. Het wordt vaak gebruikt als een beoordeling van de geestelijke gezondheid, maar het wordt ook gebruikt in rechtszaken, voogdijevaluaties en als screeningsinstrument voor sommige carrières.
De vragenlijst met 16 persoonlijkheidsfactoren (PF)
Deze persoonlijkheidsinventaris wordt vaak gebruikt als diagnostisch hulpmiddel om therapeuten te helpen bij het plannen van behandelingen. Het kan worden gebruikt om meer te leren over verschillende individuele kenmerken, waaronder empathie, openheid, houdingen, hechtingskwaliteit en copingstijl.
Myers-Briggs-type-indicator (MBTI)
De MBTI is een populaire persoonlijkheidsmaatstaf die persoonlijkheidstypen in vier categorieën beschrijft: introversie of extraversie, sensing of intuating, thinking of feeling, en judging of perceiving. Er wordt een letter uit elke categorie genomen om het persoonlijkheidstype van een persoon te beschrijven, zoals INTP of ESFJ.
Samenvatten
Persoonlijkheidsinventarissen en psychologische beoordelingen maken vaak gebruik van zelfrapportage voor gegevensverzameling. Voorbeelden hiervan zijn de MMPI, de 16PF Questionnaire en de MBTI.
Voordelen van zelfgerapporteerde gegevens
Een van de belangrijkste voordelen van zelfrapportage is dat het gemakkelijk te verkrijgen is. Het is ook een belangrijke manier waarop clinici hun patiënten diagnosticeren, door vragen te stellen. Degenen die de zelfrapportage maken, zijn meestal bekend met het invullen van vragenlijsten.
Voor onderzoek is het goedkoop en kan het veel meer proefpersonen bereiken dan geanalyseerd kunnen worden door observatie of andere methoden. Het kan relatief snel worden uitgevoerd, dus een onderzoeker kan binnen enkele dagen of weken resultaten verkrijgen in plaats van een populatie gedurende een langere tijd te observeren.
Zelfrapportages kunnen vertrouwelijk worden gemaakt en kunnen anoniem worden gemaakt om gevoelige informatie te beschermen en wellicht eerlijke antwoorden te bevorderen.
Nadelen van zelfgerapporteerde gegevens
Het verzamelen van informatie via zelfrapportage kent beperkingen. Mensen zijn vaak bevooroordeeld wanneer ze over hun eigen ervaringen rapporteren. Veel individuen worden bijvoorbeeld bewust of onbewust beïnvloed door ‘sociale wenselijkheid’. Dat wil zeggen dat ze eerder ervaringen rapporteren die als sociaal aanvaardbaar of gewenst worden beschouwd.
Zelfrapportages zijn onderhevig aan de volgende vooroordelen en beperkingen:
- Eerlijkheid : Het kan voorkomen dat proefpersonen een sociaal acceptabeler antwoord geven in plaats van de waarheid te spreken.
- Introspectief vermogen : Het kan zijn dat de proefpersonen zichzelf niet goed kunnen beoordelen.
- Interpretatie van de vragen : De formulering van de vragen kan verwarrend zijn of verschillende betekenissen hebben voor verschillende onderwerpen.
- Beoordelingsschalen : Iets met ja of nee beoordelen kan te beperkend zijn, maar numerieke schalen kunnen ook onnauwkeurig zijn en afhankelijk van de neiging van het individu om op alle vragen een extreem of gemiddeld antwoord te geven.
- Reactiebias : Vragen zijn onderhevig aan alle vooroordelen die voortkomen uit eerdere antwoorden, of deze nu betrekking hebben op recente of belangrijke ervaringen en andere factoren.
- Steekproefbias : De mensen die de vragenlijst invullen, zijn het soort mensen dat een vragenlijst zal invullen. Zijn ze representatief voor de populatie die u wilt bestuderen?
Zelfrapportage-info met andere gegevens
De meeste experts op het gebied van psychologisch onderzoek en diagnose stellen dat zelfgerapporteerde gegevens niet op zichzelf gebruikt moeten worden, omdat deze vaak bevooroordeeld zijn. Onderzoek kan het beste worden uitgevoerd door zelfrapportage te combineren met andere informatie, zoals het gedrag van een individu of fysiologische gegevens.
Deze ‘multimodale’ of ‘multimethodologische’ beoordeling levert een globaler en daarom waarschijnlijk nauwkeuriger beeld op van het onderwerp.
De vragenlijsten die in onderzoek worden gebruikt, moeten worden gecontroleerd om te zien of ze consistente resultaten opleveren in de loop van de tijd. Ze moeten ook worden gevalideerd door een andere datamethode die aantoont dat antwoorden meten wat ze beweren te meten. Vragenlijsten en antwoorden moeten gemakkelijk te onderscheiden zijn tussen controles en de testgroep.
Hoe u een zelfrapportageonderzoek kunt maken
Als u een zelfrapportagetool voor psychologisch onderzoek maakt, zijn er een paar belangrijke stappen die u moet volgen. Bepaal eerst welk type gegevens u wilt verzamelen. Dit bepaalt de vorm van uw vragen en het type schaal dat u gebruikt.
Maak vervolgens een pool van vragen die duidelijk en beknopt zijn. Het doel is om meerdere items te hebben die alle onderwerpen bestrijken die u wilt behandelen. Voer ten slotte een pilot uit met uw studie met een kleine groep om ervoor te zorgen dat deze geldig en betrouwbaar is.
Samenvatten
Wanneer u een zelfrapportageonderzoek opstelt, moet u bepalen welke informatie u moet verzamelen en de beoordeling testen bij een groep personen om te bepalen of het instrument betrouwbaar is.
Samenvatting
Zelfrapportage kan een nuttig hulpmiddel zijn voor het verzamelen van gegevens. De voordelen van zelfrapportagegegevens zijn onder andere lagere kosten en de mogelijkheid om gegevens van een groot aantal mensen te verzamelen. Zelfrapportagegegevens kunnen echter ook bevooroordeeld en foutgevoelig zijn.