Sluit deze videospeler
Door zelfvoorzienend te zijn en externe bijdragen af te wijzen, beschermen 12-stappengroepen de gemeenschapsstructuur en fundamentele spirituele fundamenten. Traditie 7 van Anonieme Alcoholisten (AA) zegt: “Elke groep zou volledig zelfvoorzienend moeten zijn en externe bijdragen moeten afwijzen.”
Inhoudsopgave
Zelfvoorzienend zijn
Een van de principes van de 12-stappen supportgroepen is dat elk lid verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen herstel. Het eerste deel van Traditie 7 maakt duidelijk dat de verantwoordelijkheid zich uitstrekt tot de leden van elke lokale groep, aangezien deze de mand met bijdragen doorgeeft om de huur te betalen en de literatuurbibliotheek te onderhouden.
Als de groep meer inzamelt dan nodig is om de kosten te dekken, kan de groep bijdragen aan het World Service Office, dat deze traditie ook volgt door geen externe bijdragen te accepteren. Hoewel dergelijke bijdragen de laatste jaren zijn afgenomen, zijn ze belangrijk om de boodschap wereldwijd te verspreiden.
Afwijzen van externe bijdragen
Het tweede deel van deze traditie gaat over de kwestie dat de fellowship zich niet moet bemoeien met externe kwesties of conflicten die kunnen ontstaan door het accepteren van “externe bijdragen”. Als dergelijke bijdragen geaccepteerd zouden worden, zouden de groep en haar leden zich verplicht kunnen voelen om concessies te doen aan het individu of de organisatie die de donatie doet. Door deze bijdragen te weigeren, blijft de fellowship onafhankelijk van externe invloeden. Het neemt ook de noodzaak weg om constant donorfinanciering en overheidssubsidies na te jagen.
Naarmate het internet een vast onderdeel van het dagelijks leven werd, kwamen de leden van 12-stappengroepen online bijeen voor wederzijdse ondersteuning.
Veel van de online 12-stappen-ondersteuningsgroepen (maar niet allemaal) konden zich houden aan Traditie 7 en bleven zelfvoorzienend. Ze hielden zich afzijdig van externe reclame op hun websites en tijdens hun online bijeenkomsten.
Verantwoordelijkheid nemen
AA-lid Althea merkt de vele voordelen van deze traditie op voor de alcoholist , de groep en voor AA als geheel. Velen komen op het dieptepunt van hun leven naar AA, zonder baan of verblijfplaats. Bij AA is geen betaling vereist, maar naarmate de alcoholist nuchter wordt en vooruitgang begint te boeken op andere gebieden van zijn leven, kan hij een bijdrage in de mand doen tijdens de bijeenkomst. Het maakt hem voor het eerst (voor velen) verantwoordelijk om voor zichzelf te zorgen en iets terug te doen voor de groep.
Mensen in AA die al jaren in het programma zitten, denken misschien dat ze genoeg hebben bijgedragen en laten de last van financiële verantwoordelijkheid over aan nieuwkomers. De medeoprichters van AA begrepen dit en Traditie 7 beschermt het programma tegen hulp van buitenaf. Het programma laat zien hoe een alcoholist die sociaal onverantwoordelijk was, verantwoordelijk werd.
Vergroten van waardigheid
De waardigheid van het lid wordt ook opgebouwd door hem toe te staan om voor de behoeften van de groep te zorgen. AA-lid Tigger merkt op: “Lange tijd waren sommigen van ons ‘die zielige dronkaard’. Sommige mensen vonden dat we alleen maar op zoek waren naar een aalmoes in het leven. Misschien waren sommigen van ons dat, maar dat is voorbij. Nu helpen we met onze centen onze eigen nuchterheid te behouden . We hoeven alleen op onszelf en elkaar te vertrouwen voor de meest kostbare geschenken: waardigheid en nuchterheid.”
AA-lid Chuck merkt op: “We hebben en nemen geen geld aan van buitenstaanders, hoe aardig of goedbedoeld ook. WHO staat voor We Help Ourselves.”