Als het gaat om het praten over mentale gezondheid met kinderen, hebben ouders steun nodig

Vorig jaar werd door de American Academy of Pediatrics, de American Academy of Child and Adolescent Psychiatry en de Children’s Hospital Association een nationale noodsituatie op het gebied van de geestelijke gezondheid van kinderen en adolescenten uitgeroepen.De percentages van angst en depressie bij kinderen zijn de afgelopen tien jaar blijven stijgen,en zelfmoord is de tweede meest voorkomende doodsoorzaak bij 10- tot 24-jarigen.

Hoewel systemische tekortkomingen zeker een factor zijn die bijdraagt ​​aan deze cijfers, is het nu belangrijker dan ooit om te pleiten voor de mentale gezondheid van kinderen en tieners thuis. Om ervoor te zorgen dat een jongere de hulp of behandeling krijgt die hij of zij nodig heeft, moeten ouders en verzorgers gesprekken voeren over mentale gezondheid.

Uit een recent onderzoek van The Harris Poll in opdracht van Nationwide Children’s Hospitals blijkt echter dat ruim 90% van de ouders van kinderen jonger dan 18 jaar het belangrijk vindt om met hun kinderen over hun geestelijke gezondheid te praten, terwijl bijna 60% van de ouders hulp nodig heeft bij het beginnen van dergelijke gesprekken.

Uit het onderzoek bleek ook dat slechts 43% van de Amerikanen zegt dat hun familie openlijk over geestelijke gezondheid sprak toen ze opgroeiden.

“De dialoog over geestelijke gezondheid heeft een echte kans met de huidige cultuur die bereid is om openhartige gesprekken te voeren en psychische aandoeningen te demystificeren en te destigmatiseren,” zegt psychiater Venkata Jonnalagadda, MD . “Het is geweldig dat mensen, met name ouders, meer openstaan ​​om dit gesprek te beginnen – een gesprek waarvan ze erkennen dat ze het zelf ook gewild zouden hebben als jongeren.”

Voor ouders die de cirkel van stilte rondom mentale gezondheid willen doorbreken en belangrijke en soms levensreddende gesprekken met hun kinderen willen voeren, zijn er een aantal nuttige strategieën die ze kunnen proberen.

Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts

Het gesprek beginnen

Kate Tunstall, moeder van twee kinderen en schrijfster over ouderschap op haar blog Refined Prose , herinnert ons eraan dat kinderen sterk kunnen verschillen in hun reacties op de omgang met hun geestelijke gezondheid.

“Het kan lastig zijn om de juiste balans te vinden tussen het bieden van ondersteuning en het nieuwsgierig maken van mensen”, zegt Tunstall.

Een kind vragen naar zijn dag, zijn vriendengroep of zijn toekomstige doelen kan een makkelijke opening zijn, maar het werkt niet altijd. Wanneer haar oudste dochter, Pixie, terughoudend is om face-to-face te praten, stelt Tunstall voor om een ​​wandeling of een ritje te maken. Dit haalt vaak de druk van de situatie af en maakt het gesprek makkelijker en toegankelijker.

Om open communicatielijnen te bevorderen, raadt Lana Stenner , een auteur en moeder van vijf, ook aan om tijd buitenshuis door te brengen, evenals doe-het-zelf-huisdiertherapie. Samen een huisdier extra liefde en aandacht geven, of zelfs samen een geitenyogales bijwonen, kan een kans bieden voor verbinding.

“Ze praten en luisteren terwijl ze worden verzacht door een harige baby”, zegt Stenner. “Door die gemeenschappelijke momenten en troost te vinden, kunnen ze zich openstellen en je vertrouwen met wat er in hun leven gebeurt. Dit is allemaal echt een vereiste en het opbouwen van de gespreksmomenten voordat het leven bergafwaarts gaat en mentale gezondheidsproblemen opborrelen… Als je tieners hebt, ongeacht hoe stabiel je gemeenschap en gezinsleven is, zal er een tijd komen dat je die gesprekken moet voeren.”

Als dat gesprek gaande is, spoort Jonnalagadda ouders aan om te luisteren zonder oordeel of onderbreking. Probeer een neutrale uitdrukking te behouden en toch medeleven te tonen, zegt ze, ongeacht hoe schokkend de onthullingen ook mogen zijn. En houd in gedachten dat je niet alle antwoorden hoeft te weten.

“Het is oké om te zeggen: ‘Ik weet de antwoorden niet, maar we kunnen ze samen vinden’,” zegt Jonnalagadda. “Zoek de kinderarts van uw kind of een geestelijke gezondheidszorgverlener op.”

Bij het zoeken naar die antwoorden raadt Jonnalagadda aan om kinderen weg te houden van chatrooms en online forums. “Vertrouw op vertrouwde sites zoals de American Academy of Child and Adolescent Psychiatry ,” zegt ze.

Introductie van een dagboekpraktijk

Hoewel praten van onschatbare waarde is, zegt Tunstall, zweert ze bij dagboekschrijven als een manier om contact te maken met een kind en hen te helpen zich open te stellen. Ze heeft zelf de mentale gezondheidsvoordelen van dagboekschrijven ervaren en wilde deze tool al op jonge leeftijd met haar dochter delen.

“Ze was toen jong, misschien pas vier of vijf, dus het was natuurlijk een beetje een primitieve oefening om mee te beginnen,” zegt ze. “Maar dit is een van de geneugten van dagboekschrijven: veel van de waarde zit in het proces, en niet in het resultaat.”

Tunstall introduceerde als eerste het concept van dankbaarheidslijstjes, waarbij ze haar dochter uitnodigde om dingen op te sommen waar ze dankbaar voor was. Nu houden ze regelmatig samen een dagboek bij, vaak naast elkaar. Aan het begin van de pandemie was de praktijk een reddingslijn, zegt ze.

“Pixie weet dat ze altijd bij ons terecht kan, maar als ze geen zin heeft om te praten of er nog niet klaar voor is, ben ik zo blij dat ze ook bij haar dagboek terecht kan als troost,” zegt Tunstall.