Duane Dial/Getty Images
Sluit deze videospeler
Mary Whiton Calkins was een Amerikaanse psycholoog en de eerste vrouwelijke president van de American Psychological Association. Hoewel ze de vereisten voor een doctoraat in psychologie van Harvard had afgerond, weigerde de universiteit haar een graad te verlenen omdat ze een vrouw was. Ondanks dit werd ze een invloedrijke figuur in de ontwikkeling van de vroege psychologie en gaf ze les aan veel studenten via haar positie aan Wellesley College.
Inhoudsopgave
Meest bekend om
- Zelf-psychologie
- Creatie van paired-associate-techniek
- Eerste vrouwelijke APA-voorzitter
Tijdlijn
- 30 maart 1863 – Geboren in Hartford, Connecticut
- 1884 – Afgestudeerd aan Smith College
- 1887 – Begon met het lesgeven van Grieks aan Wellesley College
- 1890 – Begint met het bijwonen van lezingen aan Harvard, gegeven door William James en Josiah Royce
- 1892 – Toegelaten tot Harvard als “gast”
- 1895 – Presenteerde zijn proefschrift aan de faculteit van Harvard, maar kreeg geen graad
- 1927 – Gepensioneerd van Wellesley College
- 26 februari 1930 – Overleden aan kanker
Vroege jaren
Mary Whiton Calkins ging in 1882 als tweedejaarsstudent naar Smith College. Ze nam in 1883 een jaar pauze van school toen haar zus stierf, maar ze bleef studeren via privélessen. Calkins keerde in 1884 terug naar Smith College en studeerde af met een specialisatie in klassieke talen en filosofie.
Calkins’ zoektocht naar psychologie
Na haar afstuderen aan Smith College werd Mary Whiton Calkins aangenomen om Grieks te doceren aan Wellesley College. Ze gaf al drie jaar les aan Wellesley toen haar een baan werd aangeboden om les te geven in het nieuwe vakgebied psychologie.
Om psychologie te kunnen doceren, moest ze het vak minstens een jaar studeren. Dat was lastig omdat er op dat moment weinig psychologieopleidingen beschikbaar waren, en nog minder die vrouwelijke kandidaten accepteerden. Ze overwoog eerst om in het buitenland te studeren, maar liet dat idee varen. De afstand en het ontbreken van een psychologielab weerhielden haar ervan om opleidingen aan Yale en de University of Michigan te volgen.
Nadat ze door William James was uitgenodigd om een aantal van zijn psychologiecolleges aan Harvard bij te wonen, stuurde Calkins een formeel verzoek naar de universiteit om deze colleges bij te wonen. Ze werd aanvankelijk door de administratie geweigerd, maar zowel haar vader als de president van Wellesley College schreven namens haar naar Harvard. Het verzoek werd in 1890 goedgekeurd, hoewel in de universiteitsarchieven werd vermeld dat “Miss Calkins door het accepteren van dit voorrecht geen student van de universiteit werd die recht had op registratie” (Furumoto, 1980).
Op Harvard volgde Calkins colleges van William James en Josiah Royce en studeerde experimentele psychologie bij Dr. Edmund Sanford van Clark University. Calkins was nog steeds geïnteresseerd in het voortzetten van haar psychologiestudies en verzocht opnieuw om toestemming om op Harvard te mogen studeren bij Hugo Munsterberg . Haar verzoek werd in 1892 ingewilligd, maar met dezelfde voorwaarde dat ze alleen als gast werd toegelaten, niet als student.
Carrière
Bij Harvard bedacht Calkins de paired-associate task, waarbij deelnemers aan het onderzoek een serie gepaarde kleuren en cijfers te zien kregen, en vervolgens de herinneringen werden getest van welk nummer met welke kleur was gepaard. De techniek werd gebruikt om geheugen te bestuderen en werd later gepubliceerd door Edward B. Titchener , die de eer opeiste voor de ontwikkeling ervan.
In 1895 presenteerde Calkins haar proefschrift, An experimental research on the association of ideas, aan een afstudeercommissie met onder andere William James, Josiah Royce en Hugo Munsterberg. Ondanks de unanieme goedkeuring van de proefschriftcommissie weigerde Harvard Calkins nog steeds de graad te verlenen die ze had behaald.
Later datzelfde jaar keerde Calkins terug naar Wellesley College, waar ze bleef lesgeven tot haar pensionering in 1927.
Calkins’ bijdragen aan de psychologie
Gedurende haar carrière schreef Calkins meer dan honderd professionele papers over psychologische en filosofische onderwerpen. Naast het feit dat ze de eerste vrouwelijke president van de American Psychological Association was, was Calkins in 1918 ook president van de American Philosophical Association .
Haar belangrijkste bijdragen aan de psychologie omvatten de uitvinding van de paired association technique en haar werk in zelfpsychologie. Zelfpsychologie was gebaseerd op Calkins’ overtuiging dat het bewuste zelf de primaire focus van de psychologie zou moeten zijn.
Ondanks de bijdragen van Mary Whiton Calkins, blijft Harvard weigeren Calkins de graad te verlenen die ze heeft behaald. Haar invloed op de psychologie wordt vaak over het hoofd gezien door zowel geleerden als studenten.
Geselecteerde werken
Calkins, Mary Whiton. (1892). Experimentele psychologie aan Wellesley College. American Journal of Psychology , 5, 464-271.
Calkins, Mary Whiton (1908a). Psychologie als wetenschap van het zelf. I: Is het zelf lichaam of heeft het lichaam? Tijdschrift voor filosofie, psychologie en wetenschappelijke methoden , 5, 12-20.
Calkins, Mary Whiton. (1915). Het Zelf in de Wetenschappelijke Psychologie. American Journal of Psychology , 26, 495-524.
Calkins, Mary Whiton. (1930). Autobiografie van Mary Whiton Calkins. In C. Murchison (Ed.), Geschiedenis van de psychologie in autobiografie (Vol. 1, pp. 31-62). Worcester, MA: Clark University Press.