Duistere empaten: bestaat er zoiets als een slechtste persoonlijkheidstype?

De discussie over persoonlijkheidskenmerken en -typen is een veelvoorkomend kenmerk van internetdiscussies, of dat nu de Myers-Briggs Type Indicator , de True Color Test of een ander format is. Recent onderzoek onder leiding van twee academici uit het Verenigd Koninkrijk heeft zich echter verdiept in een nieuwer persoonlijkheidstype: de donkere empath. Het is een verhaal over de diepe fascinatie van YouTube, media en de maatschappij voor hoe mensen kunnen worden geclassificeerd als het gaat om hun gedrag.

Nieuwe populariteit van “donkere empathen” wekt interesse in onderzoek

De twee onderzoekers die vooroplopen in het bestuderen van het concept van dark empaths zijn Dr. Nadja Heym en Dr. Alexander Sumich, beiden van Nottingham Trent University. Zij schreven samen een recent stuk voor The Conversation getiteld, “’Dark empaths’: how dangerous are psychopaths and narcissists with empathy?”

Hun schrijven riep de vraag op of het concept van duistere empathie, een term die het tweetal eerder had bestudeerd, verkeerd werd geïnterpreteerd als – zoals een YouTuber die ze citeerden het uitdrukte – “het gevaarlijkste persoonlijkheidstype.” 

“De dark triad werd erg populair in de psychologie, met name in de media, en dus gingen we van de hardcore psychopathiewetenschap over op dit meer dark triad-begrip van verschillende dark vormen van persoonlijkheidstrekken, en hoe deze verschillende tekortkomingen hebben en gekoppeld zijn aan verschillende soorten gedrag. Of dat nu succesvol, adaptief of maladaptief is.”

Die duistere eigenschappen, met name een gebrek aan affectieve empathie – het vermogen om je te identificeren met de gevoelens van een ander persoon en die gevoelens over te nemen – waren de reden dat het paar deelnam aan een eerder project genaamd “Empathie in het hart van de duisternis.”

Voor Sumich waren het de inconsistenties die ze vonden in wat hij ‘het traditionele idee’ noemt dat een gebrek aan empathie onlosmakelijk verbonden is met de duistere drie-eenheid – en een eerder bewezen verband tussen empathie en agressie – die hen ertoe aanzetten om verder onderzoek te doen.  

“We dachten, wat als er een groep is die wordt gekenmerkt door zowel deze duistere eigenschappen als door een aanwezigheid van empathie? Zodat deze twee dingen, de duistere triade en empathie, niet noodzakelijkerwijs wederzijds uitsluitend zijn.”

Profielsortering toegestaan ​​voor verschillende data-aanpak

Met behulp van de vaardigheden van een van hun co-auteurs, statisticus Fraenze Kibowski, gebruikten de betrokkenen bij het onderzoek latente profielanalyse om hun enquêteresultaten van mensen uit de algemene bevolking op te splitsen in vier mogelijke profielen van respondenten. Die vier gebieden omvatten de traditionele donkere triade, de traditionele empath , typische personen en donkere empathen.

Ze ontdekten dat mensen die tot de duistere empathen behoorden, even goed scoorden op gebieden als perspectiefinname als traditionele empathen, maar toch nog steeds duistere karaktereigenschappen behielden die dicht bij die van hun leeftijdsgenoten binnen de duistere drie-eenheid lagen.

Sumich zegt dat het onderzoek duidelijk in contrast staat met ander werk op dit gebied, wat zowel angst als opwinding veroorzaakt.

“We gaan hiermee in tegen de theorie, en het heeft dus de potentie om een ​​behoorlijke stap voorwaarts te betekenen in termen van het begrip van deze eigenschappen.”

Is dit het meest “gevaarlijke” persoonlijkheidstype? 

Heym’s antwoord is to the point. 

“We moeten hier een beetje voorzichtig mee zijn, want ze zijn waarschijnlijk niet de allerergste, omdat ze nog steeds over empathische capaciteiten beschikken.”

Heym vergelijkt iemand die tot de traditionele duistere drie-eenheid behoort met iemand die ‘geen remmen’ heeft, in tegenstelling tot duistere empathen van wie is gebleken dat ze hun agressie en ander maladaptief gedrag kunnen beperken.

“Waar ze blij mee waren, was het feit dat we het idee hadden geïdentificeerd en naar voren hadden gebracht dat het niet zo is dat je empathie moet missen, alleen omdat je een psychopaat bent. En zo op de een of andere manier ook het stigma daaromheen wegnemen.”

Veel van het werk aan de triade is gericht op forensische populaties, meestal die in gevangenissen. Sumich en Heym zeggen dat hun onderzoek, dat dicht bij een gepubliceerde replicatie ligt en buiten het forensische systeem is uitgevoerd, de deur opent voor ondersteuning. Met name zelfcompassietraining . 

“Een van de dingen die we bij de dark empath vonden, is dat ze heel weinig zelfcompassie hadden, maar juist heel veel hard zelfveroordeling. Het is dus alsof ze zich bewust zijn van de duistere kant, en zichzelf er misschien wel voor vervloeken,” zegt Sumich, “Dit zijn waarschijnlijk de mensen die zich melden voor behandeling en er baat bij hebben.”