Dlaczego wydaje się, że każdy ma więcej niż jedną chorobę psychiczną?

Obecnie częściej niż rzadziej otrzymuje się wiele diagnoz zaburzeń psychicznych lub chorób współistniejących . W rzeczywistości badania pokazują, że ponad połowa osób, u których zdiagnozowano jedno zaburzenie psychiczne, otrzyma drugą lub trzecią diagnozę w ciągu swojego życia, podczas gdy około jedna trzecia otrzyma cztery lub więcej diagnoz.

Wiemy o wielu czynnikach, które mogą mieć wpływ na diagnozę zdrowia psychicznego, ale co z genetyką? Niedawne badanie skupione na analizie genetycznej niektórych z najczęstszych schorzeń psychiatrycznych wykazało, że wiele zaburzeń ma w rzeczywistości wspólny skład genetyczny.

Badania

Naukowcy z University of Texas w Austin, Vrije Universiteit Amsterdam i innych współpracujących instytucji przeanalizowali podłoże genetyczne jedenastu głównych zaburzeń psychicznych, w tym ADHD , zespołu Tourette’a , problematycznego używania alkoholu i autyzmu .

Udało im się to zrobić, wykorzystując dane pochodzące od setek tysięcy osób, które przekazały materiał genetyczny do dużych zestawów danych.

Wyniki ujawniły wspólną architekturę genetyczną między jadłowstrętem psychicznym a zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym, a także nakładanie się genów między zaburzeniem lękowym a ciężką depresją.

Wyniki zidentyfikowały 152 warianty genetyczne wspólne dla wielu zaburzeń, ale nadal nie wiadomo dokładnie, co robią geny. Naukowcy mają nadzieję, że może to być krok w kierunku zmiany sposobu stawiania diagnoz i ostatecznie doprowadzi do leczenia, które będzie dotyczyć wielu schorzeń psychicznych jednocześnie, a nie fragmentarycznie.

„Gdybyś miał przeziębienie, nie chciałbyś zostać zdiagnozowany z zaburzeniami kaszlu, kichania i bólami stawów” – powiedział główny autor badania Andrew Grotzinger w oświadczeniu. „To badanie jest kamieniem milowym w tworzeniu podręcznika diagnostycznego, który lepiej odwzorowuje to, co faktycznie dzieje się biologicznie”.

Psycholog kliniczna Jacquelyn Flood, dr psychologii, dyrektor ds. psychologii klinicznej w Elemy , podkreśla, że ​​tego typu badania genetyczne mogą okazać się szczególnie pomocne w diagnozowaniu schorzeń u dzieci, ponieważ objawy mogą różnić się od tych występujących u dorosłych.

„Depresja może wyglądać jak gniew lub drażliwość u dziecka, a PTSD jak odgrywanie ról” — mówi Flood. „Jeśli nastolatek lub dziecko ma trudności z nawiązaniem kontaktu ze swoim psychologiem, a rodzice nie potrafią opisać, co się dzieje, genetyka może pomóc szybciej zidentyfikować problem”.

Wyzwania polifarmacji

Dane z serwisu Definitive Healthcare, zajmującego się wywiadem gospodarczym, pokazują, że całkowita liczba diagnoz zaburzeń psychicznych, behawioralnych i neurorozwojowych wzrosła o 30% w latach 2018–2021. Całkowita liczba wniosków o recepty na leki związane ze zdrowiem psychicznym wzrosła o około 14% rocznie w latach 2017–2020.

Tymczasem rozpowszechnienie polifarmacji psychiatrycznej, czyli przepisywania pacjentowi dwóch lub więcej leków psychiatrycznych w tym samym czasie, waha się od 13% do 90%. Stanowi to wyzwanie zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy. Badania wykazały, że „niski poziom umiejętności czytania i pisania oraz wysoki poziom niedostatku materialnego, które są powszechne wśród użytkowników publicznych usług zdrowia psychicznego, utrudniają zarządzanie wieloma lekami i ich zrozumienie”.

W przypadku pracowników służby zdrowia powszechne jest, że zespół lekarzy współpracuje przy ustalaniu odpowiedniego leczenia chorób współistniejących, dlatego ważne jest, aby lekarze danej osoby byli świadomi wszystkich przyjmowanych przez nią leków i leków dostępnych bez recepty. Wiele leków może mieć negatywne skutki uboczne, gdy są przyjmowane razem.

Ponieważ w przypadku niektórych pacjentów polifarmacja może być konieczna i uzasadniona, lekarzom zaleca się przepisywanie wielu leków za pomocą skrótu SAIL.

S : Utrzymuj prosty schemat
leczenia

A : Znajomość działań niepożądanych
leku A

I : Lek na receptę powinien mieć wyraźne
wskazanie

L : zachowaj listę nazw i dawek leków w karcie pacjenta

i PŁYW:

T: Daj czas na rozwiązanie problemów z lekami

Ja: rozumiem zmienność indywidualną

D: unikaj potencjalnie niebezpiecznych interakcji lek-lek

E : E edukować pacjentów w zakresie leczenia.

„Dziś diagnostyka wymaga wielu badań” — mówi Flood. „Kiedy już zbiorę wszystkie te informacje, mogę zalecić leczenie — ale muszę pokonać wiele przeszkód, żeby w końcu tam dotrzeć”.

W miarę postępu badań genetycznych zarządzanie lekami i znalezienie najbardziej efektywnego i usprawnionego schematu leczenia może stać się znacznie łatwiejsze.