Maskot / Getty Images
Sluit deze videospeler
Neurodiversiteit beschrijft de verschillen in hersenfunctie van persoon tot persoon die van invloed zijn op de dagelijkse mentale functies. Neurodiversiteit beschouwt verschillen in hersenfunctie en gedrag als een natuurlijke manifestatie van de diversiteit van de mensheid, in plaats van ze als verkeerd of problematisch te beschouwen.
Naarmate autisme meer erkend werd, hebben psychologen ervoor gelobbyd dat het als een andere manier van functioneren zou worden beschouwd in plaats van een stoornis. Het concept van neurodiversiteit werd geïntroduceerd tijdens de strijd voor autismebewustzijn en -rechten. Socioloog Judy Singer (die autistisch is) bedacht de term in 1997.
Hoewel neurodiversiteit oorspronkelijk werd bedacht voor mensen met autisme, omvat het begrip inmiddels ook andere manieren waarop de hersenen kunnen functioneren, bijvoorbeeld bij mensen met ADHD en dyslexie.
Inhoudsopgave
Neurotypisch versus neurodivergent
Onder de noemer neurodiversiteit vallen mensen in twee subcategorieën: neurotypisch of neurodivergent.
-
Mensen met een standaard hersenverwerking en -functie
-
Neurotypische mensen weten vaak niet dat ze neurotypisch zijn
-
Wordt gezien als “normaal”
-
Mensen wiens hersenfunctie en -verwerking afwijken van wat als ‘normaal’ wordt beschouwd
-
Mensen met neurodiversiteit worden er doorgaans van bewust gemaakt dat hun hersenen anders functioneren
-
Wordt gezien als “abnormaal”
Neurotypisch
Dit beschrijft mensen met standaard of typische hersenverwerking en gedragingen. Neurotypische mensen werden vroeger als “normaal” beschouwd en mensen die niet neurotypisch waren, werden behandeld alsof ze stoornissen hadden.
Het idee dat neurotypisch normaal is, is vergelijkbaar met het idee van heteronormativiteit. Dit houdt in dat hetero en cisgender zijn de standaard, normale manier is waarop mensen zich gedragen, en dat elke andere seksualiteit of genderidentiteit abnormaal en problematisch is.
Neurotypisch zijn is een identiteit die geworteld is in het niet hoeven nadenken over hoe je hersenen functioneren of hoe het zich manifesteert in je gedragingen, omdat je functioneert op een manier waarop zoveel andere mensen dat ook doen. Als gevolg hiervan realiseren veel neurotypische mensen zich vaak niet dat ze neurotypisch zijn.
Neurodivergent
In tegenstelling tot neurotypische mensen, worden neurodivergente mensen er doorgaans van bewust dat hun hersenen anders werken.
Een neurodivergent persoon heeft een of meer manieren waarop zijn hersenen buiten de “typische” manier functioneren. Neurodivergenten kunnen bijvoorbeeld de diagnose autisme, ADHD, OCD, dyspraxie, dyslexie, dyscalculie of het syndroom van Gilles de la Tourette krijgen .
Vroeger werden deze aandoeningen als problemen behandeld. Maar nu we neurodiversiteit begrijpen, hebben we een betere en meer geschikte manier om ermee om te gaan.
Neurodiversiteitsvoorspraak richt zich op het omarmen en vieren van neurodivergente hersenen in plaats van te proberen ze te repareren en neurotypisch te maken. Op zijn beurt is het pleitbezorgingswerk voor alternatieve methoden om autisme aan te pakken (in plaats van Applied Behavioral Analysis (ABA), dat mensen met autisme meer op neurotypische mensen wil laten lijken) toegenomen.
Het is ook belangrijk om op te merken dat hoewel neurodivergente mensen hersenen hebben die anders werken dan de meeste mensen, er nu veel meer begrip is dat die verschillen ook nuttig kunnen zijn. De kwaliteiten en eigenschappen die neurodivergentie creëert, zijn zeer gevarieerd en omvatten alles van een hoge perceptie tot sterke vaardigheden met computersystemen tot verbeterde creativiteit.
De impact van het begrijpen van neurodiversiteit
Het zijn niet alleen neurodivergente mensen die kunnen profiteren als de maatschappij neurodiversiteit accommodeert. Het begrijpen van neurodiversiteit stelt ons in staat te waarderen hoe ieder van ons anders functioneert. In plaats van te denken in termen van “goede” en “verkeerde” manieren van functioneren, kunnen we deze verschillen omarmen.
Op de werkplek en op school betekent dit dat er rekening wordt gehouden met de atypische behoeften en dat er wordt ingespeeld op de unieke sterktes van elke neurodivergente persoon. Dit kan er als volgt uitzien:
- Een neurodivergent persoon de vrijheid geven om taken op zijn eigen manier uit te voeren
- Medewerkers/studenten voorlichten over neurodiversiteit
- Het bevorderen van een sfeer van inclusie en acceptatie
- Het leveren van hoofdtelefoons met ruisonderdrukking voor mensen die lawaai te stimulerend vinden
- Inclusieve aanname-/onderwijspraktijken volgen
Het kan ook aanzienlijke beloningen opleveren. Bijvoorbeeld, werknemers in het Autism at Work-programma van JPMorgan Chase waren tot 140% productiever dan neurotypische werknemers en maakten veel minder fouten.
De toekomst van neurodiversiteit
Hoewel het idee van neurodiversiteit meer dan twee decennia geleden werd geïntroduceerd door een autistisch persoon, wint het nog steeds aan populariteit. Hoe beter we neurodiversiteit nu kunnen begrijpen, hoe meer we ons gedrag in de toekomst kunnen veranderen.
Belangenbehartiging
De grootste manier waarop het begrip van neurodiversiteit de belangenbehartiging voor neurodivergente populaties vormgeeft, is te zien in de verschuiving weg van ABA, dat autisme probeert te “genezen” door het gedrag van kinderen met autisme te veranderen, in plaats van manieren te omarmen om met de verschillen in hersenen om te gaan. Velen beschouwen ABA als een vorm van misbruik. Er zijn zelfs hele websites gewijd aan het bieden van bronnen voor mensen die willen begrijpen waarom ABA vermeden moet worden en welke betere methoden beschikbaar zijn voor kinderen met autisme.
Het inzicht in neurodiversiteit heeft geleid tot een heel netwerk van leiders en docenten op het gebied van neurodiversiteit. Zij willen mensen helpen begrijpen hoe ze mensen met neurodivergentie kunnen omarmen en met hen kunnen werken, in plaats van te proberen ze te genezen.
Onderwijs en Werkgelegenheid
De bevordering van alternatieve therapieën in plaats van ABA voor kinderen met autisme is een sterk voorbeeld van pleidooien en de veranderende visie op het opleiden van mensen met neurodiversiteit.
De wetenschap dat neurodiversiteit kan leiden tot krachtige, specifieke vaardigheden, heeft geleid tot een verschuiving waarbij neurodivergente mensen gewilder zijn voor werkgelegenheid.
De Harvard Business Review pleitte er bijvoorbeeld voor dat werkgevers meer mensen met neurodiversiteit in dienst moeten nemen. Neurodiversiteit werd door de reviewer een ‘concurrentievoordeel’ genoemd.
Sociale verandering
Het stigma en de ontberingen waarmee neurodivergente mensen te maken krijgen, zijn nog niet verdwenen uit onze maatschappij. Toch helpt het culturele begrip van neurodiversiteit ons een kader te bieden om te veranderen hoe we over het onderwerp denken en hoe we neurodivergente mensen behandelen.
Een paar decennia geleden werden linkshandige leerlingen gedwongen om met hun rechterhand te schrijven, wat gevolgen had op de lange termijn. Tegenwoordig wordt linkshandigheid gezien als een verschil en niet als een stoornis, en zijn we gewend om kinderen te laten leren schrijven met de hand waarmee ze het meest natuurlijk zijn.
En hoe meer stappen we zetten om neurodiversiteit te begrijpen en te omarmen, hoe beter we met elkaar kunnen omgaan en iedereen kunnen helpen om te leren en zich te gedragen op een manier die het beste bij hen past.