Martin-dm / Getty Images
Sluit deze videospeler
Inhoudsopgave
In één oogopslag
Een persoon met voyeuristische stoornis raakt seksueel opgewonden door te kijken naar mensen die niet weten dat ze bekeken worden en die seksuele handelingen verrichten. Voyeuristische stoornis is onderdeel van een groep psychische aandoeningen die parafiele stoornissen worden genoemd.
Een persoon met voyeuristischestoornis wordt seksueel opgewonden door iemand te observeren in een seksuele handeling die zich niet realiseert dat hij wordt bekeken. Een persoon met deze psychische aandoening handelt naar zijn voyeuristische driften en is niet in staat om te functioneren in zijn dagelijks leven omdat zijn voyeuristische fantasieën zo allesoverheersend zijn.
In dit artikel leggen we uit wat voyeuristische fantasieën zijn en wanneer voyeurisme als een psychische stoornis wordt geclassificeerd.
Wat is voyeurisme?
Voyeurisme is op zichzelf geen psychische stoornis. Mensen kunnen opgewonden raken door te kijken naar een andere persoon die een seksuele handeling uitvoert, maar zullen geen seksuele activiteit ondernemen met de persoon die ze observeren.
Voyeurisme wordt een stoornis als iemand zo in beslag wordt genomen door zijn voyeuristische gedachten dat hij/zij gestrest raakt en niet meer kan functioneren, of als hij/zij aan zijn/haar impulsen gehoor geeft bij een persoon die geen toestemming heeft gegeven.
Voyeuristische stoornis is een parafiele stoornis. Het wordt gekenmerkt door sterke en aanhoudende seksuele interesse, aandrang en gedrag. De gedachten en aandrang van parafiele stoornissen zijn meestal gericht op levenloze objecten of kinderen.
Voyeuristische fantasieën beginnen meestal in de adolescentie of vroege volwassenheid en komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Ongeveer 12% van de mannen en 4% van de vrouwen heeft een voyeuristische stoornis.
Is voyeurisme een misdaad?
Voyeurisme is een zedenmisdrijf in veel staten. In staten die geen specifieke wetten hebben over voyeurisme, kunnen de misdaden vallen onder andere categorieën van illegale activiteiten, zoals inbreuk op de privacy of huisvredebreuk.
Symptomen van voyeuristische stoornis
De meest voorkomende symptomen van voyeuristische stoornis zijn:
- Aanhoudende, intense seksuele opwinding door het observeren van mensen die seksuele activiteiten uitvoeren
- In nood raken of niet meer kunnen functioneren vanwege voyeuristische drang en fantasieën
- Voyeurisme bedrijven met een persoon die geen toestemming geeft
Mensen met een voyeuristische stoornis kunnen seksuele handelingen bij zichzelf uitvoeren terwijl ze anderen seksuele handelingen zien verrichten. Ook kunnen ze de neiging hebben om zichzelf of anderen tijdens de seks pijn te doen.
Mensen met een voyeuristische stoornis kunnen ook andere psychische aandoeningen hebben, zoals depressie, angst en middelenmisbruik. Sommige mensen met een voyeuristische stoornis ontwikkelen een andere parafiele stoornis, zoals exhibitionistische stoornis.
Oorzaken van voyeuristische stoornis
Er is geen eenduidige oorzaak voor voyeuristische stoornis, maar bepaalde risicofactoren lijken de kans op het ontwikkelen van de aandoening te vergroten.
- Seksueel misbruik
- Middelenmisbruik
- Hyperseksualiteit
- Seksuele preoccupatie
Hoe voyeuristische stoornis wordt gediagnosticeerd
Een zorgverlener of erkende therapeut kan een diagnose stellen van voyeuristische stoornis. Zij zullen met u praten over uw medische geschiedenis (inclusief uw geestelijke gezondheid) en u vragen stellen over uw huidige gedachten en gevoelens. Symptomen van de stoornis moeten ook 6 maanden of langer aanhouden voordat een definitieve diagnose kan worden gesteld.
Er is sprake van een voyeuristische stoornis als iemands voyeuristische neigingen en gedragingen zo ernstig zijn dat ze schade of leed veroorzaken bij de persoon die de voyeur heeft of bij anderen.
Volgens de DSM-5 moeten er nog een paar andere criteria worden vervuld voordat een hulpverlener een definitieve diagnose van voyeuristische stoornis kan stellen:
- De persoon moet minimaal 18 jaar oud zijn.
- De symptomen moeten langer dan zes maanden aanhouden.
- De persoon heeft seksuele verlangens geuit tegenover een persoon die daar geen toestemming voor heeft gegeven.
Mensen met een voyeuristische stoornis kunnen wel of niet geloven dat er iets mis is met hun gedrag. Ze praten meestal niet over hun gedachten en verlangens met zorgverleners of geliefden. Als gevolg hiervan krijgen mensen met een voyeuristische stoornis vaak pas een diagnose nadat ze betrapt zijn op het plegen van seksuele misdrijven.
Vroegtijdige behandeling kan echter helpen voorkomen dat iemand met voyeuristische stoornis zichzelf of anderen schade toebrengt.
Behandeling van voyeuristische stoornis
Voyeuristische stoornis kan worden behandeld met psychotherapie, medicatie of beide. De beste behandeling of combinatie van behandelingen voor elke persoon met voyeuristische stoornis hangt af van verschillende factoren, zoals of ze inzicht hebben in hun gedrag of andere psychische aandoeningen hebben.
Medicatie
Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) zoals Prozac (fluoxetine) en Lexapro (escitalopram) worden vaak voorgeschreven om voyeuristische stoornissen te behandelen. SSRI’s worden het vaakst gebruikt om depressie te behandelen, maar onderzoek heeft aangetoond dat ze effectief kunnen zijn bij het onderdrukken van impulsen bij mensen met voyeuristische stoornissen.
Zoladex (gosereline), Lupron (leuprolide-acetaat) en medicijnen die testosteron verlagen worden ook gebruikt om mensen met een voyeuristische stoornis te helpen. Het verlagen van testosteronniveaus vermindert de seksuele drift, wat kan helpen om voyeuristische verlangens te onderdrukken.
Psychotherapie
Verschillende soorten therapie kunnen iemand met een voyeuristische stoornis helpen, maar ook hun dierbaren kunnen er baat bij hebben.
Cognitieve gedragstherapie kan mensen met een voyeuristische stoornis helpen begrijpen waarom hun gedrag sociaal niet acceptabel is en inzicht krijgen in de mogelijke oorzaak van hun voyeuristische gedachten.
Therapie kan mensen ook mechanismen aanleren om voyeuristische gedachten en impulsen te overwinnen.
Naar relatie- en gezinstherapie gaan kan ook belangrijk zijn voor de geliefden van iemand met een voyeuristische stoornis. In therapie kunnen ze meer leren over de aandoening en de steun krijgen die ze nodig hebben, vooral als ze herstellen van de schade die de stoornis in hun relaties heeft veroorzaakt
Omgaan met
Als u voyeuristische gedachten en aandrang hebt, is de belangrijkste stap om te erkennen dat u hulp nodig hebt en om steun te vragen. Begin met het in vertrouwen nemen van iemand die u vertrouwt en die u kan helpen om een behandeling te krijgen.
Als uw geliefde tekenen van voyeuristische stoornis vertoont, bedenk dan dat hij/zij misschien niet denkt dat hij/zij moet veranderen. Hij/zij overweegt misschien niet om hulp te vragen totdat hij/zij iemand heeft gekwetst of zelfs in de problemen is gekomen met de wet.
Moedig uw dierbare aan om contact op te nemen met een zorgverlener of geestelijke gezondheidszorgverlener. Laat uw dierbare weten dat de aandoening behandelbaar is en dat u hem of haar zult helpen de hulp te krijgen die hij of zij nodig heeft.
Samenvatting
Voyeurisme op zichzelf is geen stoornis. Als iemand echter zo in beslag wordt genomen en in de war raakt door voyeuristische gedachten en aandrang dat hij/zij niet kan functioneren, moet hij/zij hulp zoeken.
Voyeuristische stoornis kan vaak worden behandeld met therapie en medicijnen, maar iemand moet de steun krijgen die hij/zij nodig heeft voordat zijn/haar gedrag schade aanricht in relaties of leidt tot seksuele misdrijven.