Sluit deze videospeler
Seksverslaving is het dwangmatig deelnemen aan seksuele handelingen ondanks negatieve gevolgen. Bovendien is het emotioneel belastend in plaats van bevredigend.
Het concept van seksverslaving is op verschillende manieren bedacht. Daarom wordt het vaak met verschillende namen aangeduid. Hyperseksualiteit, hyperseksuele stoornis, seksuele compulsiviteit, seksuele impulsiviteit en seksuele verslavingsstoornis zijn allemaal namen die worden gebruikt als het gaat om seksuele verslaving.
Hoewel het niet altijd als een legitieme diagnose wordt herkend, heeft seksverslaving wel degelijk echte gevolgen. Deze verslaving kan een negatieve impact hebben op iemands relaties, beroep, mentale welzijn en meer.
Inhoudsopgave
Symptomen van seksverslaving
Hoe weet je of jij of iemand die je liefhebt een seksverslaving heeft? Enkele tekenen van seksverslaving zijn:
- Seks domineert iemands leven en verdringt andere activiteiten.
- Seksuele activiteiten kunnen ongepast en/of riskant zijn en kunnen bestaan uit exhibitionisme, seks in het openbaar, seks met prostituees of het regelmatig bezoeken van seksclubs.
- De constante behoefte aan seks gaat meestal gepaard met gevoelens van spijt, angst, depressie of schaamte.
- De persoon doet aan andere vormen van seks als hij/zij alleen is, zoals telefoonseks, pornografie of computerseks.
- De persoon heeft seks met meerdere partners en/of heeft buitenechtelijke relaties.
- De persoon masturbeert uit gewoonte als hij/zij alleen is.
Het is belangrijk om op te merken dat een persoon niet hoeft deel te nemen aan extreme of “vreemde” seks om verslaafd te raken. Ze zijn gewoon niet in staat om zichzelf te stoppen, ondanks de schade die ze weten dat hun gedrag kan veroorzaken.
In tegenstelling tot iemand met een gezonde seksuele drang, zal iemand met een seksverslaving onevenredig veel tijd besteden aan het zoeken naar of hebben van seks, terwijl hij of zij de activiteit geheim houdt voor anderen.
Diagnose van seksverslaving
Niet iedereen in de medische gemeenschap is ervan overtuigd dat seksverslaving een echte psychische aandoening is. Daarom wordt het niet vermeld als klinische diagnose in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), uitgegeven door de American Psychiatric Association (APA).
Hoewel de DSM ooit seksuele stoornissen toeliet die ‘niet anders gespecificeerd’ waren, wat wel het geval zou kunnen zijn bij een diagnose van seksverslaving, heeft de DSM-5 , de vijfde editie van dit handboek, deze categorie geschrapt. Daarmee is deze diagnostische optie komen te vervallen.
Dat gezegd hebbende, is het mogelijk voor beoefenaars om compulsief seksueel gedrag te diagnosticeren met behulp van de International Classification of Diseases (ICD). De ICD-11 staat een diagnose toe van compulsieve seksuele gedragsstoornis, die wordt gedefinieerd als “een aanhoudend patroon van falen om intense, repetitieve seksuele impulsen of aandrang te beheersen, resulterend in repetitief seksueel gedrag.”
Uiteindelijk heeft een gebrek aan consensus de diagnostische criteria voor seksverslaving vaag en subjectief gemaakt. Er zijn echter wel wat hulpmiddelen die beoefenaars kunnen gebruiken om te bepalen of deze verslaving bestaat. Een daarvan is de Sexual Addiction Screening Test, die helpt bij het onderscheiden van verslavende en niet-verslavende seksuele gedragingen.
Seksverslaving heeft veel van de kenmerken van klinische verslaving . Een daarvan is dat de persoon niet in staat zal zijn om zijn gedrag te controleren, zelfs als de negatieve gevolgen duidelijk zijn (of zelfs waarschijnlijk).
Oorzaken van seksverslaving
Er zijn een aantal theorieën over waarom seksverslaving voorkomt. Sommige hiervan omvatten het conceptualiseren van een seksverslaving als een vorm van impulscontrole, obsessief-compulsieve stoornis of relationele stoornis. Een andere theorie is dat bij sommige individuen seksuele verslaving ontstaat als een gevolg en manier om met vroeg trauma om te gaan , inclusief seksueel trauma.
Mensen met een seksverslaving gebruiken seks vaak als een vorm van ontsnapping aan andere emotionele en psychologische problemen. Dit omvat het ontsnappen aan stress , angst, depressie en sociale isolatie.
Hyperseksualiteit kan ook een symptoom zijn van sommige psychische aandoeningen, zoals een bipolaire stoornis . Neurologische aandoeningen zoals epilepsie, hoofdletsel en dementie staan er ook om bekend hyperseksueel gedrag te veroorzaken. In zeldzame gevallen kunnen sommige medicijnen die dopamine beïnvloeden hetzelfde doen.
Impact van seksverslaving
Mensen met een seksverslaving kunnen hun gedrag niet stoppen, tenzij er een tussenliggende gebeurtenis is. Als gevolg hiervan kunnen persoonlijke en professionele relaties eronder lijden. Er kan zelfs een verhoogd risico zijn op seksueel overdraagbare infecties, waaronder hiv, als iemand zijn seksuele impulsen niet in bedwang kan houden .
Er is ook bezorgdheid over een nieuw type seksverslaving: online seksverslaving. Dit houdt in dat men zich bezighoudt met seksueel verslavend gedrag terwijl men op internet is en onderzoek heeft dit in verband gebracht met negatieve gevolgen voor iemands interpersoonlijke relaties, hun productiviteit op het werk en zelfs hun academische succes.
Seksverslaving wordt meestal gekenmerkt door een vicieuze cirkel van hyperseksualiteit en een laag zelfbeeld . Hoewel seks op korte termijn verlichting kan bieden, zal de schade aan het psychische welzijn van de persoon in de loop van de tijd vaak toenemen en verergeren.
Behandeling voor seksverslaving
Seksverslaving vereist behandeling door een medisch professional met ervaring op dit gebied, zoals een psycholoog, psychiater of sekstherapeut. Het eerste aanspreekpunt kan een huisarts of een plaatselijke psychiatrische vereniging zijn. Beide kunnen een verwijzing naar de juiste specialist verstrekken.
Seksverslavingstherapieopties kunnen variëren op basis van de onderliggende oorzaak, maar worden doorgaans uitgevoerd op poliklinische basis met counseling en gedragsmatige benaderingen. Echtpaartherapie kan ook nuttig zijn bij de behandeling van seksverslaving.
Als seksverslaving gepaard gaat met een angststoornis of stemmingsstoornis , kunnen medicijnen worden voorgeschreven als onderdeel van het behandelplan. Er zijn momenteel geen vastgestelde aanbevelingen over het juiste gebruik van medicijnen om seksverslaving te behandelen buiten het bereik van deze klinisch geclassificeerde stoornissen.
Daarnaast zijn er steeds meer ondersteuningsgroepen die kunnen helpen bij het herstellen van seksverslaving. Sommige gaan over co-verslavingen zoals seks- en middelenmisbruik en andere zijn gebaseerd op een 12-stappen herstelmodel .
Als u of een dierbare worstelt met middelenmisbruik of -verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten in uw omgeving.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .