Heel goed / Catherine Song
Sluit deze videospeler
Seksverslaving is een fenomeen waar mensen zich prima bij voelen om grapjes over te maken. Van alle verslavingen is seksverslaving het vaakst het doelwit van opmerkingen als: “Als ik een verslaving zou hebben, zou ik voor een seksverslaving gaan.”
Inhoudsopgave
Bestaat seksverslaving echt?
Hoewel ‘seksverslaving’ geen officiële diagnose is, is de ervaring van het hebben van verstorende dwangmatigheden om deel te nemen aan seksueel gedrag wel degelijk reëel – vergelijkbaar met de manier waarop mensen die verslaafd zijn aan alcohol of drugs afhankelijk worden van dat verslavende gedrag.
Veel mensen doen seksverslaving af als een zinloze poging om legitimiteit te geven aan wat gewoonweg onverantwoordelijk of hebzuchtig gedrag is. Anderen zeggen dat degenen die de legitimiteit van seksverslaving ontkennen, zich niet bewust zijn van of onverschillig staan tegenover de emotionele pijn die vaak wordt gemeld door zowel degenen die seksverslaving ervaren als hun geliefden.
-
Activeert het beloningssysteem van de hersenen, vergelijkbaar met andere verslavingen
-
Bestaat vaak samen met andere verslavingen
-
Kan leiden tot aanzienlijke stress en beperkingen in het functioneren
-
Label kan een moreel oordeel zijn
-
Kan gebruikt worden als excuus voor onverantwoordelijk gedrag
-
Sommigen geloven dat verslaving chemisch is en niet gedragsmatig
Achtergrond
Seksverslaving is geen nieuw concept. Historische documenten die teruggaan tot het oude Rome en het tweede-eeuwse Griekenland melden excessieve seksualiteit, ook bekend als hyperseksualiteit of hyperesthesie, bij mannen en nymfomanie of furor uterinum (baarmoederwoede) bij vrouwen.
Het moderne concept van seksverslaving werd gepopulariseerd door Patrick Carnes, PhD, auteur van “Out of the Shadows: Understanding Sexual Addiction” (voor het eerst gepubliceerd halverwege de jaren 1980, herzien in 2001 en opnieuw herzien in 2014) .
Carnes en zijn collega’s hebben meerdere boeken over het onderwerp geschreven en domineren over het algemeen het populaire begrip van seksverslaving. Anderen hebben echter ook uitgebreid over het onderwerp geschreven, waaronder onderzoekers en mensen die geloofden dat ze seksverslaving hadden.
Sommigen beweren dat, hoewel seksverslaving kenmerken vertoont van zowel een obsessief-compulsieve stoornis als een impulscontrolestoornis, het niet netjes in een van beide categorieën past. In het buitenland geloven verschillende specialisten op dit gebied dat het gedrag het beste kan worden beschreven als een verslaving, hoewel de meeste clinici, zelfs degenen die zijn opgeleid in seksuele stoornissen of verslavingsgeneeskunde, weinig tot geen training hebben in het behandelen van seksuele compulsiviteit en cyberseksverslaving.
Seksverslaving werd niet opgenomen in de DSM-5, ondanks dat een aantal aandoeningen die verband houden met beperkte seksualiteit, zoals hypoactief seksueel verlangen en seksuele aversiestoornis, wel waren opgenomen.
Over het algemeen wordt minder seksueel verlangen en activiteit als een groter probleem gezien dan meer seksueel verlangen en activiteit. Dit onthult een vooroordeel dat de erkenning van overmatig seksueel verlangen of expressie als een probleem in twijfel trekt.
Met andere woorden, het regelmatig ervaren van seksueel verlangen, fysieke seksuele opwinding, seksuele relaties en het bereiken van een orgasme wordt als de norm beschouwd voor beide geslachten. Echter, een meerderheid van de mensen ervaart moeilijkheden in deze stadia van de seksuele ervaring.
De ontwikkeling van medicijnen zoals Viagra versterkt de opvatting dat men geen compleet en gelukkig leven leidt zonder regelmatige, niet-problematische seks. In ons huidige geseksualiseerde klimaat is het niet verrassend dat veel mensen gepreoccupeerd raken met seks en dat sommigen dwangmatig seksueel gedrag ontwikkelen.
Bestaat liefdesverslaving echt?
Net als seksverslaving is liefdesverslaving geen officiële diagnose. Maar het is een term die vaak wordt gebruikt om te verwijzen naar ongezonde of obsessieve fixaties die iemand heeft op een romantische interesse. Liefdesverslaving kan zelfs verwijzen naar iemand die onrealistische verwachtingen heeft van familie of vrienden.
Ondersteuning voor seksverslaving als een echte verslaving
Onderzoek wijst uit dat hetzelfde beloningssysteem in de hersenen wordt geactiveerd bij seksverslaving als bij een aantal andere verslavingen, waaronder drugsverslavingen. Dit ondersteunt het idee dat seksverslaving een vergelijkbaar fysiologisch en psychologisch proces heeft als andere verslavingen.
Mensen met een seksverslaving hebben vaak ook problemen met middelen- en/of gedragsverslaving. Soms gaan ze over op andere verslavingen als ze proberen hun seksverslaving te overwinnen.
Sommige auteurs stellen dat het bestaan van crossoververslavingen de legitimiteit van seksverslaving als een echte verslaving ondersteunt en dat, als het crossoverrisico wordt herkend, dit direct kan worden aangepakt om te voorkomen dat dit gebeurt na behandeling van andere verslavingen.
Seksverslaving veroorzaakt veel leed bij de getroffenen en hun geliefden. Seksuele verlangens en expressie bij mensen met seksverslavingen worden vaak als onhandelbaar en onaangenaam ervaren. Seksverslaving herkennen betekent dat deze mensen de hulp kunnen krijgen die ze nodig hebben om hun verslaving te overwinnen en uiteindelijk weer plezierige seksuele relaties te kunnen aangaan.
Momenteel bieden weinig gemakkelijk toegankelijke verslavingsdiensten hulp aan mensen met een seksverslaving. Erkenning van seksverslaving kan ervoor zorgen dat seksverslavingsbehandelingen worden opgenomen in gemeenschapsverslavingsdiensten. Als personeel van verslavingsdiensten een gespecialiseerde opleiding in seksverslaving zou krijgen, zouden veel meer mensen gemakkelijk toegang kunnen krijgen tot hulp voor seksverslavingen.
Als u of een dierbare worstelt met een seksverslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-HELP (4357) voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten in uw omgeving.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Het pleidooi tegen seksverslaving
Een belangrijk kritiekpunt is dat het concept van seksverslaving niet voldoende onderscheid maakt tussen vergelijkbare aandoeningen die op seksverslaving lijken, zoals hyperseksualiteit gerelateerd aan manie of hypomanie bij een bipolaire stoornis; persoonlijkheidsstoornissen; sommige vormen van depressie; en PTSS.
Critici van het concept seksverslaving beweren dat het is ontstaan uit een culturele focus die seks associeert met gevaar, machteloosheid en slachtofferschap, en dat het slechts een nieuwe manier is om morele oordelen te vellen over mensen die van seks houden. Als zodanig kan het concept seksverslaving worden gebruikt door mensen met een politieke en/of religieuze agenda.
Bovendien bestaat het risico dat het label seksverslaving normale seksuele verlangens en gedragingen pathologiseert, waardoor gezonde mensen lijken te lijden aan een ziekte die niet bestaat.
Het concept van seksverslaving is ook bekritiseerd omdat het gebaseerd is op het idee dat sommige seksuele ervaringen, bijvoorbeeld intieme relatieseks, beter zijn dan andere. Het argument is dat dit morele in plaats van klinische argumenten zijn.
Aan de andere kant van het spectrum geloven sommige mensen dat een label als seksverslaving gebruikt kan worden als excuus voor onverantwoordelijk seksueel gedrag, zoals verkrachting en kindermisbruik. Zij beweren dat mensen die seksuele misdrijven hebben gepleegd zich achter het label seksverslaving kunnen verschuilen om te voorkomen dat ze verantwoordelijkheid nemen voor hun daden.
Ten slotte is er het argument dat tegen alle gedragsverslavingen wordt ingebracht : verslaving gaat over chemische afhankelijkheid, en ongeacht hoe vergelijkbaar de gedragspatronen zijn, verslavingen ontstaan in relatie tot verslavende stoffen en niet in relatie tot gedrag.
Waar het staat
Seksverslaving, of zeker excessief seksueel gedrag, wordt breed erkend in de media en in de populaire cultuur. De groei van het internet heeft geleid tot een escalatie van “cyberseksverslaving”, wat zowel verslavingen aan pornografie als verslavingen aan online seksuele interacties met partners, inclusief sekswerkers, omvat.
De psychiatrische gemeenschap aarzelt om buitensporige seksualiteit op zichzelf als een stoornis te erkennen.
Sinds de oprichting in 1987 biedt de Society for the Advancement of Sexual Health (SASH) actueel onderzoek aan het publiek en aan professionele leden die met seksverslavingen werken. De vereniging publiceert het tijdschrift Sexual Addiction and Compulsivity: The Journal of Treatment and Prevention en houdt een jaarlijkse conferentie om onderzoeksresultaten over seksverslaving te verspreiden.
Hoeveel mensen zijn verslaafd aan seks?
Uit een onderzoek bleek dat 10% van de mannen en 7% van de vrouwen in een bepaalde onderzoeksgroep aangaven dat ze een significante disfunctie hadden als gevolg van hun seksuele gedachten en/of gedragingen.
Omdat seksverslaving geen officiële diagnose is, kan het voor mensen die het ervaren lastiger zijn om passende zorg te zoeken en te ontvangen. Om deze reden dringen veel onderzoekers er bij zorgverleners op aan om seksverslaving serieus te nemen en er aandacht aan te besteden wanneer het zich bij patiënten voordoet.