We moeten het over Bruno hebben: wat Encanto ons vertelt over intergenerationeel trauma

Spoiler alert! Dit artikel bevat grote spoilers voor de film Encanto, beschikbaar op Disney+.

De familie Madrigal uit de Disney-animatiefilm Encanto woont in een prachtig verborgen dorp in Colombia, waar een wonder de familieleden een magische gave geeft: van superkracht tot het vermogen om te genezen en gedaanteverwisseling. Deze gave gebruiken ze om hun gemeenschap te helpen.

Maar terwijl ieder familielid zijn best doet om de goede reputatie van de Madrigals waar te maken, beginnen er letterlijk scheuren te ontstaan ​​in het huis dat alle drie de generaties delen.

De film en de gedenkwaardige soundtrack zijn populair bij mensen van alle leeftijden, vooral het nummer “We Don’t Talk About Bruno”, een pakkend deuntje dat ook de collectieve antipathie van de familie benadrukt jegens familielid Bruno (John Leguizamo), wiens gave het is om in de toekomst te kijken.

Encanto heeft veel moois te bieden , zoals de prachtige animatie, de aantrekkelijke personages en het boeiende verhaal. Maar het verhaal gaat ook over iets dat veel mensen zeer herkenbaar zullen vinden: de pijn en verwarring van intergenerationeel trauma.

Dat komt omdat Abuela Alma (María Cecilia Botero), de matriarch van de familie, weliswaar een gepolijst verhaal vertelt over het wonder dat de Madrigalen naar het dorp bracht waar ze nu wonen, maar ze benadrukt niet de traumatische reden waarom ze daar in de eerste plaats terechtkwamen.

Gewapende soldaten vielen Alma en haar man Pedro’s geboortedorp aan, waardoor het stel gedwongen werd om met hun baby drieling te vluchten voor het geweld. Toen de aanvallers hen achtervolgden, probeerde Pedro hen tegen te houden en werd hij vlak voor zijn vrouw vermoord. Het was toen dat de kaars die Alma vasthield haar op magische wijze verdedigde en haar naar hun nieuwe dorp leidde.

Hoewel Abuela zich richt op het wonder dat haar en de drieling in leven hield, ontstond die magie uit een diepe pijn. Een pijn die zo diep is dat het ieder lid van de Madrigal-clan heeft beïnvloed, ook al weten ze niet precies hoe of waarom.

Dit trauma dat op de achtergrond sluimert, maakt Encanto ‘s verhaal dat zich over meerdere generaties uitstrekt tot het perfecte perspectief om intergenerationeel trauma te begrijpen en te onderzoeken . We bespreken onder andere wat het is, hoe mensen ermee omgaan en wat er gedaan kan worden om het te genezen.

“The Family Madrigal”: Wat is intergenerationeel trauma?

Intergenerationeel trauma, ook wel transgenerationeel trauma of multigenerationeel trauma genoemd, is wanneer de effecten van een trauma van de ene generatie op de andere worden doorgegeven. Zoals huwelijks- en gezinstherapeut Janay Holland, PhD, MFT het zegt: “wat er met één persoon in het [familie]systeem gebeurt, beïnvloedt het hele systeem.”

Bijvoorbeeld, in Encanto raakte Abuela Alma getraumatiseerd toen ze met geweld uit haar huis werd verdreven en haar man verloor. En hoewel de derde generatie van de familie, inclusief de hoofdpersoon van de film, de 15-jarige Mirabel (Stephanie Beatriz), dat trauma niet direct heeft meegemaakt, worden ze er toch door beïnvloed omdat Abuela Alma een reeks verwachtingen en manieren om met problemen om te gaan heeft doorgegeven die de manier waarop de gezinsleden op problemen in hun eigen leven reageren, dicteren en beperken. Dit heeft ertoe geleid dat ze mentale gezondheidsproblemen hebben ervaren, zoals angst, perfectionisme en angst voor afwijzing.

Ling Lam, PhD , docent counselingpsychologie aan de Santa Clara University, merkt op dat de oorzaken van intergenerationeel trauma in drie categorieën vallen:

• Trauma’s op groepsniveau , zoals genocide, oorlog, gedwongen ontheemding of discriminatie op basis van ras of geslacht.
• Trauma’s op interpersoonlijk niveau , zoals partnergeweld of kindermishandeling of -verwaarlozing
• Persoonlijke trauma’s , zoals drugsmisbruik of een levensveranderend ongeluk.

“We praten niet over Bruno”: Hoe verschilt intergenerationeel trauma van andere soorten trauma?

Natuurlijk ervaren mensen naast intergenerationeel trauma vaak ook persoonlijke traumatische gebeurtenissen, dus het kan moeilijk zijn om het ene soort trauma van het andere te onderscheiden. Zoals Lam uitlegt: “Er zijn veel rivieren die in het reservoir van trauma stromen.”

Toch zeggen zowel Lam als Holland dat het traceren van de gedragspatronen van een familie kan helpen om intergenerationeel trauma te ontdekken. Een geschiedenis van middelenmisbruik in generatie na generatie kan bijvoorbeeld wijzen op intergenerationeel trauma. En in Encanto is het te zien in de manier waarop Mirabel een positieve draai geeft aan het feit dat haar een magische gave werd ontzegd, zoals het weerspiegelt hoe Abuela een positieve draai geeft aan wat de Madrigals naar hun dorp leidde, ook al rouwen beide personages innerlijk om de verliezen die ze hebben geleden.

Om intergenerationeel trauma in zijn therapiepraktijk bloot te leggen, laat Lam het individu of de familie waarmee hij werkt een coherent verhaal creëren dat het hele familiesysteem omvat, in ieder geval zoveel mogelijk. Dit onthult familiepatronen en herhaalde dynamieken over generaties heen die helpen contextualiseren hoe de ene generatie de volgende heeft beïnvloed.

“Oppervlaktedruk”: Hoe mensen omgaan met intergenerationeel trauma

Lam schetst vier manieren waarop mensen reageren op trauma, of het nu intergenerationeel is of een ander soort. Veel van deze traumareacties worden weerspiegeld in Encanto .

Zelfverwijt

Zelfverwijt wordt weerspiegeld in gevoelens van schaamte of onwaardigheid. Iemand die zelfverwijt voelt, kan geloven dat het onmogelijk is dat iemand van hem houdt of dat hij niet goed genoeg is.

In Encanto is dit iets wat Mirabels zus Luisa (Jessica Darrow) uitdrukt in het nummer “Surface Pressure.” Luisa’s kracht is supersterk en ze neemt elke taak aan die de gemeenschap haar geeft. De last van het doen van zoveel heeft er echter toe geleid dat ze angst ervaart .

Toch doet ze nog steeds alles wat haar gevraagd wordt, want zoals ze zelf in het liedje zegt: “Ik weet zeker dat ik waardeloos ben als ik niet van dienst kan zijn.” Met andere woorden, haar identiteit is zo verbonden met haar vermogen om de gemeenschap te helpen, dat ze zichzelf de schuld zou geven als ze dat niet langer zou kunnen.

Ontkenning

Ontkenning vindt plaats wanneer iemand weigert de trauma’s uit het verleden te erkennen en in plaats daarvan beweert dat alles in orde is en dat het verleden veilig in het verleden ligt.

In Encanto tonen zowel Abuela als Mirabel ontkenning door te weigeren hun persoonlijke traumatische ervaringen te erkennen. Wanneer Mirabel tegen de kinderen van het dorp zegt dat ze zelfs zonder een gave net zo bijzonder is als de rest van haar familie, antwoordt een van de kinderen: “Misschien is je gave wel ontkenning.”

Het is een grappige zin, maar het laat ook zien dat Mirabel haar trauma naar de achtergrond heeft verdrongen. Dit helpt haar om tot op zekere hoogte hoop te behouden, maar het verhindert haar ook om haar trauma op te lossen.

Anderen aanvallen

Dit gebeurt wanneer mensen de gevoelens die door trauma’s worden opgeroepen naar buiten richten door woede te uiten naar anderen. Soms kunnen deze personen emotioneel, verbaal of fysiek gewelddadig worden.

In Encanto kunnen Abuela’s interacties met Mirabel als voorbeelden hiervan worden gezien. Door Mirabel af te wijzen omdat ze een gave mist, isoleert Abuela Mirabel subtiel en communiceert ze dat ze niet zo belangrijk of waardevol is als de andere familieleden.

Dan, naarmate de film vordert, wordt het duidelijk dat Abuela vindt dat Mirabels gebrek aan een gave haar een gevaar maakt voor de magische perfectie die de familie gewoonlijk uitstraalt. Dit leidt er uiteindelijk toe dat ze Mirabel verbaal aanvalt voor elk negatief ding dat de familie ooit is overkomen.

In dit geval kan de magie die Abuela zo hard probeert te beschermen, worden gezien als een metafoor voor het idee dat de façade van een gelukkig, liefdevol gezin verstoord kan worden als een gezinslid licht werpt op iets in het familiesysteem dat problematisch is, zoals de negatieve gevolgen van armoede, het onvermogen om om hulp te vragen wanneer dat nodig is, of een patroon van psychische problemen zoals angst of depressie .

Opname

Terugtrekking vindt plaats wanneer een individu zich terugtrekt uit het leven omdat hij/zij zich niet veilig voelt. Ze willen misschien niet meer naar sociale bijeenkomsten of voelen zich misschien zelfs onveilig als ze naar de supermarkt gaan, maar hoe dan ook beperkt hun verlangen om niet gekwetst te worden hun leven.

In Encanto is dit te zien aan Bruno’s reactie op zijn omstandigheden. Hoewel we uit het liedje “We Don’t Talk About Bruno” weten dat zijn familie en gemeenschap hem niet mochten omdat zijn gave hem ertoe aanzette waarheden te vertellen die ze niet wilden horen, was deze ervaring voor Bruno zeer traumatisch en gaf het hem het gevoel dat hij niet in de familie paste.

Dus toen hij een visioen van Mirabel zag dat aangaf dat zij verantwoordelijk zou kunnen zijn voor het breken van de magie die de Madrigals van kracht voorziet, verdween hij. Terwijl de familie dacht dat hij hen had verlaten, leefde hij in werkelijkheid in de muren van het huis van de Madrigals, zich terugtrekkend uit het leven uit angst voor wat zijn visioen zou kunnen betekenen voor zowel Mirabel als hemzelf.

Holland waarschuwt dat deze reacties weliswaar psychisch ongezond kunnen zijn, maar dat ze gezien moeten worden als copingmechanismen die mensen die een trauma hebben meegemaakt, inzetten om door te kunnen gaan met hun leven.

“Wat kan ik nog meer doen?”: Wat kan er gedaan worden om intergenerationeel trauma te genezen?

Encanto ‘s Madrigal-familie geneest hun intergenerationele trauma door hun huis te repareren en eindelijk hun problemen te erkennen en te bespreken. Helaas is het echte leven niet zo eenvoudig als een film, en het pad naar genezing is in werkelijkheid niet zo rechttoe rechtaan.

Als u psychische problemen ervaart waarvan u denkt dat ze verband houden met intergenerationeel trauma, is de eerste stap het raadplegen van een therapeut of een psycholoog.

Omdat intergenerationeel trauma gevolgen heeft voor het hele gezin, kan het nuttig zijn om met zoveel mogelijk familieleden in therapie te gaan . Zo krijgt u een completer beeld van de problemen die zich over de generaties heen hebben gemanifesteerd .

Holland en Lam zijn het erover eens dat dit kan leiden tot genezing binnen het hele familiesysteem. Maar zelfs als niet het hele gezin bereid is om naar therapie te gaan, kan een individu toch genezen van intergenerationeel trauma door zelfstandig therapie te volgen.

Lam en Holland zijn het erover eens dat hoewel gesprekstherapie nuttig kan zijn, het niet het enige is dat iemand in staat stelt te genezen. “Mensen kunnen op een manier praten over wat er is gebeurd die losstaat,” merkt Lam op, “maar ze voelen de ervaringen niet. [Als gevolg daarvan] is praten op zichzelf niet voldoende.” Lam benadrukt de waarde van een holistische benadering van genezing die cognitieve therapie , zelfcompassiewerk , yoga en mindfulnessmeditatie kan omvatten .

Holland wijst erop dat zelfs als iemand zich niet bewust is van de oorzaken van het intergenerationele trauma dat hij of zij ervaart, er toch verandering kan plaatsvinden door gebeurtenissen en reacties die een individu wel kan beheersen, opnieuw te kaderen en te focussen.

Bovendien, zelfs als slechts één lid van een gezin therapie zoekt, onthullen Lam en Holland dat het nog steeds een positieve impact kan hebben op het gezin in het algemeen, omdat wanneer één individu begint te veranderen, het gezin gedwongen wordt zich aan te passen aan hen. “Wanneer ik met een individu begin te werken, beginnen ze te veranderen… en hun gezin begint dat te zien en [wordt] nieuwsgierig…,” legt Holland uit. “…de copingmechanismen die mijn cliënt gebruikt [worden] dan verspreid naar het gezin…”

In Encanto zorgt Mirabels aandringen om Bruno op te zoeken en te praten over de scheuren in de familie er uiteindelijk voor dat de rest van de Madrigals hun eigen problemen gaan onderzoeken. Dit stelt hen in staat om met de impact van intergenerationeel trauma om te gaan en verder te gaan als een gelukkiger, meer accepterend en functioneler familiesysteem.

Hoewel het pad in het echte leven misschien niet zo makkelijk is, kan het vermogen om over intergenerationeel trauma te praten en aan verandering te werken, genezing teweegbrengen bij zowel het individu als het gezin als geheel.