Het debat over door de rechtbank bevolen geestelijke gezondheidszorg voor daklozen

Psychische aandoeningen komen veel voor onder daklozen. Studies hebben zelfs aangetoond dat tot een derde van de daklozen een ernstige psychische aandoening heeft , waaronder schizofrenie, depressie, bipolaire stoornis, angststoornissen en middelenmisbruik.

Gouverneur Gavin Newsom van Californië onthulde onlangs zijn plan om in elke county van zijn staat, die een van de grootste daklozenpopulaties van het land heeft, geestelijke gezondheidszorgrechtbanken op te richten. Dit zou behandeling mogelijk maken voor meer daklozen met ernstige psychische en verslavingsstoornissen, maar het zou ook een aantal van hen dwingen om in de zorg te gaan , een stap die veel daklozenactivisten zien als een schending van burgerrechten. 

“Daklozen hebben vaker last van chronische psychische aandoeningen zoals schizofrenie of bipolaire stoornis,” zegt Amy Morin , LCSW en psychotherapeut. “Ze hebben mogelijk ook vaker last van middelenmisbruik.”

Dakloosheid neemt toe

Hoewel de federale COVID-19-hulp een positieve impact had op dakloosheid, blijft dakloosheid in Amerika een crisis. “Op een willekeurige avond ervaren meer dan een half miljoen mensen in Amerika dakloosheid”, zegt een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD). 

Dakloosheid neemt sneller toe onder ouderen en mensen met een beperking, en er zijn grote raciale verschillen in dakloosheid. “Hoewel zwarte Amerikanen 12% van de algemene Amerikaanse bevolking vertegenwoordigen, vertegenwoordigen ze 40% van de dakloze bevolking van het land”, zegt de woordvoerder van HUD. “Bovendien zijn Native Americans aanzienlijk oververtegenwoordigd in de dakloze bevolking.”

“Dakloosheid is een grote stressfactor die veel psychische aandoeningen verergert”, zegt Julian Lagoy, MD, psychiater bij Mindpath Health . Dr. Lagoy gelooft echter dat het moeilijk is om sommige van deze psychische aandoeningen te behandelen bij daklozen, omdat veel van hen weinig inzicht hebben in hun ziekte en misschien niet denken dat ze in de eerste plaats zorg nodig hebben.

Newsom’s plan voor de dakloze bevolking van Californië

Het plan van gouverneur Newsom zal 65.000 mensen voorzien van huisvesting, meer dan 300.000 mensen van stabiele huisvesting en richt zich op degenen met de meest acute behoeften, met ten minste 28.000 nieuwe bedden en huisvesting voor mensen met gedragsproblemen en senioren met het hoogste risico op dakloosheid.

Het Community Assistance, Recovery and Empowerment (CARE) Hof zou rechters de bevoegdheid geven om daklozen te dwingen deel te nemen aan programma’s voor geestelijke gezondheidszorg.

“Er is geen mededogen dat over mensen heen stapt op straat en trottoirs,” vertelde Newsom aan verslaggevers tijdens een briefing in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg in San Jose. “We kunnen elkaars hand vasthouden, een wake houden bij kaarslicht, praten over hoe de wereld zou moeten zijn, of we kunnen een verdomde verantwoordelijkheid nemen om onze ideeën te implementeren en dat is wat we hier anders doen.”

Hoewel Newsom benadrukt dat het niet zijn bedoeling is om mensen op te pakken en op te sluiten, maar om ze een manier te bieden om door de rechtbank bevolen psychiatrische behandeling , medicatie en huisvesting te krijgen (bij voorkeur voordat ze worden gearresteerd), hebben sommige professionals op het gebied van geestelijke gezondheidszorg hun bedenkingen.

“Veel daklozen belanden in de gevangenis, dus op het eerste gezicht klinkt het alsof het verplichten van mensen om zich te laten behandelen criminaliteit en dakloosheid kan voorkomen,” zegt Morin. “Maar in werkelijkheid zijn er problemen met het dwingen van mensen om zich tegen hun wil te laten behandelen voor psychische problemen en middelenmisbruik.”

We ontnemen hen misschien de vrijheid om te kiezen wat voor soort behandeling ze willen: medicatie, therapie of andere diensten, legt Morin uit. “Niemand wil gedwongen worden om medicijnen te nemen die ernstige bijwerkingen en complicaties kunnen hebben,” zegt ze. “Mensen doen het meestal het beste als ze inspraak hebben in de behandeling die ze krijgen.”

Een gezamenlijke aanpak van dakloosheid

Een collectieve aanpak kan vaak effectief zijn om mensen te helpen hun behoeften te vervullen. “Het aanbieden van casemanagementdiensten kan bijvoorbeeld mensen in contact brengen met de diensten die ze nodig hebben,” zegt Morin. “Het is belangrijk om mensen als individuen te behandelen en te erkennen dat diensten op maat gemaakt moeten worden om aan de behoeften van elke persoon te voldoen.”

Dr. Lagoy gelooft dat de beste aanpak zou zijn om dakloosheid rechtstreeks te bestrijden in plaats van te proberen de ziektes van mensen die al dakloos zijn te behandelen. “Het is nog steeds noodzakelijk dat we daklozen behandelen die een psychische aandoening hebben, maar het is belangrijk om te proberen het probleem van dakloosheid in het algemeen op te lossen, wat een groter effect zal hebben op de behandeling van psychische aandoeningen door die stressor helemaal te verminderen of zelfs uit te bannen,” zegt hij.

Een woordvoerder van HUD zegt dat er een aantal factoren zijn die bijdragen aan dakloosheid in de VS, maar dat de belangrijkste factor de crisis op het gebied van huurwoningen en het gebrek aan toegang tot betaalbare huisvesting of huursubsidie ​​is.

“Hoewel de crisis in huurwoningen miljoenen Amerikanen treft, lopen bepaalde mensen met grotere barrières of kwetsbaarheden een groter risico om dakloos te worden: mensen met een beperking of gedragsproblemen, ouderen, jongeren, mensen met een vast inkomen, mensen met een extreem laag inkomen en mensen met een slechte kredietwaardigheid of een crimineel verleden”, zeggen ze. “HUD werkt onvermoeibaar om ervoor te zorgen dat elke Amerikaan een stabiel thuis heeft, en dat betekent dat we alles in het werk stellen om dakloosheid te beëindigen via een Housing First-aanpak die naast huisvestingshulp ook aanvullende vrijwillige ondersteunende diensten biedt.”

Hieronder valt onder meer het op bewijs gebaseerde model voor permanente ondersteunende huisvesting, dat betaalbare huisvesting combineert met uitgebreide ondersteunende diensten om tegemoet te komen aan de behoeften van mensen met complexe zorgbehoeften (waaronder mensen met ernstige psychische aandoeningen). Ook zijn er snelle herhuisvestingsprogramma’s die tijdelijke huursubsidie ​​en huisvestingsbegeleidingsdiensten bieden.