Mensen met ADHD zijn meer geneigd tot hamsteren, zo blijkt uit onderzoek

Het kan een uitdaging zijn om ADHD te managen vanwege concentratieproblemen . Nu heeft een studie gepubliceerd in Journal of Psychiatric Research ontdekt dat onoplettendheid een voorspeller kan zijn van uitdagingen gerelateerd aan hamsteren.

Deze studie was gebaseerd op zelfrapportages over ADHD, verzamelstoornis en OCD-gerelateerde symptomen van deelnemers aan de ADHD-kliniek, vergeleken met een controlegroep van vergelijkbare leeftijd, geslacht en opleidingsniveau. Bij 20% van de ADHD-patiënten werden klinisch significante verzamelstoornissymptomen gevonden.

Omdat verzamelwoede nog steeds nauwelijks wordt gediagnosticeerd en behandeld, kunnen deze onderzoeksresultaten worden gebruikt om psycho-educatie over verzamelwoede bij ADHD-patiënten beter vorm te geven.

Het onderzoek begrijpen

Deze studie was gebaseerd op ADHD, verzamelstoornis en OCD-gerelateerde symptomen van 88 patiënten in een ADHD-kliniek, in tegenstelling tot een controlegroep van 90 personen van vergelijkbare leeftijd, geslacht en opleiding.

Onderzoekers ontdekten dat ongeveer 20% van de ADHD-patiënten klinisch significante hoardingsymptomen rapporteerde, terwijl 2% van de controlegroep dat deed. Onoplettendheid was een klinisch significante voorspeller van hoarding.

Het feit dat in dit onderzoek gebruik is gemaakt van zelfrapportage door de deelnemers, vormt een beperking van dit onderzoek. Hun openheid over symptomen voldoet namelijk niet per se aan de volledige criteria voor het stellen van een klinische diagnose van verzamelwoede.

Behandeling van ADHD kan hamsteren aanpakken

Psychiater  Rashmi Parmar, MD bij  Mindpath Health , zegt: “Het onderzoek benadrukt een interessante link tussen ADHD en verzamelwoede. Het is een combinatie waar we klinisch niet naar op zoek zijn, maar die op basis van de bevindingen van het onderzoek zeker verdere aandacht verdient.”

Dr. Parmar legt uit: “Het idee dat ADHD en verzamelwoede met elkaar verbonden zijn, is geen algemeen bekend feit. Wanneer je beide aandoeningen overweegt, is het niet moeilijk te begrijpen hoe de een de ander kan beïnvloeden. Beide aandoeningen omvatten de kernsymptomen van desorganisatie, onoplettendheid, uitvoerende disfunctie en enige impulsiviteit.” 

Hoarding disorder is een type psychische aandoening waarbij een persoon aanhoudende moeite heeft met het weggooien of afscheid nemen van zijn bezittingen of eigendommen, ongeacht de werkelijke waarde ervan, aldus Dr. Parmar. “Voorheen werd hoarding disorder gezien als een subtype van OCD, maar het kwalificeert nu als een onafhankelijke aandoening in DSM-V,” zegt ze.

Vaak worden huishoudelijke artikelen zoals kranten, tijdschriften en plastic flessen gehamsterd. Volgens Dr. Parmar kan het echter ook gaan om situaties waarin iemand moeite heeft om koopjes in kringloopwinkels te laten liggen, of waarin hij unieke dingen verzamelt. 

Dr. Parmar benadrukt: “Iemand die worstelt met een verzamelstoornis kan al behoorlijk overstuur, overweldigd of angstig raken bij de gedachte om zijn bezittingen weg te geven of op te ruimen.” 

Na verloop van tijd ontstaat er rommel door de ophoping van spullen. Volgens Dr. Parmar kan dit leiden tot onenigheid in het gezin, gezondheidsproblemen, minder leefruimte, financiële lasten, sociaal isolement, onvermogen om te functioneren, etc.  

Dr. Parmar legt uit: “Het overwegend onoplettende subtype van ADHD heeft de sterkste link met verzamelstoornis, volgens eerder onderzoek op dit gebied. Mensen die verzamelwoede hebben, worstelen meestal met een verstoorde besluitvorming, planning en organisatie.”

Door van taak naar taak te springen zonder te sorteren, prioriteren of taken af ​​te ronden, merkt Dr. Parmar op dat rommel gemakkelijk kan ontstaan. “Voor iemand die worstelt met zowel ADHD als verzamelstoornis, kan het behandelen van de ene aandoening leiden tot enige verbetering in de andere aandoening”, zegt ze.

Dr. Parmar benadrukt bijvoorbeeld hoe het behandelen van onoplettendheid met een stimulerend middel een verzamelaar juist kan helpen zich te concentreren op het opruimen van delen van het huis door spullen te sorteren en op te ruimen zonder afgeleid te worden.

Op dezelfde manier kan het behandelen van onderliggende angst- en stemmingsstoornissen leiden tot enige verbetering van onoplettendheidssymptomen, aldus Dr. Parmar. “Beide aandoeningen kunnen lange tijd ongediagnosticeerd blijven, deels vanwege gebrek aan bewustzijn en inzicht in deze aandoeningen,” zegt ze. 

Dr. Parmar wijst op de beperkingen van het vertrouwen op zelfrapportage en beveelt aan dat een diepgaand begeleid interview door een getrainde professional wellicht nauwkeuriger zou zijn geweest bij het grondig evalueren van deze aandoeningen en het verband ertussen.

Naast ADHD legt Dr. Parmar uit dat verschillende psychiatrische en medische aandoeningen zich kunnen presenteren met onoplettendheid en verstoorde besluitvorming als onderdeel van hun symptomen. “Het kan zeker moeilijk zijn om de hoofdoorzaak van onoplettendheidssymptomen te onderscheiden bij mensen die worstelen met twee of meer aandoeningen tegelijk,” zegt ze.

Uitdagingen met uitvoerende functies kunnen besluitvorming belemmeren

Sharon Kaye-O’Connor, LCSW , is een gediplomeerd klinisch maatschappelijk werker en autistisch psychotherapeut die gespecialiseerd is in ADHD, neurodiversiteit en autisme.  Zij zegt: “Een aantal uitdagingen waar mensen met ADHD mee te maken kunnen krijgen, zijn moeite met het reguleren van de aandacht en met uitvoerende functies.”

Kaye-O’Connor legt uit dat als iemand moeite heeft met het wisselen van muziek, het beginnen aan een project of het nemen van beslissingen, zoals bij een ADHD-diagnose, taken nog moeilijker en tijdrovender kunnen worden.

Kaye-O’Connor benadrukt hiermee: “De taak van het organiseren, opruimen of weggooien van spullen is een complex proces waarbij je meerdere beslissingen moet nemen die overweldigend en soms onmogelijk kunnen aanvoelen.”

Overweldigd zijn kan leiden tot problemen met uitvoerende functies, wat weer kan leiden tot nog meer overweldigd zijn. Volgens Kaye-O’Connor kan dit een vicieuze cirkel vormen waardoor iemand zich echt vastgelopen voelt. 

Wanneer ze overweldigd wordt, benadrukt Kaye-O’Connor dat zelfs taken die voor anderen “simpel” lijken, onoverkomelijk kunnen lijken. “Moeite met uitvoerende functies kan het nemen van beslissingen ongelooflijk moeilijk maken”, zegt ze.

Kaye-O’Connor legt uit dat er veel vragen opkomen als je geconfronteerd wordt met de mogelijkheid om iets weg te doen. “Heb ik dit al een tijdje gebruikt? Heb ik dit in de toekomst nodig? Heeft dit sentimentele waarde?” vraagt ​​ze.

Verder schetst Kaye-O’Connor dat zelfs als je een item weggooit, er meer vragen kunnen rijzen. “Moet ik het in de prullenbak gooien? Doneren? Waar zou ik het doneren? Hoe zou ik het daar krijgen?” vraagt ​​ze.

Bij die vragen wordt nog niet eens gevraagd of er spijt zal volgen. Kaye O’Connor merkt op dat het proces van beslissen wat je met één enkel voorwerp moet doen, veel gevoelens kan oproepen die overweldigend kunnen worden. 

Kaye-O’Connor legt uit: “Naarmate we meer leren en ontdekken over de uiteenlopende ervaringen van mensen met ADHD, zullen we meer te weten komen over de ervaringen van mensen met ADHD. Zo kunnen we meer inzicht krijgen in de complexiteit van het leven met ADHD.” 

Verzamelstoornis kan moeilijk te behandelen zijn

Julia M. Chamberlain MS, INHC, LMHC , is een gediplomeerd psychiatrisch adviseur die gespecialiseerd is in ADHD, holistische therapie, gezinsondersteuning, ontwikkeling van adolescenten en angststoornissen. Zij zegt: “Er zal meer onderzoek moeten worden gedaan om de relatie te verstevigen. Dit zou echter een belangrijk onderdeel kunnen zijn bij de ontwikkeling van verzamelwoede.”

Bij hamsteren merkt Chamberlain op dat een individu niet in staat is om tastbare items weg te gooien of los te laten, wat resulteert in een onbeperkte accumulatie in de loop van de tijd. “Dit vormt een bedreiging voor de hygiëne, brandveiligheid en andere gezondheidsproblemen”, zegt ze.  

Behandeling voor ADHD kan vaak resulteren in een afname van geassocieerde symptomen zoals onoplettendheid, aldus Chamberlain. “Dit zou het risico op het ontwikkelen van hamstergedrag compenseren,” zegt ze.

Chamberlain legt uit: “Deze publicatie is belangrijk omdat het de eerder geaccepteerde oorsprong van hamstergedrag ter discussie stelt. Dit kan van invloed zijn op de manier waarop hamsteren wordt beoordeeld en behandeld.”

Omdat hamsteren zich meestal ontwikkelt in de volwassenheid, merkt Chamberlain op dat dit kan bijdragen aan vroege detectie en preventie. “Dit is echter slechts één publicatie en er is meer onderzoek nodig om de associatie tussen ADHD en hamsteren volledig te bevestigen,” zegt ze. 

Onoplettendheid is niet de enige risicofactor die geassocieerd wordt met hamsteren, zoals Chamberlain benadrukt dat depressie en angst ook risicofactoren zijn. “Personen die worstelen met hamsteren rapporteren vaak vervormde of irrationele waarden aan de items die ze vasthouden,” zegt ze. 

Chamberlain legt uit: “Veel mensen met een verzamelstoornis vinden het geen probleem en zijn daarom resistent tegen behandeling. Voor thuiszorgverleners zijn soms extra serviceprofessionals nodig, zoals schoonmaak-/gevaarlijke stoffenteams, om te helpen bij het schoonmaken van het huis vanwege veiligheidsrisico’s, afhankelijk van de ernst van de verzamelstoornis.”