De realiteit van het krijgen van de diagnose ADHD op volwassen leeftijd

Hoewel aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) wordt beschouwd als een van de meest voorkomende neurologische ontwikkelingsstoornissen bij kinderen, is het aantal volwassenen met de diagnose ADHD in het afgelopen decennium

ADHD uit zich bij volwassenen anders dan bij kinderen en kan ook moeilijker te diagnosticeren zijn bij volwassenen. Hoewel hyperactiviteit een belangrijke indicator is van ADHD bij kinderen, kan dit afnemen bij volwassenen met ADHD terwijl ze nog steeds worstelen met symptomen zoals moeite met opletten, impulsiviteit en rusteloosheid.

Deze symptomen kunnen iemands werkprestaties, relaties en eigenwaarde beïnvloeden. Dus het ontvangen van een ADHD-diagnose en passende behandeling kan een ongelooflijk positieve impact hebben op een persoon, niet alleen in hun dagelijks leven, maar ook in het verschaffen van duidelijkheid over de worstelingen die ze tijdens hun kindertijd en tienerjaren hebben ervaren.

ADHD bij kinderen versus ADHD bij volwassenen

Volgens het National Institute of Mental Health wordt bij 4,4% van de Amerikaanse volwassenen tussen de 18 en 44 jaar ADHD vastgesteld. Dit betekent echter zelden dat de aandoening zich tijdens de volwassenheid heeft ontwikkeld, maar eerder dat de diagnose is gemist of verkeerd is gesteld tijdens de kindertijd van het individu. Zelfs op volwassen leeftijd wordt ADHD vaak verkeerd gediagnosticeerd als depressie of angst, omdat de symptomen vergelijkbaar zijn en diagnoses vaak hand in hand gaan.

Sommige gedragingen en denkpatronen die als criteria voor ADHD bij volwassenen dienen, kunnen bij kinderen over het hoofd worden gezien. Klinisch psycholoog Sam Von Reiche, PsyD , merkt bijvoorbeeld op dat symptomen als een gebrek aan organisatie, slechte luistervaardigheden, afleidbaarheid en het niet afmaken van taken vaak worden beschouwd als typisch kindergedrag of gebrek aan volwassenheid.

Het niet herkennen van dit gedrag, vooral als het ernstig is, kan leiden tot een gemiste diagnose van ADHD.

Andere symptomen van ADHD bij volwassenen zijn slechte planning en timemanagement, moeite met multitasken, vergeetachtigheid, lage frustratietolerantie en frequente stemmingswisselingen. Veel volwassenen worstelen met deze symptomen zonder ADHD als de bron te beschouwen, wat vaak kan resulteren in problemen met zelfvertrouwen die leiden tot depressieve gedachten, zegt Nima Fahimian, MD, medisch directeur bij TMS &; Brain Health .

“Velen ervaren ook chronische angst, omdat ze zich altijd achtergesteld voelen of een buitenstaander zijn in sociale situaties,” zegt Fahimian. “Ik heb patiënten van in de dertig naar onze kliniek zien komen met het idee dat ze depressief zijn, terwijl ze in werkelijkheid ongediagnosticeerde ADHD hebben. Door een nauwkeurige diagnose te krijgen, kunnen ze een effectief behandelplan vinden en starten, wat levensveranderend is.”

De kracht van diagnose

Onderzoekspsycholoog Karla Pretorius, M. Psych, pleitbezorger van ADHD en autisme en deskundige bijdrager aan Autism Parenting Magazine , kreeg begin 30 de diagnose ADHD.

Toen ze voor het eerst haar diagnose kreeg van een psycholoog, gaf ze toe dat ze geschokt en een beetje teleurgesteld was. Historisch gezien heeft de maatschappij zich gericht op de uitdagingen van ADHD, in plaats van de positieve aspecten van het krijgen van een diagnose.

“In het begin, als je een formele diagnose krijgt, zul je het waarschijnlijk niet omarmen, maar zodra je het hebt geaccepteerd, kun je deze krachtige bron van kennis in je voordeel gebruiken,” zegt Pretorius. “Toen werd het nog een ding dat mij onderscheidde van mijn leeftijdsgenoten die niet konden bereiken wat ik kon vanwege mijn hyperfixatie op mijn interesses en passies.”

Een diagnose kan eindelijk een verklaring bieden voor de problemen waarmee iemand in zijn leven te maken heeft, zegt ze.

“Het zou kunnen betekenen dat je jezelf volledig kunt accepteren en je minder kunt focussen op wat je als zwakheden hebt ervaren,” zegt ze. “Dit kan op zijn beurt leiden tot het optimaliseren en benutten van je sterke punten, wat oneindig veel potentieel heeft voor iedereen.”

Pretorius is een van de talloze volwassen vrouwen die zich nu pas bewust worden van hun diagnose, omdat men vroeger dacht dat vrouwen minder last konden hebben van ADHD. Deze omissie heeft ertoe geleid dat een hele generatie vrouwen die baat hadden kunnen hebben bij een diagnose, door medische professionals wordt ‘overgeslagen’, zegt psychiater en ADHD-specialist Sasha Hamdani, MD.

“De gedachte dat alleen hyperactieve jongetjes de diagnose ADHD kunnen krijgen, is enorm beperkend en heeft ertoe geleid dat de diagnose bij veel vrouwen te laat of niet wordt gesteld”, aldus Hamdani.

Bij meisjes komt onoplettende ADHD veel voor. Omdat de symptomen intern worden ervaren zonder dat ze van buitenaf storend zijn, wordt de aandoening vaak over het hoofd gezien en gaan meisjes zonder tussenkomst door de school.

“Naarmate de tijd verstrijkt, worden deze vrouwen steeds beter in het maskeren van hun symptomen, waardoor het moeilijker wordt om de diagnose te identificeren en later te bevestigen”, aldus Hamdani.

Bewustzijn van ADHD bij volwassenen

Om veelvoorkomende mythes als deze te ontkrachten en toegankelijke en accurate informatie over ADHD te bieden, is Hamdani naar TikTok en Instagram gegaan als @thepsychdoctormd . Hoewel het belangrijk is om je bewust te zijn van je informatiebronnen, zijn sociale media een krachtig hulpmiddel gebleken voor veel volwassenen om hun symptomen beter te begrijpen.

“Door het gebrek aan middelen hebben mensen geen toegang tot formele klinische zorg,” zegt Hamdani. “Als iemand iets vindt dat bij hem of haar resoneert, is het uiteindelijke doel een beter begrip van je hersenen. Er is veel dat je kunt doen om gedragsveranderingen aan te brengen die je leven kunnen helpen en misschien beter bij je passen naarmate je verder komt in de richting van een formele beoordeling.”

Sociale media bieden ook een manier om in contact te komen met andere volwassenen die als volwassene een ADHD-diagnose hebben gekregen, wat een individu kan helpen om zich minder overweldigd en “anders” te voelen door een diagnose. Uiteindelijk kan dit het begrip van een individu verbeteren over hoe hij of zij succesvol met zijn of haar sterke en zwakke punten kan omgaan, zegt klinisch psycholoog Dana Harron, PsyD , die een speciale interesse heeft in ADHD.

“Een volwassene heeft ook een groter perspectief om verschillen te kunnen contextualiseren,” zegt Harron. “Als je een kind bent, kunnen andere mensen bepalen of je medicijnen nodig hebt, hoeveel of wat voor soort medicatie nuttig zou zijn. Als volwassene ben jij de enige die beslist hoe je met dit verschil omgaat.”