Onderzoek vindt interessante link tussen ontstekingsreacties en depressie

Het verband tussen ontstekingsreacties en depressie is een onderwerp waar nog veel onderzoek naar wordt gedaan. Wetenschappers proberen steeds meer te weten te komen over de oorzaken van psychische aandoeningen en hoe deze het beste behandeld kunnen worden.  

Uit een nieuw onderzoek, gepubliceerd in Psychological Science , blijkt dat mensen die een hoge ontstekingsreactiviteit ervaren in sociaal stressvolle situaties, meer kans hebben om depressieve symptomen te ontwikkelen .

“We wilden ontdekken waarom psychologische stress, en met name interpersoonlijke stress, bij sommige mensen depressies veroorzaakt, maar bij anderen niet”, zegt hoofdauteur en promovendus aan de Ohio State University Annelise A. Madison . 

Eén theorie (de Social Signal Transduction Theory of Depression) stelt dat mensen met een overdreven ontstekingsreactie in hun lichaam op een conflict of andere sociale stressor het grootste risico lopen om op den duur een depressie te ontwikkelen, vooral als ze te maken hebben met frequente of terugkerende stress.

“Deze theorie was nog niet getest, dus hebben we het gedaan onder een steekproef van borstkankerpatiënten en een andere steekproef van gezonde volwassenen”, aldus Madison. 

Een nadere blik op het onderzoek 

Madison en haar collega’s analyseerden gegevens uit twee onderzoeken waarin een sociale stressor was opgenomen en waarin ook depressieve symptomen en ontstekingsbiomarkers werden beoordeeld.

In de eerste studie gaven 43 fysiek gezonde stellen een bloedmonster af voordat ze deelnamen aan een strijdlustig probleemoplossend gesprek van 20 minuten met hun partner. Na het conflict (90 minuten later en 300 minuten later) werden er nog twee bloedmonsters afgenomen.

De onderzoekers ontdekten dat mensen die aangaven vaker interpersoonlijke conflicten te hebben, een maand later hevigere depressieve symptomen hadden, maar alleen als ze een grotere ontstekingsreactie op het conflict ervoeren.

In de tweede studie gaven 79 borstkankeroverlevenden een bloedmonster af voordat ze de Trier Social Stress Test deden, een stressvolle situatie met twee taken (spraak en hoofdrekenen). 45 minuten en 120 minuten na de stresstest werd er opnieuw bloed afgenomen.

De onderzoekers ontdekten dat deelnemers die meer eenzaamheid ervoeren en zich minder sociaal gesteund voelden, doorgaans een jaar na de test verhoogde depressieve symptomen hadden. Dit gold met name voor degenen met een hogere ontstekingsreactiviteit.

“We vonden bewijs ter ondersteuning van de Social Signal Transduction Theory of Depression; dat wil zeggen dat mensen die fysiologisch meer reageren op interpersoonlijke stress en regelmatig interpersoonlijke stress tegenkomen, het grootste risico lopen op toename van depressieve symptomen in de loop van de tijd”, zegt Madison. “Deze bevindingen suggereren dat we stappen kunnen ondernemen om het risico op depressie te verminderen door 1) onze fysieke reactiviteit op stress te verlagen via strategieën zoals regelmatige deelname aan mindfulness-meditatie; of 2) onze blootstelling aan interpersoonlijke stress te verminderen door vaardiger om te gaan met relaties.”

Madison voegt toe dat de keerzijde van de bevindingen is dat degenen die een verhoogde ontstekingsreactiviteit op stress hadden – wat niet ideaal is – niet per se verergerde depressieve symptomen ervoeren. “Ze deden dit alleen in de context van frequente blootstelling aan interpersoonlijke stress”, legt ze uit. “Daarom is het verbeteren van de gezondheid en kwaliteit van onze relaties essentieel om ons risico op depressie te minimaliseren.” 

Verminderen van het risico op depressie

De onderzoekers hopen dat verder onderzoek meer antwoord zal geven op de vraag wie het grootste risico loopt om een ​​depressie te ontwikkelen, en onder welke omstandigheden.

“In het bijzonder zijn de timing, duur en ernst van interpersoonlijke stress waarschijnlijk van belang en verdienen ze nader onderzoek in relatie tot het begin van depressie”, zegt Madison. “Dit onderzoek is belangrijk omdat we dan degenen kunnen identificeren die risico lopen op depressie en proactief stappen kunnen ondernemen om het risico te verminderen wanneer dat mogelijk is. Ook zal het identificeren van deze onderliggende fysiologische mechanismen, zoals ontsteking, ons uiteindelijk helpen om depressie effectiever te behandelen.”

Claudia de Llano, huwelijks- en gezinstherapeut, spreker en yoga- en meditatiegids, adviseert mindfulnessmeditatie als een manier om de geest tot rust te brengen. 

Dit kan op verschillende manieren, van een bewuste wandeling of activiteit waarbij u zich begint af te stemmen op beelden, geluiden, geuren en sensaties, tot chanten, klankhealing, muziek, yoga of ademhalingsoefeningen.

“Wanneer er sprake is van depressie, ervaren we vaak symptomen zoals gevoelens van verdriet, stagnatie, schuld en verlies van interesse,” zegt de Llano. “Dit kan leiden tot een onevenwicht van fysieke en mentale energie, algehele concentratie en verstoringen met betrekking tot slaap, eetlust, seks en het vermogen om te functioneren in het dagelijks leven.”

Mindfulness stelt ons specifiek in staat om de geest te vertragen door bewustzijn te creëren op een manier die de keten van verleden en toekomst denken onderbreekt die buiten onze controle liggen, legt de Llano uit. “Door verbinding te maken met de ademhaling, bewust te bewegen, geluid te gebruiken en te mediteren op een manier die aanwezigheid toelaat, ontspant het zenuwstelsel en brengt het ons vaak in het huidige moment,” zegt ze. “Dit kan een diepe impact hebben op de geest en het lichaam op een manier die tastbaar en vaak aangenaam is.”