Mantelzorgers die in het midden zitten: hoe de overwerkte sandwichgeneratie hiermee om kan gaan

Na een hele dag werken, rent een ouder om hun kind van school te halen en gaat dan naar huis om ervoor te zorgen dat hun bejaarde vader te eten krijgt. Een andere moeder geeft haar kinderen thuisonderwijs terwijl ze nieuwe verzorgers voor haar ouders interviewt en onderzoek doet naar verzorgingshuizen. Het schoonmaken en wassen van haar moeder met dementie en het geven van borstvoeding aan haar pasgeboren baby brengt een nieuwe moeder tot de rand van uitputting.

Elk van deze personen is een mantelzorger, ingeklemd tussen het opvoeden van hun kinderen en de zorg voor hun ouders. Onderzoek toont aan dat meer dan 40 miljoen mensen als onbetaalde mantelzorger werken voor iemand van 65 jaar of ouder. Ze jongleren met hun taken door anderen te helpen met het regelen van het gezinsleven, werk en andere relaties. De evenwichtsoefening, of het gebrek daaraan, eist een zware tol van hun mentale gezondheid.

“Dit is een bijzonder stressvolle periode in het leven voor mantelzorgers, omdat ze vaak het gevoel hebben dat ze iets of iemand verwaarlozen. Ze nemen vaak geen tijd of hebben geen tijd voor hun eigen zelfzorg”, merkt Leslie Adams op, LCPC, CADC, Behavioral Health Services, Case Therapist II, Northwestern Medicine Central DuPage Hospital . “Veel van de zelfzorg die ze nodig hebben, is om de stress te compenseren die ontstaat door de zorg voor mensen met uiteenlopende behoeften”, voegt ze toe.

Zelfzorg opofferen terwijl je tegelijkertijd met twee slopende situaties te maken hebt, kan ervoor zorgen dat verzorgers zich gefrustreerd, eenzaam en wrokkig voelen. Hoewel je liefde voor je kinderen en ouders duidelijk is, blijft het een zware taak met lastige keuzes.

Je kunt anderen echter niet helpen zonder eerst jezelf te helpen. Geduld hebben met jezelf, erkennen dat je je best doet en de mentale gezondheidspauzes nemen die je nodig hebt, kan je helpen je plichten na te komen om voor je kinderen en ouders te zorgen.

Ingeklemd tussen de generaties

De Sandwichgeneratie verwijst naar volwassenen die ‘ingeklemd’ zitten tussen het opvoeden van hun kinderen en het zorgen voor hun bejaarde ouders. Bijna 25% van de volwassenen behoort tot de sandwichgeneratie. Meer dan 50% van de Amerikaanse volwassenen in de 40 voedt kinderen op van 18 jaar en jonger terwijl ze voor een bejaarde ouder zorgen. Onderzoek toont aan dat meer dan de helft van alle mantelzorgers vrouwen zijn.

De druk die verzorgers voelen is niet alleen fysiek, door aanwezig te zijn voor de kinderen en ouders. Het is niet alleen emotioneel, door liefde en steun te bieden. Het is ook mentaal, door te worstelen met de pijn van het niet kunnen voldoen aan ieders behoeften.

“Dit wordt een kwestie van balanceren, waarbij de meest dringende behoeften als eerste komen”, stelt Adams.

Verzorgers zitten vast met het maken van moeilijke keuzes. “Ik denk dat iemand die in deze twee richtingen wordt getrokken, zich op zijn gemak moet voelen bij het zeggen van ‘Nee’. Nadenken en realistisch zijn over wat haalbaar is, vereist oefening en wordt met de tijd gemakkelijker”, voegt Adams toe.  

Ondanks hun beste inzet, kampen mantelzorgers die in een situatie zitten waarin ze niet aan hun taak voldoen vaak met een schuldgevoel.

“Valse schuldgevoelens … zorgen er alleen maar voor dat we ons slechte mensen voelen. We hebben niets gedaan om iemand opzettelijk pijn te doen, en dus dient het geen ander doel dan een situatie aan te kaarten waarin het bijna onmogelijk is om iedereen tevreden te stellen,” aldus Adams.

Verzorgers ervaren ook verdriet. Ze rouwen om de relaties die ze verwachtten met hun ouders en hun kinderen. Er kan verdriet zijn omdat ze niet het thuisleven kunnen hebben dat ze voor ogen hadden voor de kinderen, met elke avond eten op tafel of rustige gezinsmomenten. Er kan verdriet zijn over het verlies van gezelschap met een ouder, omdat rollen veranderen. Verzorgers raken vaak overweldigd en ervaren angst, stress en depressie.

Het is belangrijk om maatregelen te nemen, niet alleen om voor je ouders en kinderen te zorgen, maar ook voor jezelf.

Zorgen voor de verzorger

In een situatie waarin u voor meerdere familieleden van verschillende leeftijden met verschillende behoeften zorgt, is er geen gemakkelijke oplossing. Het creëren van een gevoel van orde en structuur helpt.

“Ik denk dat de prioriteiten moeten zijn… wat is het meest liefdevolle dat ik in deze relatie kan doen?” merkt Rachael Benjamin, LCSW , directeur van  Tribeca Maternity , op .

Aardig zijn voor een ouder kan betekenen dat u een verzorgings- of verpleeghuis overweegt, waar ze veilig zijn en de hulp krijgen die ze nodig hebben. Hoewel het misschien niet is wat u wilt, is het een zorgzame actie voor uw ouder en uzelf. Aardig zijn kan betekenen dat u de activiteiten van uw kinderen beperkt, om de druk op uw tijd en middelen te verminderen.

Je kunt ook een aantal van je andere verantwoordelijkheden uitbesteden, door andere familieleden te laten helpen. De kinderen kunnen thuis extra klusjes op zich nemen, zoals de was doen of de keuken schoonmaken. Een ouder kind kan het ophalen van sport- en clubactiviteiten regelen, zodat moeder oma kan helpen met haar oefeningen. Je broers en zussen kunnen een handje helpen met de zorg voor je ouders of het opvolgen van doktersafspraken. 

Soms kan het nuttig zijn om een ​​stapje terug te doen en je te richten op de positieve dingen in het leven. Dankbaar zijn voor een ouder die nog in je leven is, of voor een partner die je steunt, kan een beetje vrede brengen.

Zorg ervoor dat je je momenten vindt om te ontspannen. Het kan de autorit zijn van en naar het huis van je vader. Het kan je ochtendlijke work-out zijn die je rust geeft. Tijd voor jezelf nemen is niet egoïstisch; het is noodzakelijk. 

Zorgen is geen gemakkelijke taak. Het vereist toewijding, focus en een bereidheid om te dienen. Het vereist ook dat u voor uzelf zorgt, zodat u er kunt zijn voor de mensen die u het hardst nodig hebben.

Uiteindelijk is het belangrijk om uzelf dezelfde zorg en compassie te tonen die u aan anderen toont. Benjamin raadt aan om uzelf een reminder te geven.

“Ik kan goed genoeg zijn. Ik doe mijn best en dat is goed genoeg. Ik kan fouten maken op dit moment en iets missen en daarvan leren en dat zal goed genoeg moeten zijn,” concludeert Benjamin.