Sluit deze videospeler
John B. Watson was een baanbrekende psycholoog die een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van het behaviorisme . Hij wordt herinnerd voor zijn onderzoek naar het conditioneringsproces .
Watson is ook bekend van het Little Albert-experiment, waarin hij aantoonde dat een kind geconditioneerd kon worden om bang te zijn voor een voorheen neutrale stimulus. Zijn onderzoek onthulde verder dat deze angst gegeneraliseerd kon worden naar andere, vergelijkbare objecten.
John B. Watson geloofde dat psychologie de wetenschap van observeerbaar gedrag zou moeten zijn.
Inhoudsopgave
Vroege leven van John B. Watson
John B. Watson werd geboren op 9 januari 1878 en groeide op in South Carolina. Hij ging op 16-jarige leeftijd naar de Furman University. Na vijf jaar later af te studeren met een masterdiploma, begon hij psychologie te studeren aan de University of Chicago, waar hij in 1903 zijn Ph.D. in psychologie behaalde.
De carrière van John B. Watson
Watson begon in 1908 psychologie te doceren aan de Johns Hopkins University. In 1913 gaf hij een baanbrekende lezing aan de Columbia University met de titel “Psychology as the Behaviorist Views It”, waarin hij in wezen het behavioristische standpunt uiteenzette. Volgens Watson zou psychologie de wetenschap van waarneembaar gedrag moeten zijn.
“Psychologie is volgens de behaviorist een puur objectieve experimentele tak van de natuurwetenschap. Het theoretische doel is de voorspelling en controle van gedrag. Introspectie vormt geen essentieel onderdeel van de methoden, noch is de wetenschappelijke waarde van de gegevens afhankelijk van de bereidheid waarmee ze zich lenen voor interpretatie in termen van bewustzijn.”
Het “Kleine Albert”-experiment
In zijn beroemdste en meest controversiële experiment , dat tegenwoordig bekendstaat als het “Little Albert”-experiment , conditioneerden John Watson en een assistent genaamd Rosalie Rayner een klein kind om bang te zijn voor een witte rat. Ze bereikten dit door de witte rat herhaaldelijk te koppelen aan een luid, angstaanjagend kletterend geluid.
Ze konden ook aantonen dat deze angst gegeneraliseerd kon worden naar andere witte, harige objecten dan de witte rat. De ethiek van het experiment wordt tegenwoordig vaak bekritiseerd, vooral omdat de angst van het kind nooit gedeconditioneerd werd.
In 2009 stelden onderzoekers voor dat Little Albert een jongen was genaamd Douglas Merritte. De vraag wat er met het kind was gebeurd, intrigeerde velen al tientallen jaren. Helaas ontdekten de onderzoekers dat het kind op zesjarige leeftijd stierf aan hydrocefalie, een medische aandoening waarbij vocht zich ophoopt in de schedel.
In 2012 stelden onderzoekers voor dat Merritte ten tijde van het Little Albert-experiment aan neurologische stoornissen leed en dat Watson de jongen mogelijk bewust verkeerd heeft voorgesteld als een “gezond” en “normaal” kind. In 2014 stelden onderzoekers echter voor dat een ander kind, Albert Barger, beter aan de kenmerken van Little Albert voldoet dan Douglas Merritte.
Het verlaten van de academie
Watson bleef tot 1920 aan de Johns Hopkins University. Hij had een affaire met Rayner, scheidde van zijn eerste vrouw en werd toen door de universiteit gevraagd om ontslag te nemen. Watson trouwde later met Rayner en de twee bleven bij elkaar tot haar dood in 1935. Nadat hij zijn academische positie had verlaten, begon Watson te werken voor een reclamebureau, waar hij bleef tot hij in 1945 met pensioen ging.
In het laatste deel van zijn leven werden Watsons toch al slechte relaties met zijn kinderen steeds slechter. Hij bracht zijn laatste jaren teruggetrokken door op een boerderij in Connecticut. Kort voor zijn dood op 25 september 1958 verbrandde hij veel van zijn ongepubliceerde persoonlijke papieren en brieven.
John B. Watson’s bijdragen aan de psychologie
Watson legde de basis voor behaviorisme, dat al snel de psychologie ging domineren. Hoewel behaviorisme na 1950 zijn greep begon te verliezen, worden veel van de concepten en principes vandaag de dag nog steeds veel gebruikt. Conditionering en gedragsmodificatie worden nog steeds veel gebruikt in therapie en gedragstraining om cliënten te helpen problematisch gedrag te veranderen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen.
Prestaties en onderscheidingen van John B. Watson
Watsons prestaties, publicaties en onderscheidingen tijdens zijn leven omvatten:
- 1915 – Was voorzitter van de American Psychological Association (APA)
- 1919 – Publicatie van Psychologie vanuit het standpunt van een behaviorist
- 1925—Gepubliceerd Behaviorisme
- 1928 – Gepubliceerde Psychologische zorg voor zuigelingen en kinderen
- 1957 – Ontvangt de APA-prijs voor onderscheidende wetenschappelijke bijdragen
Geselecteerde publicaties van John B. Watson
Hier zijn enkele werken van Watson die u verder kunt lezen:
- Watson JB. Psychologie zoals de behaviorist het ziet . Psychological Review. 1913;20(2):158-177. doi:10.1037/h0074428
- Watson JB, Rayner R. Geconditioneerde emotionele reacties . Journal of Experimental Psychology. 1920;3(1):1-14. doi:10.1037/h0069608
Beroemde quote van John B. Watson
“Geef me een dozijn gezonde, goed gevormde baby’s en mijn eigen gespecificeerde wereld om ze in op te voeden en ik garandeer dat ik willekeurig iemand zal nemen en hem zal opleiden tot elk type specialist dat ik zou kunnen selecteren – dokter, advocaat, kunstenaar, koopman-chef, en, ja, zelfs bedelaar en dief, ongeacht zijn talenten, voorkeuren, neigingen, vaardigheden, beroepen en het ras van zijn voorouders. Ik ga verder dan mijn feiten en ik geef het toe, maar dat doen de voorstanders van het tegendeel ook en zij doen dat al duizenden jaren.” —John B. Watson, Behaviorism, 1925