Sluit deze videospeler
Eleanor Maccoby is een eminente psychologe die misschien het best bekend is om haar onderzoek naar onderwerpen als ontwikkeling, sekserollen en sociale ontwikkeling van kinderen. Haar PhD werd toegekend voor het werk dat ze deed in het leerlab van BF Skinner aan de Harvard University. Het was tijdens haar onderzoek en werk aan Harvard dat haar interesse in de ontwikkeling van kinderen werd aangewakkerd.
Zij groeide uit tot een vooraanstaande figuur die een blijvende invloed heeft gehad op de psychologie.
Inhoudsopgave
Meest bekend om
Maccoby’s werk bestreek een breed scala aan onderwerpen en ze staat vooral bekend om haar prestaties op de volgende gebieden:
- Onderzoek in ontwikkelingspsychologie
- Onderzoek naar gender en sekserollen
- Onderzoeken naar selectieve aandacht
- Onderzoeken naar de impact van echtscheiding
- Eerste vrouw die voorzitter wordt van de Stanford Psychologieafdeling
Vroege leven en onderwijs
Eleanor Emmons Maccoby werd geboren op 15 mei 1917 in Tacoma, Washington. Ze was de tweede van vier dochters van haar ouders, Eugene en Viva. Ze trouwde met een psychologiestudent genaamd Nathan Maccoby tijdens haar laatste jaar op de universiteit en het stel adopteerde later drie kinderen. Ze behaalde haar bachelordiploma aan de University of Washington en behaalde haar master- en doctoraatsdiploma aan de University of Michigan.
Carrière
Maccoby werkte kort samen met behavioristisch psycholoog BF Skinner voordat ze een baan aangeboden kreeg aan Harvard University door psycholoog Robert Sears. Haar vroege onderzoek omvatte studies naar de impact van televisie op kinderen en onderzoeken naar opvoedingspraktijken. Uiteindelijk begon Maccoby te voelen dat haar geslacht haar vermogen om professionele vooruitgang te boeken bij Harvard beïnvloedde, dus besloot ze een baan te aanvaarden aan Stanford University als professor psychologie.
Maccoby’s onderzoek richtte zich op de psychologie van sekseverschillen. Haar werk ontdekte dat biologische invloeden niet zo’n grote impact hadden als de wetenschappelijke gemeenschap eerder dacht. Haar werk suggereerde ook dat sociale, culturele en ouderlijke invloeden de primaire bepalende factoren waren van genderrollen en voorkeuren.
Als onderdeel van haar werk met Carol Jacklin realiseerde Maccoby zich dat veel van de literatuur die ze over sekseverschillen beoordeelden, duidelijke publicatiebias had. Hoewel er onderzoek bestond over sekseverschillen, was veel ervan ongepubliceerd en uitgesloten van definitieve manuscripten. De onderzoekers besloten een grondige review van het onderwerp uit te voeren, waarbij ze zowel gepubliceerd als ongepubliceerd onderzoek opnamen als onderdeel van hun analyse. Het resulterende boek, “The Psychology of Sex Differences,” wordt nu beschouwd als een klassieker, meer dan 11.515 keer geciteerd.
Haar werk in de jaren 90 concentreerde zich grotendeels op de impact die echtscheiding had op kinderen. Haar longitudinale onderzoeken naar het effect dat echtscheiding had op gezinnen leidden ertoe dat ze twee boeken over het onderwerp schreef, waaronder “Dividing the Child “ (mede geschreven door Robert Mnookin) en “Adolescents After Divorce” (mede geschreven met Christy Buchanan en Sanford Dornbusch).
Geselecteerde publicaties van Eleanor Maccoby
Enkele van haar bekendste publicaties dateren uit de jaren 50, maar ook uit veel recentere werken. Een van haar eerste teksten over het onderwerp kinderontwikkeling was “Patterns of Child-Rearing”, gepubliceerd in 1957. Het boek is ontstaan uit haar grootschalige studie over kinderopvoeding, die diende als een vroeg werk waarin ouder-kindrelaties werden onderzocht. Andere boeken zijn onder meer het werk uit 1974 “The Psychology of Sex Differences” en het boek uit 1998 “The Two Sexes: Growing Up Apart, Coming Together.”
Bijdragen aan de psychologie
Maccoby’s werk hielp pionierend onderzoek naar genderrollen en sekseverschillen. Ze heeft talloze prijzen en erkenningen ontvangen voor haar werk, waaronder de G. Stanley Hall Award (1982) en de American Psychology Foundation Lifetime Achievement Award (1996).
Naast haar vele prestaties was ze ook president van Division 7 van de APA van 1971 tot 1972 en was ze de eerste vrouw die voorzitter was van de psychologieafdeling van Stanford University. Ze werd ook verkozen tot de National Academy of Sciences in 1993.
Afdeling 7 van de American Psychological Association reikt ook een prijs uit in haar naam, de Maccoby Award, aan psychologieauteurs die belangrijke bijdragen leveren op het gebied van ontwikkelingspsychologie. In een onderzoek waarin de 100 meest vooraanstaande psychologen van de 20e eeuw werden gerangschikt, stond Maccoby op nummer 70.
Andere prijzen die ze tijdens haar carrière heeft gewonnen, zijn onder meer de Stanford University Walter J. Gores Award voor uitmuntend onderwijs en een APA Distinguished Scientific Contributions Award.
Eleanor Maccoby werd op 15 mei 2017 100 jaar oud. Ze overleed op 11 december 2018.