Tim Young Fotografie / Getty Images
Sluit deze videospeler
Volgens de American Academy of Pediatrics wordt geschat dat 34 miljoen Amerikaanse kinderen (of 46% van de kinderen) van 18 jaar of jonger minstens één keer in hun leven een trauma hebben meegemaakt.
Een trauma uit de kindertijd is een verontrustende gebeurtenis die een kind meemaakt en die als levensbedreigend, gewelddadig en/of gevaarlijk wordt ervaren. Trauma veroorzaakt angst en aanzienlijke psychologische, fysieke of emotionele schade. De traumatische gebeurtenis kan eenmalig zijn, zoals een auto-ongeluk, de dood van een geliefde of een natuurramp zoals een aardbeving of orkaan. De traumatische ervaring kan ook doorlopend zijn, zoals slachtoffer zijn van fysiek of seksueel misbruik, verwaarlozing, racisme, pesten of wonen in een onveilige buurt.
Trauma bij kinderen kan een schadelijke impact hebben op hun fysieke, mentale, sociale en emotionele welzijn. Onbehandelde of onopgeloste trauma’s bij kinderen kunnen tot in de volwassenheid blijven bestaan. Er is aangetoond dat het verband houdt met een verhoogd risico op depressie, zelfbeschadiging en risicovol gedrag zoals onveilige seks en gevaarlijk rijden.
Daarom is het belangrijk om de signalen van trauma bij kinderen te herkennen in de weken en maanden na een traumatische gebeurtenis. Zo kan vroegtijdig ingrijpen helpen om de gevolgen op de lange termijn te minimaliseren en/of te voorkomen.
Inhoudsopgave
Emotionele tekenen van trauma
Een kind met trauma heeft meestal moeite met het identificeren, uiten en beheren van zijn emoties. Soms internaliseren ze hun gevoelens en hebben ze beperkte taal in hun emotionele staat. Wanneer ze reageren op stress, kunnen ze sterk en onvoorspelbaar reageren en moeite hebben met het de-escaleren van hun verhoogde emoties.
Sommige kinderen kunnen emotioneel ongevoelig worden voor gevaarlijke situaties, waardoor ze kwetsbaar kunnen worden voor hernieuwde traumatisering .
Als de aard van hun trauma interpersoonlijke relaties betreft, kunnen ze extreem waakzaam en defensief worden in de omgang met anderen als een manier om zichzelf te beschermen. Als het kind geen betekenisvolle en vertrouwende relaties heeft, kan het zijn dat ze niet leren hoe ze hun emoties op de juiste manier kunnen beheren. Als gevolg hiervan kunnen ze snel opgeven van taken zodra ze gefrustreerd raken.
Enkele emotionele tekenen van trauma bij kinderen zijn onder meer:
- Gevoelens van verdriet of waardeloosheid
- Intense uitbarstingen van woede en agressie vertonen
- Snel bang zijn of bang zijn
- Schuld- of schaamtegevoelens
- Je depressief of alleen voelen
- Angst tonen wanneer je gescheiden wordt van je ouder
- Meer huilen of schreeuwen
- Gevoel van verlegenheid of meer druk
Gedragssignalen van trauma
Trauma bij jonge kinderen kan schadelijke effecten hebben op de zich ontwikkelende hersenen . Wanneer de hersenen prioriteit geven aan het herkennen en reageren op bedreigingen, heeft dit invloed op het verwerven van vaardigheden en vertraagt het de ontwikkeling. Delen van de hersenen die worden beïnvloed, zijn onder andere het limbisch systeem, de hippocampus en de prefrontale cortex. De prefrontale cortex is verantwoordelijk voor emotionele regulatie, aandacht, cognitie, uitvoerende functie en impulscontrole.
Enkele gedragsmatige tekenen van trauma bij kinderen zijn:
- Een lage tolerantie voor frustratie hebben
- Tekenen van dissociatie vertonen, teruggetrokken, afgesloten, niet aanwezig of afgesloten zijn
- Problemen hebben met het focussen of concentreren op schoolwerk, projecten, taken en/of gesprekken
- Regressief gedrag waarbij ze terugkeren naar een eerder stadium van ontwikkeling, zoals bedplassen en/of duimzuigen
- Weigeren om naar school te gaan
- Vaak huilen
- Moeilijkheden met slapen
- Plotseling aankomen of afvallen
- Veranderingen in hun eetgewoonten of tekenen van een eetstoornis of eetstoornis
- Roekeloos en riskant gedrag vertonen, zoals middelenmisbruik en ongepaste seksuele activiteiten
- Tekenen van zelfbeschadiging vertonen, zoals snijden of suïcidaliteit
- Uiting geven aan extreme bezorgdheid over hun veiligheid
- Het naspelen van de traumatische gebeurtenis, vooral bij jongere kinderen
Lichamelijke tekenen van trauma
Wanneer kinderen trauma ervaren, kan dit een negatieve invloed hebben op de werking van hun immuunsysteem. Blootstelling aan trauma zorgt er specifiek voor dat het immuunsysteem gedurende een langere periode ontstekingsreacties activeert. Dit kan ervoor zorgen dat kinderen vatbaarder zijn voor ziektes zoals het metaboolsyndroom, astma en infecties.
De constante stimulatie van het immuunsysteem kan het ‘ziek-syndroom’ veroorzaken. Enkele van de symptomen zijn lethargie, hoofdpijn en buikpijn.
Een ander fysiek teken dat een kind een complex trauma heeft meegemaakt, is lichaamsdysregulatie. Lichaamsdysregulatie is wanneer het lichaam over- of onderreageert op sensorische stimuli. Het kind kan bijvoorbeeld overgevoelig zijn voor geluid, aanraking, licht of geuren. Ze kunnen klagen over pijn in delen van hun lichaam waar geen fysieke oorzaak voor is.
Of ze zijn ongevoelig geworden voor hun fysieke sensaties, zoals in dat ze zich niet bewust zijn van pijn of aanraking van hun lichaam. Als gevolg daarvan kunnen ze zichzelf fysiek pijn doen zonder het te weten.
Screenen
Pediatrische zorgverleners gebruiken gevalideerde screeningstools om de ontwikkeling, mentale gezondheid en het gedrag van een kind te beoordelen. Ze kunnen helpen identificeren of de symptomen van een kind, zoals ontwikkelingsvertragingen, angst en sociaal-emotionele problemen, het gevolg zijn van trauma.
Enkele veelgebruikte screeningsmethoden zijn:
- Vragenlijst leeftijden en stadia
- Pediatrische symptomen checklist
- Vragenlijst sterke en zwakke punten
- Patiëntgezondheidsvragenlijst
Kinderen die bekende trauma’s hebben meegemaakt, kunnen worden geëvalueerd met behulp van het PTSD Reaction Index Brief-formulier en de Psychosocial Assessment Tool voor medische trauma’s.
Het Intermountain Care Process Model heeft onlangs de Pediatric Traumatic Stress Screening Tool ontwikkeld om traumatische stress bij kinderen in de eerstelijnszorg te beoordelen en om te helpen bij het identificeren van diagnostische criteria voor PTSS .
Hulpbronnen voor ouders en verzorgers
Als uw kind of iemand die u kent een trauma heeft meegemaakt, vindt u hier een aantal hulpmiddelen die u kunnen ondersteunen.
- Het Nationaal Netwerk voor Traumatische Stress bij Kinderen
- Administratie voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA)
- Amerikaanse Vereniging voor Huwelijks- en Gezinstherapie
- Helping Children Cope na een traumatische gebeurtenis van Child Mind Institute: een herstelgids voor ouders, leraren en leiders uit de gemeenschap
Bent u slachtoffer van kindermishandeling of kent u iemand die dat zou kunnen zijn? Bel of sms dan de Childhelp National Child Abuse Hotline op 1-800-422-4453 om met een professionele crisiscounselor te spreken.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid kunt u terecht in onze Nationale Hulplijn Database .
Een woord van Verywell
Elk kind is anders en hoe het kind op trauma reageert, hangt af van meerdere factoren, waaronder de ernst van de gebeurtenis, de chronologische leeftijd van het kind, het ontwikkelingsstadium van het kind , de mate van steun van de verzorger van het kind en het type omgeving waaraan het kind wordt blootgesteld.
Na een traumatische gebeurtenis kan het moeilijk zijn om je te concentreren op hoe je verder moet. Kinderen kunnen echter herstellen van een trauma wanneer ouders, verzorgers en leraren om hen heen ervoor zorgen dat ze zich weer veilig voelen, hen troosten en begeleiden door hun verdriet en angst. Het ondersteunen van een kind tijdens hun genezing is cruciaal om te voorkomen dat ze de langdurige effecten van trauma ondervinden.