Waarom lijkt het alsof iedereen meer dan één psychische aandoening heeft?

Tegenwoordig lijkt het vaker voor te komen dat mensen meerdere diagnoses van psychische aandoeningen krijgen, of comorbiditeiten . Onderzoek toont aan dat meer dan de helft van de mensen die één diagnose van een psychiatrische stoornis krijgen, in hun leven een tweede of derde diagnose krijgen, terwijl ongeveer een derde er vier of meer krijgt.

We weten van veel factoren die kunnen bijdragen aan een diagnose van mentale gezondheid, maar hoe zit het met genetica? Een recente studie gericht op de genetische analyse van enkele van de meest voorkomende psychiatrische aandoeningen ontdekte dat veel aandoeningen in feite een gemeenschappelijke genetische samenstelling hebben.

Het onderzoek

Onderzoekers van de Universiteit van Texas in Austin, de Vrije Universiteit Amsterdam en andere samenwerkende instituten analyseerden de genetische samenstelling van elf belangrijke psychiatrische aandoeningen, waaronder ADHD , het syndroom van Gilles de la Tourette , problematisch alcoholgebruik en autisme .

Ze konden dit doen met behulp van gegevens van honderdduizenden individuen die genetisch materiaal aan grootschalige datasets hadden verstrekt.

De resultaten lieten een gedeelde genetische architectuur zien tussen anorexia nervosa en obsessieve-compulsieve stoornis, evenals een genetische overlap tussen angststoornis en ernstige depressieve stoornis.

De bevindingen identificeerden 152 genetische varianten die over meerdere aandoeningen worden gedeeld, maar het is nog steeds onbekend wat de genen precies doen. Onderzoekers hopen dat dit een stap kan zijn in de richting van het veranderen van de manier waarop diagnoses worden gesteld en uiteindelijk kan leiden tot behandelingen die meerdere psychiatrische aandoeningen tegelijk aanpakken, in plaats van stukje bij beetje.

“Als je verkouden bent, wil je niet gediagnosticeerd worden met hoeststoornis, niesstoornis en gewrichtspijn,” zei Andrew Grotzinger, de hoofdauteur van de studie, in een verklaring. “Deze studie is een opstapje naar het maken van een diagnostisch handboek dat beter in kaart brengt wat er biologisch gezien daadwerkelijk gebeurt.”

Klinisch psycholoog Jacquelyn Flood, PsyD, klinisch directeur van de afdeling psychologie bij Elemy , wijst erop dat genetisch onderzoek als dit vooral nuttig kan zijn bij het diagnosticeren van aandoeningen bij kinderen, omdat de symptomen kunnen verschillen van die bij volwassenen.

“Depressie kan lijken op boosheid of prikkelbaarheid bij een kind, of PTSS kan lijken op uitspelen,” zegt Flood. “Als een tiener of kind moeite heeft om een ​​band op te bouwen met zijn/haar psycholoog en zijn/haar ouders niet kunnen beschrijven wat er gebeurt, kan genetica helpen om het probleem sneller te identificeren.”

De uitdagingen van polyfarmacie

Gegevens van de commerciële inlichtingendienst voor de gezondheidszorg, Definitive Healthcare, laten zien dat het totale aantal diagnoses op het gebied van psychische aandoeningen, gedragsstoornissen en neurologische aandoeningen tussen 2018 en 2021 met 30% is gestegen. En het totale aantal voorgeschreven medicijnen voor psychische aandoeningen is tussen 2017 en 2020 elk jaar met ongeveer 14% gestegen.

Ondertussen varieert de prevalentie van psychiatrische polyfarmacie, of het voorschrijven van twee of meer psychiatrische medicijnen aan een patiënt tegelijkertijd, tussen 13-90%. Het brengt uitdagingen met zich mee voor zowel patiënten als behandelaars. Onderzoek heeft aangetoond dat “lage niveaus van geletterdheid en hoge niveaus van materiële achterstand, die veel voorkomen onder gebruikers van openbare geestelijke gezondheidszorg, het beheren en begrijpen van meerdere medicijnen moeilijker maken.”

Voor professionals in de gezondheidszorg is het gebruikelijk dat een team van artsen samenwerkt om de juiste behandeling voor comorbiditeiten te bepalen, dus het is belangrijk dat de artsen van een individu op de hoogte zijn van alle medicijnen en vrij verkrijgbare behandelingen die ze gebruiken. Veel medicijnen kunnen negatieve bijwerkingen hebben als ze samen worden ingenomen.

Omdat polyfarmacie voor bepaalde patiënten noodzakelijk en gerechtvaardigd kan zijn, wordt artsen geadviseerd om het voorschrijven van meerdere medicijnen te benaderen met behulp van de afkorting SAIL.

S : Houd het
medicijnregime eenvoudig

A : weet welke bijwerkingen
het medicijn heeft

I : Het voorgeschreven medicijn moet een duidelijke indicatie
hebben

L : Houd een lijst met de naam van het medicijn en de dosering bij in het dossier van de patiënt

en GETIJ:

T: Geef tijd om medicatieproblemen aan te pakken

Ik: begrijp individuele variabiliteit

D: vermijd potentieel gevaarlijke interacties tussen D -rug en geneesmiddelen

E : Patiënten voorlichten over de behandeling.

“Tegenwoordig vereist diagnostiek veel onderzoek,” zegt Flood. “Zodra ik al deze informatie heb verzameld, kan ik een behandeling aanbevelen, maar ik moet door veel hoepels springen om er uiteindelijk te komen.”

Naarmate genetisch onderzoek als dit zich verder ontwikkelt, kan het beheren van medicijnen en het vinden van het meest effectieve en gestroomlijnde behandelregime veel eenvoudiger worden.