Wat is chronisch slaapgebrek?

In de eenvoudigste bewoordingen verwijst chronisch slaapgebrek naar het geval van onvoldoende slaap of slapeloosheid gedurende een langere periode. Chronisch slaapgebrek kan variëren in ernst.

Chronisch slaapgebrek kan primair of secundair zijn. Dat wil zeggen dat het een probleem op zichzelf kan zijn (bijvoorbeeld veroorzaakt door slapeloosheid of angst ) of het gevolg kan zijn van een ander, niet-gerelateerd probleem (bijvoorbeeld een medische aandoening).

Opgebouwde slaapschuld kan leiden tot beperkingen op alle vlakken van uw leven, en het oplossen van het probleem kan moeilijk zijn, afhankelijk van de oorzaak. Dat gezegd hebbende, zijn er stappen die u kunt nemen om met slaapgebrek om te gaan en ervoor te zorgen dat het niet leidt tot ernstigere problemen.

Symptomen van slaapgebrek

Als je last hebt van slapeloosheid of werkshifts, dan ben je je er misschien pijnlijk van bewust dat je niet genoeg slaap krijgt. Sommige mensen die met ongediagnosticeerde slaapstoornissen leven, begrijpen echter niet meteen dat slaaptekort de oorzaak is van wat ze voelen.

Hieronder staan ​​enkele signalen die erop kunnen wijzen dat u last heeft van chronisch slaapgebrek:

• Donkere kringen onder de ogen
• Van je rijstrook afwijken tijdens het rijden
• Hoofd knikken
• Het onvermogen om je ogen open te houden
• Prikkelbaarheid
• Gebrek aan energie voor dagelijkse taken
• Het raam naar beneden draaien of de radio harder zetten terwijl u in uw voertuig rijdt om wakker te blijven
• Slaperigheid overdag
• Problemen met concentreren
• Wakker worden zonder je uitgerust te voelen
• Gapen

Effecten

Veel gevolgen van chronisch slaapgebrek kunnen nadelige secundaire effecten op uw leven hebben. Ze kunnen bijvoorbeeld uw relaties en werk beïnvloeden, uw oordeelsvermogen beïnvloeden en uw algehele levenskwaliteit verminderen.

Fysieke effecten

De fysieke effecten van slaapgebrek kunnen variëren van verminderd dagelijks functioneren tot meer langdurige gezondheidsproblemen. Hieronder staan ​​enkele van dergelijke effecten: 

• Ongevallen op de werkplek
• Hoofdpijn
• Hartfalen
• Hoge bloeddruk
• Toegenomen eetlust en daarmee gepaard gaande gewichtstoename (door hormoonschommelingen)
• Verhoogd risico op fibromyalgie
• Verhoogd risico op hartaanval en beroerte
• Verhoogd risico op sterfte
• Verhoogd risico op aanvallen
• Verhoogd risico op diabetes type 2
• Verminderde vruchtbaarheid
• Verminderde libido
• Spierpijn en zeurende pijn
• Algemene vermoeidheid
• Trillingen in de handen

Mentale effecten

Sommige van de meest significante negatieve effecten van slaaptekort zijn voor een buitenstaander misschien niet zichtbaar, maar kunnen in het dagelijks leven ernstige beperkingen veroorzaken, waaronder:

• Valse herinneringen
• Niet alert blijven
• Hallucinaties
• Verhoogde niveaus van stresshormonen
• Geheugenstoornissen
• Problemen met het verwerken van informatie
• Problemen met het vermogen om helder te denken
• Symptomen van psychose
• Symptomen die lijken op die van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)
• Triggeren van manie
• Problemen met het vasthouden van de aandacht

Oorzaken

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van chronisch slaapgebrek. Hoewel niet iedereen die het ervaart dezelfde onderliggende factoren zal hebben, zijn er enkele veelvoorkomende oorzaken:

• Stress in het leven (bijvoorbeeld huwelijks- en financiële stress )
• Werkomstandigheden (bijv. overwerk, werkstress , ploegendienst)
• Medische aandoeningen (bijv. chronische pijn, zwangerschap, maag-darmklachten, infectie van de bovenste luchtwegen)
• Slaapstoornissen (bijv. slaapapneu, slapeloosheid)
• Psychische aandoeningen (bijv. bipolaire stoornis , depressie, angst, aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitstoornis, rustelozebenensyndroom, posttraumatische stressstoornis )
• Fatale familiaire slapeloosheid (een neurodegeneratieve ziekte die uiteindelijk leidt tot de dood vanwege het onvermogen om verder te slapen dan stadium 1 van NREM; deze aandoening leidt tot paniek, paranoia, fobieën, hallucinaties, dementie, gewichtsverlies en de dood binnen drie jaar)
• Schoolroosters (bijvoorbeeld: tieners moeten langer slapen en langer opblijven volgens hun fysiologie, maar schoolroosters botsen hier vaak mee)
• Te veel cafeïne gebruiken vlak voor het slapengaan
• Schermgebruik te dicht bij bedtijd
• Frustratie of zorgen over het niet in slaap kunnen vallen vanwege slapeloosheid

Diagnose

Als u denkt dat u lijdt aan chronisch slaapgebrek, is het een goed idee om professionele hulp te zoeken. Uw arts kan enkele effecten van slaapgebrek identificeren op basis van een lichamelijk onderzoek en diagnostische tests. Mogelijk moet u ook een slaaponderzoek bijwonen om te beoordelen of u een slaapstoornis of medische aandoening hebt die uw slaap zou kunnen beïnvloeden.

Enkele tests die vaak worden gebruikt om een ​​chronische slaapstoornis te diagnosticeren, zijn: 

• Nachtelijke oximetrie, waarbij u een sonde (vergelijkbaar met een wasknijper) op uw vinger of oorlel draagt ​​om continu het zuurstofgehalte en de hartslag tijdens de slaap te meten
• Polysomnografie (PSG), de gouden standaard voor het diagnosticeren van slaapstoornissen, omvat een overnachting in een slaapcentrum onder toezicht van een getrainde technicus
• Titratie met continue positieve luchtwegdruk (CPAP), vaak uitgevoerd tijdens dezelfde nacht van PSG, omvat  een technicus die geleidelijk de CPAP-druk verhoogt (onder druk staande kamerlucht, geen zuurstof) die wordt toegediend via een zacht masker. Sommige titratiestudies kunnen thuis worden uitgevoerd.
• Multiple Sleep Latency Testing (MSLT), vaak een dutjeonderzoek genoemd, is vergelijkbaar met de PSG en houdt in dat u wordt gemonitord op het moment dat u in slaap valt, en met name op de REM-slaap.
• Actigrafie, waarbij een klein apparaatje ter grootte van een polshorloge weken- of zelfs maandenlang wordt gedragen om de slaap-waakcycli of circadiane ritmes gedurende een langere periode te meten.
• Slaapdagboek, of slaaplogboek, waarin u elke dag de tijd noteert waarop u in slaap valt en wakker wordt. Dit helpt uw ​​arts om uw slaappatronen te begrijpen en circadiane ritmestoornissen of slapeloosheid te beoordelen.

Behandeling

Meestal zal de behandeling van chronisch slaapgebrek inhouden dat de onderliggende oorzaak of oorzaken worden behandeld. Bijvoorbeeld, in het geval van slapeloosheid kan de behandeling gesprekstherapie omvatten zoals cognitieve gedragstherapie (CGT) om de zorgen of angsten aan te pakken die verband houden met het niet in slaap kunnen vallen. 

Een therapeut kan u strategieën aanreiken om uw angstige geest te kalmeren, zodat u gemakkelijker in slaap kunt vallen. Voorbeelden hiervan zijn:

• Gebruik ontspanningstechnieken die u helpen kalmeren, zoals begeleide meditatie, begeleide beelden, diepe ademhaling of progressieve spierontspanning.
• Plan een ‘piekertijd’ in, zodat u ‘s avonds niet over uw problemen hoeft na te denken, maar er in plaats daarvan elke dag op een vast tijdstip mee aan de slag kunt.
• Leg een notitieboekje naast je bed en schrijf daarin je problemen en kwesties op zodra ze bij je opkomen. Zo voorkom je dat je er steeds aan blijft denken terwijl je probeert te slapen.

Andere soorten behandelingen die gebruikt worden voor chronisch slaapgebrek kunnen zijn:

• Voorgeschreven medicijnen, zoals Ambien (zolpidem), Belsomra (suvorexant), Estazolam (ProSom), Intermezzo (zolpidem), Lunesta (eszopiclone), Restoril (temazepam), Rozerem (ramelteon), Silenor (doxepin), Sonata (zaleplon)
• Ontspannings- en biofeedbacktherapie, waarbij sensoren op uw huid worden geplaatst om spierspanning of hersenritmes te volgen
• Stimuluscontroletherapie, die de verbinding tussen bed en slaapkamer versterkt door slaap
• Slaapbeperking, wat inhoudt dat u de tijd die u in bed mag slapen, beperkt
• Aromatherapie, waarbij essentiële oliemoleculen worden ingeademd (of essentiële oliën via de huid worden opgenomen) om hersenchemicaliën te activeren die betrokken zijn bij het reguleren van de slaap

Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts / Amazon Music

Omgaan met

Als u met chronisch slaapgebrek leeft, weet u dat het alle aspecten van uw leven kan verstoren. Maar dat betekent niet dat u met deze aandoening moet leven zonder verlichting. Als u dat nog niet gedaan hebt, ga dan naar uw arts om te praten over de symptomen die u ervaart. Het is belangrijk dat medische oorzaken worden uitgesloten voordat andere opties worden onderzocht.

Hier zijn in de tussentijd een aantal tips die de kans vergroten dat u in slaap valt, beter slaapt en zich meer uitgerust voelt:

• Stel een vast slaapschema in . Ga elke keer op hetzelfde tijdstip naar bed en word ook in het weekend wakker. 
• Vermijd cafeïne, alcohol en nicotine , vooral vlak voor het slapengaan.
• Beweeg regelmatig , maar doe geen intensieve oefeningen vlak voor het slapengaan.
• Zorg voor een gezonde slaapomgeving . Gebruik de slaapkamer daarom alleen om te slapen en seks te hebben (dus geen computers, televisie of andere activiteiten). Zorg dat de slaapkamer donker en koel genoeg is om comfortabel te zijn.
• Breng overdag zoveel mogelijk tijd buiten door, zodat u ‘s nachts beter kunt slapen.
• Neem een ​​ontspannend warm bad voor het slapengaan , of bedenk een ontspannend ritueel om aan het einde van de dag tot rust te komen.
• Beperk dutjes tot 20 minuten of korter , zodat ze uw normale slaappatroon niet verstoren.

Weet ten slotte dat u niet de enige bent die lijdt aan chronisch slaapgebrek. Omdat onze wereld is veranderd en mensen verschillende schema’s hebben, vastgelijmd aan technologie, en het steeds moeilijker vinden om zich ‘s nachts geen zorgen te maken over slapen, bent u niet de enige.

Samenvatting

Een plan maken om met uw chronische slaapgebrek om te gaan is de beste manier om ervoor te zorgen dat u daadwerkelijk actie onderneemt en niet alleen informatie verzamelt. Op een gegeven moment is het belangrijk om alleen of met uw arts te gaan zitten om een ​​actieplan te maken met concrete stappen die u helpen uw slaapgebrek onder controle te krijgen.

Bovendien zou je kunnen merken dat als je eenmaal beter slaapt, je meer energie hebt en je beter in staat voelt om met dagelijkse problemen om te gaan. Het kan zijn dat je meer slaaptekort hebt dan je je realiseert en dat je pas door veranderingen om je slaap te verbeteren, eindelijk een verandering zult merken tijdens je dagelijkse wakkere uren.

Wat is je plan? Zorg dat je er nu alvast een opschrijft, terwijl je alle informatie nog vers in je geheugen hebt. En als je hoopt een vriend of familielid te helpen, zorg er dan voor dat je aantekeningen maakt over wat die persoon zou kunnen helpen, zodat je het niet vergeet de volgende keer dat je ze ziet.