Sluit deze videospeler
De term “werkingsmechanisme” is een farmacologische term die vaak wordt gebruikt bij het bespreken van medicijnen of drugs. Het verwijst naar hoe het medicijn op moleculair niveau in het lichaam werkt. Aan de andere kant wordt de term “werkingswijze” soms gebruikt om de meer algemene reactie of het effect van het medicijn te beschrijven, zoals wat iemand voelt wanneer hij het medicijn inneemt.
De termen werkingsmechanisme en werkingswijze worden soms door elkaar gebruikt, hoewel laatstgenoemde in meer algemene termen kan worden gebruikt.
Wanneer u met uw zorgverlener praat over uw medische of geestelijke gezondheidsbehandeling, kunt u beter begrijpen wat het werkingsmechanisme inhoudt. Zo kunt u zich beter voorstellen hoe de medicatie of therapie uw herstel kan ondersteunen en hoe u zich beter kunt voelen.
Hieronder leest u wat het betekent als uw zorgverlener de termen werkingsmechanisme of werkingswijze gebruikt bij het bespreken van uw behandeling. Ook krijgt u voorbeelden van hoe de termen kunnen worden toegepast op medische en geestelijke gezondheidsaandoeningen.
Inhoudsopgave
Definitie van werkingsmechanisme
Zorgverleners, zoals artsen, apothekers en psychiaters, gebruiken vaak de term werkingsmechanisme als ze het over medicatie hebben. Als u met een zorgverlener praat over een medicijn dat u is voorgeschreven, zal hij of zij waarschijnlijk beginnen met uit te leggen wat het medicijn zou moeten doen.
Het werkingsmechanisme verwijst naar het biochemische proces waardoor een geneesmiddel zijn effect teweegbrengt.
Bijvoorbeeld, als u een bacteriële infectie heeft, kan uw arts zeggen dat u een antibioticum nodig hebt. Ze kunnen uitleggen dat ze u een specifiek antibioticum voorschrijven omdat het heel goed is in het aanpakken van de specifieke bacteriën die u ziek maken.
Hoe het werkingsmechanisme wordt bepaald
Als we het voorbeeld van antibiotica gebruiken, kunnen wetenschappers, wanneer ze antibioticabehandelingen in het lab onderzoeken, zien hoe effectief verschillende medicijnen zijn in het bestrijden van specifieke bacteriën. Ze bestuderen de cellen nauwkeurig en kijken hoe ze interacteren. Hun observaties onthullen hoe het medicijn de bacteriën aanvalt en doodt.
Wanneer ze de precieze manier bespreken waarop een medicijn op zijn doel inwerkt, noemen ze dit het werkingsmechanisme van het medicijn.
Medicijnen binden zich aan receptoren die zich op het oppervlak van cellen of in het cytoplasma (een gelei-achtige substantie in een cel) bevinden. Nadat de receptoren zich aan een cel binden, zal het medicijn een van de twee rollen op zich nemen: agonist of antagonist.
Agonisten versus antagonisten
Geneesmiddelen die agonisten zijn, activeren de receptoren waaraan ze zich binden. Deze binding zal de activiteit in de cel verhogen of verlagen. Antagonistische geneesmiddelen doen het tegenovergestelde; ze blokkeren de receptoren en voorkomen dat de natuurlijke agonisten in het lichaam zich binden.
De meeste medicijnen binden zich aan een specifiek type receptor (wat bekend staat als receptorselectiviteit). Het vermogen van een medicijn om zich aan een bepaalde receptor te binden, wordt bepaald door zijn unieke chemische structuur.
Voorbeelden van werkingsmechanismen
Wanneer iemand een medicijn neemt om een aandoening te behandelen, is het werkingsmechanisme het specifieke biologische proces waarmee het medicijn het onderliggende probleem behandelt en/of symptomen vermindert. Soms is het werkingsmechanisme van een medicijn bekend, andere keren is het niet volledig begrepen.
Het werkingsmechanisme van selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) is bijvoorbeeld bekend. SSRI’s remmen de heropname van serotonine in de hersenen, waardoor de niveaus van de neurotransmitter toenemen. Meer serotonine kan helpen om symptomen van depressie te verlichten en de stemming van een persoon te verbeteren.
Soms is het werkingsmechanisme van een medicijn onbekend. Wetenschappers kunnen zien en meten dat een medicijn werkt, maar ze weten nog niet hoe het werkt.
Lithium (een stemmingsstabilisator die wordt gebruikt bij de behandeling van bipolaire stoornissen) heeft bijvoorbeeld een duidelijk effect op de symptomen, maar het biologische proces waarmee dit effect wordt bewerkstelligd, is niet geheel duidelijk.
Sommige medicijnen hebben meer dan één bekend werkingsmechanisme. Cafeïne blijkt meer dan één receptor in de hersenen te beïnvloeden, wat effecten in meerdere lichaamssystemen teweegbrengt. Bijvoorbeeld, het drinken van een kop koffie kan uw hartslag verhogen en ook darmcontracties stimuleren.
Andere toepassingen
De termen werkingsmechanisme en werkingswijze worden soms ook gebruikt om niet-medicamenteuze behandelingen te beschrijven, vooral bij psychische stoornissen.
Bijvoorbeeld, bij het beschrijven van een psychosociale interventie zoals psychotherapie , zou het werkingsmechanisme de specifieke interventie zijn die een verandering in de symptomen van een persoon teweegbrengt. Deze interventies zijn echter complex en vertrouwen meestal op meerdere mechanismen van zowel de persoon in therapie als de therapeut.
Als u vragen hebt over het werkingsmechanisme van een medicijn of behandeling die uw arts heeft aanbevolen, vraag dan om verduidelijking. Het concept kan wat lastig uit te leggen zijn, maar het is essentieel dat u duidelijk begrijpt hoe de behandeling die u heeft gekregen bedoeld is om te werken en op welke signalen u moet letten die kunnen suggereren dat het niet de meest effectieve optie voor u is.