FotoAlto / Frederic Cirou / Getty Images
Sluit deze videospeler
Ibogaïne is een indole alkaloïde afkomstig van de wortel van de Tabernanthe iboga struik. Het wordt ook gevonden in de Voacanga africana boom. Deze struik is een West-Afrikaanse plant en is populair in Gabon, Zaïre en Kameroen. Op deze locaties wordt de alkaloïde ingenomen voor ceremoniële en medicinale doeleinden.
Westerse landen zoals Frankrijk hebben deze alkaloïde toegediend om zwakke of verlamde spieren te behandelen. Ibogaïne wint echter aan populariteit vanwege de anti-verslavende eigenschappen.
In de jaren 60 meldden mensen die met heroïneverslaving kampten en medicijnen gebruikten om zichzelf te behandelen dat deze plant de tekenen en symptomen van opioïdontwenning wegneemt. Vroege onderzoeksgegevens en anekdotisch bewijs wijzen op de mogelijkheid dat de ibogaïneplant ziekten als cocaïneverslaving en andere middelenmisbruikstoornissen kan behandelen.
Deze drug heeft echter geen brede acceptatie gekregen. Er zijn zelfs grote zorgen over de veiligheid van het gebruik ervan. In deze gids onderzoeken we de veronderstelde effecten van deze plant, zorgen over reacties op het gebruik ervan, plus de nieuwste onderzoeken naar de uitkomsten van ibogaïnebehandeling voor verslaving.
Inhoudsopgave
Belangrijke informatie om te weten over Ibogaïne
- Hoewel ibogaïne potentieel lijkt te hebben voor de behandeling van verschillende stoornissen in het middelengebruik, is het geen goedgekeurde behandeling.
- Ibogaïne is een verboden middel in de VS, dus het gebruik ervan voor welke doeleinden dan ook is illegaal.
Toepassingen van Ibogaïne
Met name in West-Afrikaanse samenlevingen is deze alkaloïde een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven. Ongeveer 2,3 miljoen mensen van de Bwiti spirituele discipline in Gabon nemen grote doses van deze plant in voor rituele rituelen.
Het Bwiti-initiatieritueel, dat ook in Kameroen wordt gehouden, vereist deze plant voor de wedergeboorteceremonie die wordt gebruikt om de overgang naar de tienerjaren aan te kondigen.
In de jaren 30 werd ibogaïne in Frankrijk verkocht als het stimulerende en antidepressieve middel Lambarene. Dit ging dertig jaar zo door totdat de drug door de overheid werd verboden.
Ibogaïne heeft specifieke hallucinogene en droom-achtige effecten op de geest. Het wordt echter niet zo veel gebruikt als LSD, psilocybine paddenstoelen, peyote en andere psychedelica. In kleine doses is ook opgemerkt dat deze alkaloïde een afrodiserend effect heeft op gebruikers.
In de VS waren de anti-verslavende eigenschappen van dit medicijn tot 1962 grotendeels onbekend. In 1970 werd het geclassificeerd als een Schedule 1-medicijn omdat het geen medisch nut had en een hoog risico op misbruik met zich meebracht.
Effecten van Ibogaïne
Ibogaïne produceert langdurige psychedelische en dissociatieve effecten. Wanneer ingenomen, interageert de alkaloïde met verschillende plekken in het centrale zenuwstelsel. Deze plekken omvatten de dopaminerge, serotonerge, nicotinerge, GABA en muscarine receptoren.
Nadat ibogaïne is ingenomen, treden de psychedelische effecten doorgaans binnen enkele uren op.
Deze effecten worden in drie fasen verdeeld:
- Visionaire fase : Deze eerste fase treedt binnen één tot drie uur na inname van ibogaïne in werking. Gebruikers hebben doorgaans hun ogen gesloten tijdens deze fase, die vier tot acht uur kan duren.
- Introspectiefase : Deze fase kan binnen vier tot acht uur na inname van ibogaïne beginnen. Het kan acht tot twintig uur duren en wordt gekenmerkt door reflectieve emoties.
- Residufase : Ongeveer 12 tot 24 uur na de eerste inname van deze plant, nemen de effecten ervan af in de residufase. Lagere opwindingsniveaus en een verhoogde behoefte aan slaap kenmerken deze fase.
Ibogaïne kan verslaving behandelen
Hoewel het exacte mechanisme achter de antiverslavende werking van ibogaïne nog onduidelijk is, suggereert vroeg onderzoek dat het invloed heeft op receptoren in het lichaam.
In dierstudies is deze alkaloïde, samen met zijn metaboliet, noribogaïne, ontdekt., bindt zich aan doelen in het centrale zenuwstelsel, zoals nicotine-receptoren, opioïde-receptoren, plus dopamine- en serotonine-transporters.
Een studie uit 2017 vereiste dat 30 deelnemers met opioïdenafhankelijkheid ongeveer 12 mg/kg ibogaïne kregen. De uitkomsten werden 12 maanden later geëvalueerd. Eén maand na de behandeling meldde de helft van de deelnemers geen opioïdengebruik.
Drie maanden na de behandeling meldden 10 deelnemers geen opioïdengebruik. Na zes maanden meldden zes deelnemers aanhoudende vermijding van opioïden. Na negen maanden beweerden 11 deelnemers dat ze opioïden hadden vermeden. Na 12 maanden hadden zeven deelnemers met succes vermeden om opioïden te gebruiken.
Hoewel deze plant geen goedgekeurde behandeling is voor middelenmisbruik , is aangetoond dat grote doses ibogaïne ontwenningsverschijnselen en hunkering naar drugs kunnen blokkeren bij mensen die afhankelijk zijn van drugs.
Er is gemeld dat het de hunkering naar opioïden vermindert en het zou ook een stemmingsverbeteraar zijn na de behandeling. Er wordt gezegd dat ibogaïne een laag verslavingspotentieel heeft .
Het is belangrijk om te erkennen dat veranderingen in levensstijl belangrijk zijn voor langdurig herstel. Ibogaïne kan een individu de tijd geven om te werken aan het opbouwen van nieuwe gewoontes en het veranderen van hun leven. Als dit echter niet wordt gedaan, is er een grotere kans op een terugval.
Risico’s en kwesties om te overwegen
Het is belangrijk om op te merken dat de effecten van ibogaïne nog niet zijn getest in dubbelblinde, placebogecontroleerde onderzoeken. Veel van het onderzoek omvatte anekdotische rapporten en open-label studies. In een open-label studie weten deelnemers welk type behandeling ze krijgen.
Er is meer onderzoek nodig om beter te begrijpen hoe ibogaïne kan helpen bij de behandeling van verslaving.
Een ander obstakel voor onderzoek naar ibogaïne is het lage veiligheidsprofiel. Ondanks de potentiële voordelen voor het verbeteren van drugsverslaving, brengt ibogaïne ook ernstige gezondheidsrisico’s met zich mee. Plotselinge dood door hartstilstand is een ernstig gevolg van het consumeren van de alkaloïde. Het kan ook misselijkheid, een droge mond, braken of gebruikers die het vermogen verliezen om delen van hun lichaam te bewegen, veroorzaken.
Andere effecten zijn onder meer een onregelmatige hartslag en verlenging van het QT-interval, waarbij de hartspier langer nodig heeft om samen te trekken en te ontspannen.