Schizofrenia u dzieci

Dowiedzenie się, że Twoje dziecko ma schizofrenię — lub podejrzenie, że Twoje dziecko może ją mieć — może wydawać się przytłaczające i przerażające. Jednak wczesne rozpoznanie i leczenie są ważne w radzeniu sobie z objawami i poprawianiu długoterminowych rokowań Twojego dziecka.

Schizofrenia to choroba psychiczna, która powoduje, że ludzie interpretują rzeczywistość w sposób nieprawidłowy. Obejmuje ona szereg problemów poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych, które upośledzają zdolność dziecka do funkcjonowania.

W tym artykule omówiono objawy, przyczyny i częstość występowania schizofrenii u dzieci. Opisano w nim również, jak zaburzenie to objawia się u dzieci, dostępne metody leczenia i co rodzice mogą zrobić, aby pomóc dzieciom sobie z nim poradzić.

Występowanie schizofrenii u dzieci

Początek choroby zwykle występuje między późnym nastoletnim wiekiem a połową trzydziestki. Szczytowy wiek zachorowań u mężczyzn to wczesne lata dwudzieste, a u kobiet późne lata dwudzieste, ale może wystąpić w każdym wieku. Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego około 0,25% do 0,64% Amerykanów cierpi na schizofrenię.

Schizofrenia dziecięca , charakteryzująca się wystąpieniem przed 13 rokiem życia, występuje tylko u 1 na 40 000 dzieci. Schizofrenia dziecięca stwarza szczególne wyzwania pod względem diagnozy i leczenia.

Przyczyny schizofrenii dziecięcej

Naukowcy nie znaleźli jednego zestawu przyczyn schizofrenii . Podejrzewa się, że rolę odgrywają liczne czynniki genetyczne i środowiskowe:

• Czynniki genetyczne :  Badania rodzinne, bliźniacze i adopcyjne potwierdzają silny komponent genetyczny w schizofrenii. Rodzice dzieci ze schizofrenią są 10 razy bardziej narażeni na rozwój schizofrenii. Jeśli jedno z bliźniąt jednojajowych ma tę chorobę, prawdopodobieństwo, że drugie z bliźniaków zachoruje na schizofrenię, wynosi ponad 40%.
• Czynniki środowiskowe :  Mogą istnieć pewne czynniki środowiskowe, które przyczyniają się do schizofrenii u dzieci, zwłaszcza jeśli w grę wchodzą już komponenty genetyczne. Rolę mogą odgrywać zakażenia prenatalne, powikłania położnicze i niedożywienie matki.

Objawy schizofrenii u dzieci

U dzieci ze schizofrenią stale stwierdzano halucynacje , zaburzenia myślenia i spłaszczony afekt . Urojenia i objawy katatoniczne występują rzadziej.

Schizofrenia dziecięca jest często kojarzona z opóźnieniami poznawczymi. Spadek funkcji poznawczych występuje zazwyczaj w momencie wystąpienia schizofrenii, ale po początkowym spadku deficyty intelektualne wydają się być stabilne bez stopniowego pogarszania się.

Wczesne objawy

Schizofrenię trudniej zdiagnozować u młodszych dzieci. Niektóre z wczesnych objawów choroby u dzieci mogą obejmować:

• Zachowanie agresywne
• Dziwaczna mowa
• Mylenie wyobraźni, snów lub telewizji z rzeczywistością
• Trudności z zasypianiem
• Trudności z higieną lub samoopieką
• Drażliwość
• Brak emocji
• Słaba motywacja
• Problemy z myśleniem
• Dziwne obawy

Późniejsze objawy

W miarę jak dzieci ze schizofrenią rosną, zaczynają u nich występować niektóre z bardziej typowych objawów tej choroby, które często występują również u dorosłych z tą chorobą. Niektóre z tych objawów obejmują:

• Halucynacje : Halucynacje obejmują widzenie lub słyszenie rzeczy, które w rzeczywistości nie istnieją. Na przykład dziecko może słyszeć głosy, które w rzeczywistości nie istnieją. Chociaż głosy nie są prawdziwe, dziecko doświadcza ich tak, jakby istniały.
• Urojenia : Urojenia obejmują utrwalone fałszywe idee, w które wierzy tylko dziecko i często nie są oparte na rzeczywistości. Na przykład dziecko może być przekonane, że inne dziecko lub osoba dorosła je nęka lub próbuje je skrzywdzić, podczas gdy nie jest to prawdą.
• Myślenie zdezorganizowane : Myślenie zdezorganizowane objawia się niespójną lub niespójną mową. Dzieci mogą udzielać odpowiedzi na pytania, które są niekompletne lub niezwiązane z pytaniami oryginalnymi. W niektórych przypadkach mowa może być niezrozumiała lub pozbawiona sensu.
• Płaski afekt : Dzieci ze schizofrenią mogą mówić monotonnym głosem, mieć zmniejszoną mimikę twarzy i sprawiać wrażenie apatycznych. Znane jako objawy negatywne, zachowania te mogą obejmować brak kontaktu wzrokowego, niewykonywanie ruchów głową lub ramionami oraz sprawianie wrażenia niezdolności do okazywania emocji lub odczuwania przyjemności.
• Niedobór mowy lub myśli : Dzieci ze schizofrenią mogą mówić tylko wtedy, gdy są zachęcane i odpowiadać krótkimi odpowiedziami. Na przykład, gdy zadano im pytanie, które może wymagać bardziej szczegółowego wyjaśnienia, dziecko może odpowiedzieć odpowiedzią jednowyrazową, która przekazuje niewiele znaczenia lub informacji.
• Dziwne zachowanie: Dzieci ze schizofrenią mogą również wykazywać niewłaściwe, niezorganizowane lub dziwne zachowanie, nieodpowiednie dla wieku dziecka. Na przykład mogą angażować się w prywatne zachowania w miejscach publicznych, łatwo się denerwować, zachowywać się znacznie młodziej niż są lub siedzieć i gapić się, jakby nie były w stanie się ruszyć.

Kurs

Przebieg schizofrenii różni się u poszczególnych osób. Istnieją jednak charakterystyczne fazy, których ludzie doświadczają.

• Faza prodromalna : U większości osób chorych na schizofrenię przed wystąpieniem objawów psychotycznych następuje pewne pogorszenie funkcjonowania. Wycofanie się ze społeczeństwa, dziwne obsesje, nietypowe zachowanie, trudności w nauce lub spadek higieny i dbania o siebie mogą wystąpić przed wystąpieniem jakichkolwiek objawów psychozy.
• Faza ostra : Faza ta charakteryzuje się wyraźnymi objawami, takimi jak halucynacje, urojenia, zdezorganizowana mowa i zachowanie oraz poważne pogorszenie funkcjonowania. Faza ta może trwać kilka miesięcy w zależności od reakcji na leczenie.
• Faza rekonwalescencji lub powrotu do zdrowia : Po ustąpieniu ostrej psychozy zazwyczaj następuje okres, w którym osoba nadal odczuwa znaczne upośledzenie. Często występuje płaski afekt i wycofanie społeczne.
• Faza resztkowa : Dzieci ze schizofrenią mogą mieć wydłużone okresy czasu między fazami ostrymi. Jednak większość osób będzie nadal przynajmniej w pewnym stopniu upośledzona. Niektórzy nigdy nie przechodzą do objawów resztkowych i nadal mają objawy ostre pomimo leczenia.

Kiedy udać się do lekarza

Trudno jest zidentyfikować schizofrenię u dzieci. Małe dzieci mają doskonałą wyobraźnię, więc często mają wyimaginowanych przyjaciół, z którymi prowadzą rozmowy. Ten rodzaj udawanej zabawy nie oznacza, że ​​Twoje dziecko ma halucynacje.

Dzieci również nie są dobre w opowiadaniu dorosłym o swoich objawach. Kiedy małym dzieciom zadaje się pytania o halucynacje lub urojenia, wiele z nich odpowiada twierdząco. Ale to nie oznacza, że ​​mają psychozę.

Zamiast tego, w artykule opublikowanym w 2013 r. badacze uważają, że dzieci mogą zgłaszać występowanie tych objawów, ponieważ mają nadaktywną wyobraźnię, ograniczenia poznawcze lub po prostu źle rozumieją pytanie. Dlatego zadawanie dziecku pytań takich jak: „Czy kiedykolwiek widzisz rzeczy, których nikt inny nie widzi?” prawdopodobnie nie da ci zbyt wielu wskazówek, czy twoje dziecko powinno udać się do lekarza. 

Objawy również mają tendencję do stopniowego pojawiania się. Z czasem jednak u dziecka może rozwinąć się psychoza, a objawy staną się znacznie bardziej widoczne. Jeśli zauważysz opóźnienia rozwojowe, dziwne rytuały żywieniowe, dziwaczne zachowania lub pomysły, zmiany w wynikach w nauce lub izolację społeczną, skonsultuj się z lekarzem swojego dziecka.

Diagnozowanie schizofrenii u dzieci

Nie ma testu laboratoryjnego, który identyfikuje schizofrenię. Specjaliści od zdrowia psychicznego stawiają diagnozę na podstawie kilku czynników po zebraniu pełnego wywiadu, obserwacji dziecka i wywiadów z rodzicem i dzieckiem. Inne warunki również muszą zostać wykluczone.

Wiele objawów schizofrenii u dzieci występuje również w innych zaburzeniach, takich jak zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD), zaburzenia nastroju z cechami psychotycznymi lub zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

Schorzenia medyczne mogą również powodować nakładanie się objawów. Na przykład infekcje ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia endokrynologiczne, zespoły genetyczne, zaburzenia autoimmunologiczne i ekspozycja na substancje toksyczne mogą powodować u dzieci występowanie objawów takich jak psychoza.

Używanie narkotyków może również powodować psychozę. Grzyby halucynogenne, stymulanty, inhalanty i konopie indyjskie to tylko niektóre z narkotyków, które mogą prowadzić do objawów psychotycznych. Nadużywanie leków na receptę może również prowadzić do ostrej psychozy. Objawy zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni do tygodni po zaprzestaniu przyjmowania leku.

Leczenie schizofrenii u dzieci

Leki przeciwpsychotyczne są podstawowym leczeniem schizofrenii u dzieci i dorosłych. Osoby ze schizofrenią są narażone na znaczne ryzyko nawrotu, jeśli przestaną przyjmować leki przeciwpsychotyczne. Rodzice dzieci ze zdiagnozowaną schizofrenią muszą koniecznie utrzymywać kontakt z lekarzami w celu monitorowania objawów, skutków ubocznych i przestrzegania zaleceń.

Terapia rozmową może być również pomocna dla dzieci ze schizofrenią. Dzieci i ich rodzice mogą skorzystać z psychoedukacji i sesji rozwiązywania problemów. Ważne może być zaangażowanie rodzeństwa w terapię, aby mogli zrozumieć zachowanie swojego rodzeństwa.

Przydatne mogą być również szkolenia z zakresu umiejętności społecznych, zapobiegania nawrotom i podstawowych umiejętności życiowych. Niektóre dzieci ze schizofrenią mogą potrzebować specjalistycznych programów edukacyjnych lub programów szkolenia zawodowego.

Rokowanie

Schizofrenia pojawiająca się w dzieciństwie wiąże się z niskim poziomem sprawności intelektualnej i wyższym wskaźnikiem występowania objawów negatywnych w całym okresie życia.

Według badania z 2011 r. opublikowanego w czasopiśmie Pediatric Clinics of North America, schizofrenia wieku dziecięcego wiąże się z większymi deficytami społecznymi w wieku dorosłym w porównaniu z osobami z innymi chorobami psychicznymi. Wiąże się ona również z niższym poziomem zatrudnienia i mniejszym prawdopodobieństwem samodzielnego życia w porównaniu z innymi zaburzeniami psychicznymi.

Nastolatki są bardziej narażone na zachowania samobójcze podczas pierwszego epizodu psychozy. Co najmniej 5% osób, które wykazywały objawy schizofrenii przed ukończeniem 18. roku życia, umiera w wyniku samobójstwa lub śmierci przypadkowej bezpośrednio związanej z zachowaniami wywołanymi przez ich psychotyczne myślenie.

Osoby ze schizofrenią są również bardziej narażone na problemy ze zdrowiem fizycznym, takie jak choroby serca, otyłość, zapalenie wątroby, cukrzyca i HIV. Nie ma lekarstwa na schizofrenię, ale objawy można kontrolować za pomocą leczenia. Wczesna interwencja jest kluczowa dla poprawy wyników u dzieci ze schizofrenią.

Radzenie sobie i wsparcie

Dowiedzenie się, że Twoje dziecko ma schizofrenię — lub podejrzenie, że może ją mieć — może być przerażające i przytłaczające. Ważne jest jednak, aby dowiedzieć się jak najwięcej o schizofrenii u dzieci, aby móc najlepiej wspierać i orędować za swoim dzieckiem.

Zapytaj lekarza swojego dziecka o źródła informacji na temat schizofrenii. Uczestnictwo w grupach wsparcia dla osób, u których w rodzinie zdiagnozowano schizofrenię, może być bogactwem informacji.

National Alliance on Mental Illness (NAMI) może być również cennym źródłem informacji. NAMI to organizacja zdrowia psychicznego, która ma lokalne filie, które zapewniają wsparcie, edukację i usługi w społecznościach w całych Stanach Zjednoczonych. NAMI może pomóc Ci znaleźć zasoby, narzędzia i informacje, których potrzebujesz, aby pomóc swojemu dziecku.

Ważne jest, aby dbać również o siebie. Weź udział w grupie wsparcia lub poszukaj terapii dla siebie. Zarządzanie poziomem stresu będzie kluczem do tego, aby być najlepiej przygotowanym do wspierania swojego dziecka.

Słowo od Verywell

Chociaż nie ma sposobu, aby zapobiec schizofrenii u dzieci, świadomość czynników ryzyka i zwracanie uwagi na potencjalne objawy może pomóc we wczesnym rozpoznaniu schorzenia. Wczesne leczenie może pomóc w poprawie wyników. Może również pomóc ograniczyć niektóre z poważniejszych objawów, takich jak psychoza. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma objawy dziecięcej schizofrenii, porozmawiaj z lekarzem dziecka w celu dalszej oceny i opcji leczenia.