Wat is een sociale communicatiestoornis?

Sociale communicatiestoornis (SCD) is een neurologische ontwikkelingsstoornis die leidt tot problemen met spreken in sociale situaties. SCD verschijnt meestal tijdens de vroege ontwikkeling van het kind.

Het wordt vaak verward met autismespectrumstoornis (ASS) vanwege vergelijkbare kenmerken, waardoor diagnoses lastig zijn. Om een ​​nauwkeurige diagnose te krijgen, moeten artsen de mogelijkheid van ASS uitsluiten en vice versa.

SCD is een relatief nieuwe ontdekking. Voorheen werd SCD beschouwd als onderdeel van ASD, maar in 2013 werd SCD uiteindelijk toegevoegd aan de Diagnostic and Statistical Manual (DSM-5-TR) als een op zichzelf staande diagnose.

Symptomen van een sociale communicatiestoornis

Sociale communicatiestoornis zorgt ervoor dat mensen moeite hebben met het aanpassen van hun communicatiestijl aan verschillende scenario’s. Ze kunnen een woordenschat ontwikkelen, grammatica en individuele woorden begrijpen, maar zijn zich niet bewust van pragmatische taal.

SCD kan invloed hebben op spreken, schrijven, gebaren en gebarentaal. Tekenen van SCD zijn onder andere:

• Moeite met herkennen wanneer en hoe je van toon of communicatiestijl moet veranderen. Bijvoorbeeld anders praten op het schoolplein dan in de klas.
• Problemen met het delen van informatie, het beginnen van gesprekken, het begroeten van mensen en het deelnemen aan een gesprek.
• Constant onderbreken en moeite hebben met het naleven van de gespreksregels, zoals het geven van meer details of het interpreteren van verbale en non-verbale signalen.
• Problemen met het begrijpen van impliciete communicatie, zoals humor, sarcasme of metaforen.
• Slecht oogcontact
• Moeilijk om de gevoelens van anderen te uiten en te begrijpen

De gevolgen van SCD kunnen op de lange termijn gevolgen hebben voor het dagelijks leven van een persoon en zijn vermogen om persoonlijke en professionele relaties te onderhouden en eraan deel te nemen.

Diagnose van sociale communicatiestoornis   

Deskundigen adviseren ouders om te wachten tot hun kind 4 of 5 jaar oud is voordat ze een diagnose laten stellen. Een logopedist neemt een medische en gedragsmatige voorgeschiedenis op, werkt samen met ouders en leerkrachten en voert verschillende diagnostische tests uit. 

Screening voor SCD omvat interviews en observaties, gehoortesten en vragenlijsten om een ​​nauwkeurige diagnose te bepalen. Artsen sluiten andere neurologische aandoeningen en medische aandoeningen uit die van invloed kunnen zijn op spraak, zoals intellectuele ontwikkelingsstoornis, globale ontwikkelingsvertraging of een andere mentale stoornis.

Oorzaken van sociale communicatiestoornis 

Hoewel de oorzaak van sociale communicatiestoornis momenteel onbekend is, is het risico groter als er een familiegeschiedenis is van autisme, andere communicatiestoornissen of specifieke leerstoornissen. SCD kan alleen voorkomen of samen met aandoeningen zoals:

• Taalstoornissen
• Spraakklankstoornissen
• Stoornissen in de vloeiendheid die in de kindertijd optreden (stotteren)
• Niet-gespecificeerde communicatiestoornissen

Sociale communicatiestoornis versus autismespectrumstoornis

Mensen met een sociale communicatiestoornis en autisme hebben moeite met communiceren, maar mensen met ASS vertonen ook beperkte interesses en repetitief gedrag.

Omdat SCD wordt beschouwd als onderdeel van een autismediagnose, kan het niet samen met ASS worden gediagnosticeerd. Voordat SCD werd toegevoegd aan de DSM-5, konden mensen worden gediagnosticeerd met ASS of pervasieve ontwikkelingsstoornis die niet anderszins is gespecificeerd.

Uit een onderzoek uit 2018 bleek dat 22% van de kinderen die eerder de diagnose pervasieve ontwikkelingsstoornis, niet anderszins omschreven (PDD-NOS) hadden gekregen, nu de diagnose SCD zouden krijgen. 6% van degenen die eerder de diagnose Asperger-syndroom hadden gekregen, zouden nu de diagnose SCD krijgen.

Behandeling voor sociale communicatiestoornis  

Er zijn verschillende behandelingen die ouders, leraren en artsen kunnen doen, maar logopedie is de primaire behandeling. Deskundigen gebruiken verschillende methoden die werken aan conversatievaardigheden door middel van één-op-één-activiteiten of activiteiten in kleine groepen.

Hier zijn behandelingsmethoden voor SCD:

• Organiseer gestructureerde speeldates : Nodig een vriend uit en houd toezicht op de interactie terwijl uw kind een gestructureerde activiteit doet. Naarmate de vaardigheden op dit gebied groeien, kunt u nieuwe locaties uitproberen.
• Lees boeken : bedenk tijdens het lezen wat de personages zouden kunnen denken en waarom, en stel open vragen over het boek.
• Speel spelletjes : Spelen leert grenzen en hoe je op je beurt moet wachten. Stel tijdens het spel open vragen en stimuleer conversatie.
• Pragmatische spraaktraining : bij deze oefening leert u de betekenis van idiomen en het juiste gebruik van begroetingen.
• Maak sociale scripts : deze scripts laten mensen zien hoe ze taal kunnen gebruiken in bepaalde sociale situaties.
• Verhalen : Media zoals boeken en anekdotische verhalen kunnen een belangrijke rol spelen bij het uitleggen van sociale situaties, het bevorderen van probleemoplossing en het aanleren van reacties die passen bij sociale situaties.
• Zorg voor visuele hulpmiddelen : Op momenten dat mensen met SCD niet in staat zijn om te verwoorden hoe ze zich voelen, kunnen ze mogelijk communiceren met behulp van plaatjes, speelgoed of rekwisieten.

Omgaan met sociale communicatiestoornis  

Sociale communicatie kan het hele huishouden beïnvloeden. Door met een logopedist te werken, kunnen individuen strategieën leren om de impact van SCD op hun sociale leven te verminderen.

Er is meer onderzoek nodig om de effectiviteit van de therapie op de lange termijn te bepalen, maar hoe eerder u dat weet, hoe beter. Met de hulp van een arts kunnen mensen met SCD leren hoe ze met sociale situaties om moeten gaan.