Soorten spraakgebreken

Een spraakgebrek, ook wel spraakstoornis genoemd , is een aandoening die het vermogen van een persoon om klanken en woorden te vormen kan beïnvloeden, waardoor zijn spraak moeilijk te verstaan ​​is.

Spraakstoornissen worden over het algemeen duidelijk in de vroege kindertijd, wanneer kinderen beginnen met spreken en taal leren . Hoewel veel kinderen in eerste instantie moeite hebben met bepaalde klanken en woorden, kunnen de meesten gemakkelijk praten tegen de tijd dat ze vijf jaar oud zijn. Sommige spraakstoornissen blijven echter bestaan. Ongeveer 5% van de kinderen van drie tot 17 jaar in de Verenigde Staten ervaart spraakstoornissen.

Er zijn veel verschillende soorten spraakgebreken, waaronder:

• Onvloeiend
• Articulatiefouten
• Ankyloglossie
• Dysartrie
• Apraxie

In dit artikel worden de oorzaken, symptomen en behandeling van de verschillende soorten spraakstoornissen onderzocht.

Onvloeiend

Symptomen en kenmerken van onvloeiend spreken

Dit zijn enkele kenmerken van onvloeiendheden:

• Het herhalen van bepaalde zinnen, woorden of geluiden na de leeftijd van 4 jaar (bijvoorbeeld: “O…sinaasappel,” “Ik hou van…sinaasappelsap,” “Ik wil…ik wil sinaasappelsap”)
• Extra geluiden of woorden aan zinnen toevoegen (bijvoorbeeld: “We…uh…gingen om…uh…sinaasappelsap te kopen”)
• Woorden verlengen (bijvoorbeeld: “orange joooose” zeggen in plaats van “orange juice”)
• Woorden vervangen (bijvoorbeeld: “Wat…Waar is het sinaasappelsap?”)
• Aarzelen tijdens het spreken (Bijvoorbeeld: Een lange pauze tijdens het nadenken)
• Pauzeren midden in een toespraak (Bijvoorbeeld: abrupt stoppen midden in een toespraak, door gebrek aan luchtstroom, waardoor er geen geluiden naar buiten komen, wat leidt tot een gespannen pauze)

Daarnaast kan iemand met onvloeiendheden ook de volgende symptomen ervaren tijdens het spreken:

• Vocale spanning en druk
• Hoofd schokken
• Knipperen met de ogen
• Trillende lip

Oorzaken van disfluencies

Mensen met onvloeiend taalgebruik hebben vaak neurologische afwijkingen in hersengebieden die de taalverwerking controleren en de spraak coördineren, wat kan worden veroorzaakt door:

• Genetische factoren
• Trauma of infectie aan de hersenen
• Omgevingsstressoren die angst of emotionele stress veroorzaken
• Neurologische ontwikkelingsstoornissen zoals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)

Articulatiefouten

Symptomen en kenmerken van articulatiefouten

Dit zijn enkele kenmerken van articulatiestoornissen:

• Het vervangen van een klank door een andere . Mensen hebben vaak moeite met de klanken ‘r’ en ‘l’. (Bijvoorbeeld: niet in staat zijn om “rabbit” te zeggen en in plaats daarvan “wabbit” zeggen)
• Lispen , wat specifiek verwijst naar moeite met de klanken ‘s’ en ‘z’. (Bijvoorbeeld: “thugar” zeggen in plaats van “sugar” of een fluitend geluid produceren bij het proberen uit te spreken van deze letters)
• Klanken weglaten (bijvoorbeeld: “koe” zeggen in plaats van “school”)
• Geluiden toevoegen (bijvoorbeeld: “pinanio” zeggen in plaats van “piano”)
• Andere spraakfouten maken die het moeilijk kunnen maken om te ontcijferen wat de persoon zegt. Bijvoorbeeld, alleen familieleden kunnen begrijpen wat ze proberen te zeggen.

Oorzaken van articulatiefouten

Articulatiefouten kunnen worden veroorzaakt door:

• Genetische factoren, omdat het in families kan voorkomen
• Gehoorverlies , omdat het verkeerd horen van geluiden de mogelijkheid van de persoon om het geluid te reproduceren kan beïnvloeden
• Veranderingen in de botten of spieren die nodig zijn voor spraak, waaronder een gespleten gehemelte (een gat in het gehemelte) en tandproblemen
• Schade aan de zenuwen of delen van de hersenen die spraak coördineren, veroorzaakt door aandoeningen zoals hersenverlamming bijvoorbeeld

Ankyloglossie

Symptomen en kenmerken van ankyloglossie

is het nodig dat de tong het gehemelte of de boventanden raakt, omdat de tong daar niet bij kan.

Naast spraakgebreken kunnen mensen met ankyloglossie ook andere symptomen ervaren als gevolg van hun tongriempje. Deze symptomen omvatten:

• Moeilijkheden met borstvoeding bij pasgeborenen
• Problemen met slikken
• Beperkt vermogen om de tong van links naar rechts te bewegen of uit te steken
• Moeilijkheden met activiteiten zoals het bespelen van blaasinstrumenten, het likken van ijs of kussen
• Mondademhaling
• Kaakpijn

Oorzaken van ankyloglossie

Ankyloglossie is een aangeboren aandoening, wat betekent dat het vanaf de geboorte aanwezig is. Een weefsel dat bekend staat als het linguale frenulum hecht de tong aan de basis van de mond. Mensen met ankyloglossie hebben een korter linguale frenulum, of het zit verder langs hun tong vast dan de meeste mensen.

Dysartrie

Symptomen en kenmerken van dysartrie

Dysartrie wordt gekenmerkt door:

• Onduidelijke, afgehakte of robotachtige spraak
• Snelle, langzame of zachte spraak
• Hees, hees of nasaal stemgeluid

Bovendien kan iemand met dysartrie ook andere symptomen hebben, zoals moeite met slikken en het niet gemakkelijk kunnen bewegen van de tong, lippen of kaak.

Oorzaken van dysartrie

Dysartrie wordt veroorzaakt door verlamming of zwakte van de spraakspieren. De oorzaken van de zwakte kunnen variëren, afhankelijk van het type dysartrie dat de persoon heeft:

• Centrale dysartrie wordt veroorzaakt door hersenschade. Het kan het gevolg zijn van neuromusculaire ziekten, zoals cerebrale parese, de ziekte van Huntington, multiple sclerose, spierdystrofie, de ziekte van Huntington, de ziekte van Parkinson of de ziekte van Lou Gehrig. Centrale dysartrie kan ook worden veroorzaakt door verwondingen of ziekten die de hersenen beschadigen, zoals dementie, beroerte, hersentumor of traumatisch hersenletsel .
• Perifere dysartrie wordt veroorzaakt door schade aan de organen die betrokken zijn bij spraak. Het kan worden veroorzaakt door aangeboren structurele problemen, trauma aan de mond of het gezicht, of een operatie aan de tong, mond, hoofd, nek of strottenhoofd.

Apraxie

Symptomen en kenmerken van apraxie

Dit zijn enkele kenmerken van apraxie:

• Vervormen van klanken: De persoon kan moeite hebben met het uitspreken van bepaalde klanken, met name klinkers, omdat hij of zij de tong of kaak niet op de vereiste manier kan bewegen om de juiste klank te produceren. Langere of complexere woorden kunnen met name lastiger te hanteren zijn.
• Inconsequent zijn in hun spraak: Bijvoorbeeld, de persoon kan een woord de ene keer correct uitspreken, maar kan het niet herhalen. Of ze kunnen het vandaag correct uitspreken en een andere dag anders.
• Zoeken naar woorden: Het kan lijken alsof de persoon naar het juiste woord of de juiste klank zoekt, of de uitspraak meerdere keren probeert voordat hij of zij het goed heeft.
• Fouten maken met het ritme of de toon van de spraak: De persoon kan moeite hebben met het gebruik van toon en inflexie om betekenis over te brengen. Ze kunnen bijvoorbeeld geen van de woorden in een zin benadrukken, moeite hebben om van de ene lettergreep in een woord naar de andere te gaan of pauzeren bij een ongepast deel van een zin.

Oorzaken van apraxie

Apraxie treedt op wanneer zenuwbanen in de hersenen worden onderbroken, waardoor het voor de hersenen moeilijk kan worden om berichten te sturen naar de organen die betrokken zijn bij het spreken. De oorzaken van deze neurologische stoornissen kunnen variëren, afhankelijk van het type apraxie dat de persoon heeft:

• Kinderlijke apraxie van spraak (CAS): Deze aandoening is vanaf de geboorte aanwezig en is vaak erfelijk. Een persoon heeft meer kans om het te krijgen als een biologische verwant een leerstoornis of communicatiestoornis heeft.
• Verworven spraakapraxie (AOS): Deze aandoening kan bij volwassenen optreden als gevolg van hersenschade als gevolg van een tumor, hoofdletsel , beroerte of een andere ziekte die de delen van de hersenen aantast die betrokken zijn bij spraak.

Behandeling van spraakstoornissen

Als u een spraakgebrek heeft, of vermoedt dat uw kind er een heeft, kan het nuttig zijn om uw zorgverlener te bezoeken. Uw huisarts kan u doorverwijzen naar een logopedist, die spraak kan evalueren, spraakstoornissen kan diagnosticeren en behandelingsopties kan aanbevelen.

Het diagnostische proces kan een lichamelijk onderzoek omvatten, maar ook psychologische, neurologische of gehoortesten, om de diagnose te bevestigen en andere oorzaken uit te sluiten.

De behandeling van spraakstoornissen omvat vaak logopedie, die u kan helpen leren hoe u uw spieren moet bewegen en uw tong correct moet positioneren om specifieke geluiden te creëren. Het kan zeer effectief zijn bij het verbeteren van uw spraak.

Kinderen groeien vaak over mildere spraakstoornissen heen; bij ernstigere stoornissen kunnen speciaal onderwijs en logopedie echter helpen.

Bij ankyloglossie, of een te kort tongriempje, kan een kleine operatie, bekend als frenulotomie, helpen om de tong los te maken van de onderkant van de mond.

Een woord van Verywell

Een spraakgebrek kan het moeilijk maken om bepaalde klanken uit te spreken, duidelijk te spreken of vloeiend te communiceren. 

Leven met een spraakstoornis kan frustrerend zijn, omdat mensen je kunnen onderbreken als je praat, je zinnen proberen af ​​te maken of je anders behandelen. Het kan nuttig zijn om met je zorgverleners te praten over hoe je met dit soort situaties om kunt gaan.

U kunt ook baat hebben bij deelname aan een steungroep, waar u in contact kunt komen met anderen die met spraakstoornissen leven.