Tetra-afbeeldingen / Getty Images
Sluit deze videospeler
Onvoorwaardelijke positieve waardering is een term die de humanistische psycholoog Carl Rogers gebruikt om een techniek te beschrijven die hij gebruikt in zijn niet-directieve, cliëntgerichte therapie .
Volgens Rogers houdt onvoorwaardelijke positieve waardering in dat je iemand volledig steunt en accepteert, ongeacht wat die persoon zegt of doet.
De therapeut accepteert en ondersteunt de cliënt, ongeacht wat ze zeggen of doen, en stelt geen voorwaarden aan deze acceptatie. Dat betekent dat de therapeut de cliënt ondersteunt, ongeacht of ze “goede” gedragingen en emoties uiten of “slechte”.
In dit artikel wordt besproken wat onvoorwaardelijke positieve waardering inhoudt, welke effecten het kan hebben en hoe het in therapie kan worden gebruikt om positieve verandering teweeg te brengen.
Inhoudsopgave
Wat is onvoorwaardelijke positieve waardering?
“Het betekent dat je voor de cliënt zorgt, maar niet op een bezitterige manier of op een manier die simpelweg de behoeften van de therapeut bevredigt”, legde Rogers uit in een artikel uit 1957 dat werd gepubliceerd in het Journal of Consulting Psychology. “Het betekent dat je voor de cliënt zorgt als een afzonderlijk persoon, met toestemming om zijn eigen gevoelens en ervaringen te hebben.”
Rogers geloofde dat het essentieel was voor therapeuten om hun cliënten onvoorwaardelijke positieve waardering te tonen. Hij suggereerde ook dat individuen die dit soort acceptatie niet krijgen van mensen in hun leven, uiteindelijk negatieve overtuigingen over zichzelf kunnen krijgen.
Wanneer mensen onvoorwaardelijke positieve aandacht geven, of dat nu van een therapeut komt of van andere mensen die deel uitmaken van iemands sociale ondersteuningsnetwerk , speelt dat een rol in het koesteren van de groei van dat individu. Het geeft mensen het gevoel dat ze genade en acceptatie zullen krijgen, zelfs in het aangezicht van hun fouten en mislukkingen.
Rogers geloofde dat het resultaat was dat mensen hun authentieke zelf konden zijn en hun diepste angsten of geheimen konden onthullen, terwijl ze tegelijkertijd werden geaccepteerd.
Het is een kenmerk van gezonde relaties , inclusief die tussen romantische partners, vrienden en familieleden. Onvoorwaardelijke positieve waardering geeft mensen het comfort en de vrijheid om veilig zichzelf te zijn zonder angst voor afwijzing of het verlies van de liefde van anderen.
Samenvatten
Carl Rogers verwees naar een houding van totale acceptatie ten opzichte van een ander persoon als onvoorwaardelijke positieve aandacht. Hij geloofde dat het een essentieel onderdeel was van het therapeutische proces en dat het de levens van mensen met psychische problemen kon verbeteren.
Onvoorwaardelijke positieve waardering en eigenwaarde
Rogers geloofde dat mensen behoefte hebben aan zowel eigenwaarde als positieve waardering voor andere mensen. Hoe mensen over zichzelf denken en hoe ze zichzelf waarderen, speelt een grote rol in welzijn.
Mensen met een sterker gevoel van eigenwaarde hebben bovendien meer zelfvertrouwen en zijn gemotiveerder om hun doelen na te streven en te werken aan zelfontplooiing, omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze hun doelen kunnen bereiken.
Tijdens de eerste jaren leren kinderen hopelijk dat ze geliefd en geaccepteerd worden door hun ouders en andere familieleden, wat bijdraagt aan gevoelens van zelfvertrouwen en eigenwaarde. Onvoorwaardelijke positieve aandacht van verzorgers tijdens de eerste jaren van het leven kan bijdragen aan gevoelens van eigenwaarde naarmate mensen ouder worden.
Naarmate mensen ouder worden, speelt de achting van anderen een grotere rol in het vormen van iemands zelfbeeld. Dit omvat achting van vrienden, familieleden, romantische partners en andere mensen die deel uitmaken van hun sociale kring.
Impact van het ontbreken van onvoorwaardelijke positieve aandacht
Rogers geloofde dat wanneer mensen voorwaardelijke positieve waardering ervaren, waarbij goedkeuring uitsluitend afhangt van de acties van het individu, er incongruentie kan optreden. Incongruentie treedt op wanneer iemands visie op zijn ideale zelf niet in overeenstemming is met wat hij in het echte leven ervaart.
Congruente individuen zullen veel overlap hebben tussen hun zelfbeeld en hun idee van hun ideale zelf. Een incongruent individu zal weinig overlap hebben tussen hun zelfbeeld en ideale zelf.
Rogers geloofde ook dat het ontvangen van onvoorwaardelijke positieve aandacht mensen kon helpen om weer congruent te worden. Door hun cliënten onvoorwaardelijke positieve aandacht te geven, kunnen therapeuten mensen helpen om congruenter te worden en een beter psychologisch welzijn te bereiken.
Hoe onvoorwaardelijke positieve waardering werkt
Is het echt mogelijk voor therapeuten om onvoorwaardelijke positieve aandacht te bieden aan elke cliënt? Velen suggereren dat het antwoord nee is. Sommige experts suggereren echter dat het mogelijk is voor therapeuten om te proberen dergelijke aandacht te voelen voor hun cliënten.
Het is ook belangrijk om op te merken dat dergelijke acceptatie niet permissiviteit of een goedkeuring van alle gedragingen inhoudt. Natalie Rogers, de dochter van Carl Rogers, legde later uit dat haar vader geloofde dat hoewel alle gedachten en gevoelens oké zijn, niet alle gedragingen acceptabel zijn.
Uitdagingen bij het tonen van onvoorwaardelijke positieve waardering
Hoewel onvoorwaardelijke positieve aandacht een hoeksteen is van cliëntgerichte therapie, is het niet altijd gemakkelijk om in de praktijk te brengen. Stel je een situatie voor waarin een therapeut met een zedendelinquent werkt. In hun boek “Counseling and Psychotherapy Theories in Context and Practice” biedt Sommers-Flanagan wat advies aan beoefenaars die met zulke moeilijke situaties te maken krijgen.
In plaats van je te richten op het gedrag zelf, raden de auteurs aan om positieve aandacht te zoeken voor het lijden en de angsten die dergelijk gedrag met zich mee kan brengen.
“Rogers geloofde er heilig in dat ieder mens geboren werd met het potentieel om zich op positieve, liefdevolle manieren te ontwikkelen,” suggereren ze. “Wanneer je persoonsgerichte therapie doet, word je hun volgende kans, misschien hun laatste kans, om verwelkomd, begrepen en geaccepteerd te worden. Jouw acceptatie kan de voorwaarden scheppen die nodig zijn voor verandering.”
Uit een meta-analyse uit 2018 bleek dat onvoorwaardelijke positieve waardering verband hield met betere therapieresultaten.
Een woord van Verywell
Onvoorwaardelijke positieve aandacht is een belangrijk onderdeel van therapie en kan helpen eerlijkheid en groei te bevorderen. Buiten therapeutische contexten kan het ook dienen als een belangrijke basis voor het opbouwen van vertrouwen en intimiteit in hechte relaties. Je kunt mensen onvoorwaardelijke positieve aandacht tonen door de ervaringen van anderen te accepteren en hun gevoelens te valideren .