Witthaya Prasongsin / Getty Images
Sluit deze videospeler
Zwaar drinken verhoogt het risico op een verscheidenheid aan negatieve gezondheidseffecten, van leverziekte tot kanker. Maar sommige mensen die zwaar drinken, lijken een groter risico te lopen om deze problemen te ontwikkelen dan anderen.
Onderzoekers denken dat het verschil tussen mensen met een groter risico en mensen met een lager risico te maken kan hebben met de manier waarop het lichaam alcohol verwerkt, afbreekt en elimineert. Dat kan per persoon sterk verschillen.
Inhoudsopgave
In één oogopslag
Drinken brengt veel risico’s met zich mee, waarvan sommige voortkomen uit de manier waarop we alcohol verwerken. Individuele verschillen kunnen van invloed zijn op hoe snel we alcohol afbreken, en op de effecten die het op ons lichaam kan hebben. Sommige mensen hebben specifieke genen die leiden tot onaangename bijwerkingen na het drinken van zelfs een kleine hoeveelheid. Dit kan beschermen tegen problemen met alcoholgebruik, maar het kan ook de gezondheidsrisico’s vergroten als mensen wel drinken.
Hoe snel wordt alcohol afgebroken?
Ongeacht hoeveel alcohol u consumeert, uw lichaam kan slechts een bepaalde hoeveelheid per uur verwerken. Alcohol wordt verwerkt met een snelheid van ongeveer één drankje per uur. Wanneer er meer dan dit wordt geconsumeerd, bouwt het zich op in het lichaam en veroorzaakt het intoxicatie.
Dus als u één drankje drinkt, kunt u binnen een uur of twee weer teruggaan naar een bloedalcoholconcentratie (BAC) van 0,00. Als u in korte tijd een grotere hoeveelheid alcohol drinkt, duurt het veel langer voordat uw lever het heeft verwerkt.
De resultaten illustreren het feit dat het lichaam slechts een bepaalde hoeveelheid alcohol per uur kan afbreken en elimineren. Het is belangrijk om te onthouden dat deze tijden gemiddelden zijn.
In werkelijkheid kan de tijd die elk individu nodig heeft om alcohol te verwerken sterk variëren. Maar in alle gevallen wordt alcohol langzamer verwerkt dan het wordt opgenomen.
Hoe het lichaam alcohol metaboliseert
Wanneer alcohol wordt geconsumeerd, wordt het opgenomen in het bloed vanuit de maag en darmen. Vervolgens beginnen enzymen, lichaamschemicaliën die andere chemicaliën afbreken, de alcohol te metaboliseren.
Twee leverenzymen, alcoholdehydrogenase (ADH) en aldehydedehydrogenase (ALDH), beginnen het alcoholmolecuul af te breken zodat het uiteindelijk uit het lichaam kan worden verwijderd. ADH helpt alcohol om te zetten in acetaldehyde. Acetaldehyde is slechts korte tijd in het lichaam omdat het snel wordt omgezet in acetaat door andere enzymen.
Hoewel acetaldehyde slechts een korte periode in het lichaam aanwezig is, is het zeer giftig en staat het bekend als kankerverwekkend.
Het grootste deel van de alcohol wordt door de lever gemetaboliseerd, zoals hierboven beschreven, maar kleine hoeveelheden worden uit het lichaam verwijderd door de vorming van vetzuurethylesters (FAEE’s), verbindingen waarvan is gebleken dat ze de lever en de alvleesklier beschadigen.
Ten slotte wordt een kleine hoeveelheid alcohol niet gemetaboliseerd, maar via de adem en de urine uitgescheiden. Op deze manier wordt het BAC gemeten bij adem- en urinetests.
De gevaren van acetaldehyde
Acetaldehyde kan aanzienlijke schade aan de lever veroorzaken, omdat daar de meeste alcohol wordt afgebroken tot een giftig bijproduct. Een deel van de alcohol wordt echter in de alvleesklier en de hersenen gemetaboliseerd, waar acetaldehyde ook cellen en weefsels kan beschadigen.
Kleine hoeveelheden alcohol worden gemetaboliseerd in het maag-darmkanaal, waar acetaldehyde ook schade kan aanrichten. Sommige onderzoekers zijn van mening dat de effecten van acetaldehyde verder gaan dan de schade die het aan weefsel kan toebrengen, maar ook verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor enkele van de gedrags- en fysiologische effecten die aan alcohol worden toegeschreven.
Uit dieronderzoek is gebleken dat acetaldehyde in de hersenen bijdraagt aan de gedragsmatige effecten van alcohol. Dergelijke effecten kunnen bestaan uit verlies van oordeelsvermogen, verminderde concentratie en verminderde coördinatie.
Acetaldehyde en aantasting
Toen onderzoekers acetaldehyde aan proefdieren toedienden, veroorzaakte het coördinatiestoornissen, geheugenverlies en slaperigheid. De gangbare opvatting is dat acetaldehyde op zichzelf deze effecten niet kan veroorzaken, omdat de hersenen zichzelf beschermen tegen giftige chemicaliën in het bloed met hun unieke bloed-hersenbarrière.
Wanneer de enzymen catalase en CYP2E1 alcohol metaboliseren (wat alleen gebeurt als er grote hoeveelheden worden geconsumeerd), kan er echter acetaldehyde in de hersenen zelf worden geproduceerd.
Acetaat, een van de producten van de afbraak van acetaldehyde, kan de bloed-hersenbarrière passeren waar het GABA, een remmende transmitter, beïnvloedt. Dit remmende effect kan vervolgens leiden tot een verminderde motorische functie.
Genetica en metabolisme
De grootte van de lever en het lichaamsgewicht van de drinker zijn factoren die bepalen hoeveel alcohol iemand in een uur kan verwerken. Onderzoek toont echter aan dat de genetische samenstelling van het individu waarschijnlijk de belangrijkste factor is als het gaat om de efficiëntie waarmee alcohol wordt afgebroken en verwijderd.
Variaties van ADH- en ALDH-enzymen zijn terug te voeren op variaties in de genen die deze enzymen produceren. Sommige mensen hebben ADH- en ALDH-enzymen die minder efficiënt werken dan anderen, terwijl anderen enzymen hebben die effectiever werken.
Simpel gezegd betekent dit dat sommige mensen enzymen hebben die alcohol sneller kunnen afbreken tot acetaldehyde of acetaldehyde tot acetaat dan anderen.
Als iemand een snelwerkend ADH-enzym of een langzaamwerkend ALDH-enzym heeft, kan er zich giftige acetaldehyde in het lichaam ophopen, wat gevaarlijke of onaangename effecten kan veroorzaken als hij of zij alcohol drinkt.
Het verschil tussen vrouwen en mannen
Vrouwen absorberen en metaboliseren alcohol anders dan mannen. Onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen mogelijk minder ADH-enzymactiviteit in de maag hebben, waardoor een groter percentage alcohol het bloed bereikt voordat het wordt gemetaboliseerd.
Dit zou een reden kunnen zijn waarom vrouwen die drinken vatbaarder zijn voor alcoholleverziekten, schade aan de hartspier en hersenschade dan mannen.
Genetica en alcoholisme
Genetica kan ook een rol spelen bij de vraag of iemand vatbaar is voor het ontwikkelen van alcoholstoornissen.
Er is bijvoorbeeld een variatie van deze enzymen die een opbouw van acetaldehyde veroorzaakt tot het punt dat het gezichtsblozen, misselijkheid en een snelle hartslag veroorzaakt. Deze effecten kunnen zelfs optreden bij matige alcoholconsumptie.
Deze genvariant komt veel voor bij mensen van Chinese, Japanse en Koreaanse afkomst, die mogelijk minder drinken vanwege de onaangename bijwerkingen. Ongeveer 36% tot 45% van de mensen van Oost-Aziatische afkomst ervaart dit effect wanneer ze kleine hoeveelheden alcohol consumeren.
Hun genvariant heeft een beschermend effect tegen het ontwikkelen van alcoholisme . Dat beschermende gen, ADH1B*2, wordt zelden gevonden bij mensen van Europese en Afrikaanse afkomst. Een andere variant, ADH1B*3, wordt gevonden bij ongeveer 25% van de zwarte mensen en beschermt tegen alcoholisme.
Dat gezegd hebbende, sommige onderzoeken geven aan dat variaties van het ALDH-enzym, ALDH1A1*2 en ALDH1A1*3, mogelijk verband houden met alcoholisme bij zwarte individuen.
Het is niet allemaal genetisch
Volgens het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism (NIAAA) is ongeveer de helft van het risico op het ontwikkelen van een alcoholverslaving genetisch bepaald. Dat betekent dat onze genen een belangrijke rol spelen, maar andere factoren vormen ook de helft van het verhaal.
Kinderen van mensen met een alcoholverslaving hebben meer kans dan de algemene bevolking om problemen met alcoholgebruik te ontwikkelen. Dit verhoogde risico kan deels het gevolg zijn van een aantal gedeelde genetische factoren, maar experts geloven ook dat gedeelde omgevings- en sociale factoren waarschijnlijk ook een rol spelen.
Onderzoek heeft bijvoorbeeld uitgewezen dat alcoholmisbruikstoornissen bij mensen van Japanse afkomst tussen 1979 en 1992 met 2,5% tot 13% toenamen onder degenen die het beschermende ADH1B*2-gen droegen. Dit suggereert dat andere factoren beschermende genetische effecten kunnen overwinnen.
In de Verenigde Staten sterven meer Native Americans aan alcoholgerelateerde oorzaken dan welke andere etnische groep dan ook. Onderzoekers ontdekten echter dat er geen verschil is in de enzympatronen of alcoholmetabolismesnelheden van Native Americans en Kaukasiërs, wat aangeeft dat er andere factoren een rol spelen bij de ontwikkeling van alcoholgerelateerde problemen .
Gevolgen van alcohol voor de gezondheid
Zware of chronische alcoholconsumptie is in verband gebracht met een lange lijst van negatieve gevolgen voor de gezondheid en nadelige effecten op de lange termijn. Sommige van deze gezondheidsproblemen zijn direct in verband gebracht met de manier waarop alcohol in het lichaam wordt gemetaboliseerd en de productie van acetaldehyde.
Kanker
De toxische effecten van acetaldehyde worden in verband gebracht met de ontwikkeling van kanker in de mond, keel, bovenste luchtwegen, lever, dikke darm en borsten.
Ironisch genoeg kunnen de genen die sommige mensen ‘beschermen’ tegen alcoholisme, hun kwetsbaarheid voor kanker juist vergroten.
Hoewel ze minder snel grote hoeveelheden alcohol drinken, lopen deze mensen een groter risico op kanker omdat hun lichaam meer acetaldehyde produceert als ze wel drinken. Dus zelfs sommige matige drinkers lopen een groter risico op kanker.
Alcoholgerelateerde leverziekte
Omdat de lever het orgaan is dat het grootste deel van de alcohol in het lichaam metaboliseert, is het de plek waar het grootste deel van de acetaldehyde wordt geproduceerd. Het is bijzonder kwetsbaar voor de effecten van alcoholmetabolisme. Meer dan 90% van de zware drinkers ontwikkelt een vette lever.
Alcoholgerelateerde pancreatitis
Omdat een deel van de alcoholstofwisseling ook in de pancreas plaatsvindt, wordt deze blootgesteld aan hoge niveaus van acetaldehyde en FAEE’s. Echter, ongeveer 10% tot 15% van de zware drinkers ontwikkelt alcoholische pancreatitis, wat aangeeft dat alcoholconsumptie alleen niet de enige factor is bij het ontwikkelen van de ziekte.
Andere factoren die een rol kunnen spelen zijn roken, dieet, drinkpatronen en de verschillen in de manier waarop alcohol wordt gemetaboliseerd. Er is echter geen definitief verband aangetoond tussen deze factoren en pancreatitis.
Verhoogd lichaamsgewicht
Alcoholconsumptie leidt niet per se tot een toename van het lichaamsgewicht, ondanks de relatief hoge calorische waarde. Hoewel matige alcoholconsumptie niet leidt tot gewichtstoename bij magere mannen of vrouwen, hebben studies aangetoond dat alcohol die wordt toegevoegd aan het dieet van mensen met overgewicht, wel leidt tot gewichtstoename.
Effecten op geslachtshormonen
Bij mannen draagt alcoholmetabolisme bij aan schade aan de testikels en verstoort het de testosteronsynthese en de spermaproductie. Langdurig testosterontekort kan bijdragen aan feminisering bij mannen, zoals borstvergroting.
Bij vrouwen kan alcoholmetabolisme leiden tot een verhoogde productie van estradiol en een verlaagd estradiolmetabolisme, wat resulteert in verhoogde niveaus. Estradiol draagt bij aan een verhoogde botdichtheid en een verlaagd risico op coronaire hartziekte.
Interacties met medicatie
Alcoholgebruik beïnvloedt de stofwisseling van veel verschillende medicijnen. Van sommige medicijnen wordt de werking versterkt, terwijl van andere de werking afneemt.
Er is vastgesteld dat chronisch zwaar drinken het CYP2E1-enzym activeert, waardoor paracetamol kan veranderen in een giftige chemische stof die leverschade kan veroorzaken, zelfs bij inname in normale therapeutische doses.
Behandeling op basis van metabolisme
Onderzoek door het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism (NIAAA) blijft onderzoeken hoe variaties in de manier waarop het lichaam alcohol verwerkt, van invloed kunnen zijn op de vraag waarom sommige mensen meer drinken dan anderen en waarom sommigen ernstige alcoholgerelateerde gezondheidsproblemen ontwikkelen.
Onderzoekers zijn van mening dat de manier waarop het lichaam alcohol afbreekt en verwijdert, de sleutel kan zijn tot de verklaring van de verschillen. Verder onderzoek kan helpen bij de ontwikkeling van metabolisme-gebaseerde behandelingen voor mensen die drinken en een risico lopen op alcoholgerelateerde gezondheidsproblemen.
Huidige op bewijs gebaseerde behandelingen voor alcoholmisbruikstoornissen omvatten:
- Psychotherapie : Therapie richt zich op het helpen van mensen om triggers te identificeren, doelen te stellen en copingvaardigheden te ontwikkelen. Veelvoorkomende soorten therapie die kunnen worden gebruikt om alcoholproblemen te behandelen, zijn cognitieve gedragstherapie (CGT) , motivationele verbeteringstherapie (MET), contingentiemanagement (CM) en acceptatie- en mindfulness-gebaseerde interventies.
- Medicijnen : Bepaalde medicijnen kunnen worden voorgeschreven om hunkering en ontwenningsverschijnselen te verminderen. Enkele medicijnen die kunnen worden voorgeschreven zijn acamprosaat, disulfiram of naltrexon.
- Ondersteuningsgroepen : wederzijdse ondersteuningsherstelgroepen, zoals 12-stappenfacilitatie , kunnen ook nuttig zijn voor herstel op de lange termijn. Zulke groepen kunnen bemoediging bieden en de kans vergroten dat iemand na verloop van tijd nuchter blijft.
Behandelingen variëren afhankelijk van de behoeften van het individu. Een combinatie van therapie, medicatie en 12-stappenfacilitatie kan in veel gevallen het meest effectief zijn.