Reflecties over het toelatingsproces voor de universiteit en mentale gezondheid

Het seizoen van toelatingsbrieven voor universiteiten is voorbij en de meeste studenten hebben hun keuze gemaakt naar welke universiteit ze in het najaar willen gaan. De afsluiting van dit proces is een grote opluchting voor duizenden tieners en hun ouders, maar hoewel velen nu collectief kunnen uitademen, worstelen veel studenten nog steeds met de pijn van afwijzing. De impact van de stress van de afgelopen zes maanden mag niet worden genegeerd.

Het kan slopend zijn voor zowel kinderen als ouders als het aankomt op het wachten op toelatingsbrieven van de universiteit. Als ze worden geaccepteerd, komen vreugde en opwinding naar boven. Maar als een kind wordt afgewezen , vooral van hun droomuniversiteit, is dat verwoestend. De hele ervaring kan de mentale gezondheid van een tiener echt een knauw geven.

“Ik weet dat de teleurstelling over het niet worden toegelaten tot de school van je eerste keuze een enorme impact heeft op de mentale gezondheid van de student. Veel van deze kinderen hebben alle mogelijke gevorderde lessen gevolgd, talloze uren besteed aan hun buitenschoolse activiteiten en extra geld uitgegeven aan tutors voor toetsvoorbereiding. Erachter komen dat het allemaal niet genoeg was, kan erg deprimerend zijn”, merkt moeder en thuisonderwijzeres Jana Strickland op. Ze heeft het aanmeldingsproces met haar zoon doorstaan ​​en weet welke achtbaan van emoties het met zich mee kan brengen.

Kinderen worstelen met veel concurrentie om op de universiteit te komen voor een paar plekken. Aanmelden voor de universiteit kan veel druk veroorzaken en zwaar wegen op de mentale gezondheid van een student. Het is belangrijk om te onthouden dat een goed perspectief, flexibiliteit en de weigering om jezelf met anderen te vergelijken, studenten en ouders kunnen helpen om te gaan met de toelatingservaring.

Het aanvraagproces

In 2017 dienden studenten meer dan 10 miljoen aanmeldingen in voor hogescholen. De toelatingspercentages variëren van ongeveer 5% tot meer dan 80% van alle aanvragers, afhankelijk van de school. Selectievere scholen bieden minder acceptaties, waardoor de druk die studenten voelen toeneemt.

“Er waren meer dan 46.000 aanmeldingen voor de school van mijn zoon die het eerst had gekozen en een toelatingspercentage van slechts 26%. Zijn school van tweede en derde keuze had zelfs nog lagere toelatingspercentages. De vraag naar bepaalde ‘must have’-colleges zorgt voor stress en angst bij ouders en kinderen,” merkt Strickland op. “Wachten is stressvol.”

Hoewel haar zoon het geluk had om te worden toegelaten tot een school waar hij graag naartoe gaat, geldt dat niet voor iedereen. Het is moeilijk voor tieners om te zien dat vrienden worden toegelaten tot scholen waar zij niet werden toegelaten. Die afwijzingen kunnen een negatieve invloed hebben op het zelfvertrouwen van studenten , omdat ze gaan denken dat er iets mis met ze is.

“Als je meedoet aan wedstrijden, moeten ouders en tieners in gedachten houden dat er veel factoren zijn. Als je vriend op een school wordt toegelaten en jij niet, betekent dat niet dat je minder bent,” legt  Mary Alvord, PhD , medeauteur van ” Conquer Negative Thinking for Teens ” uit.

Perfecte SAT- of ACT-scores, gevorderde lessen en uren aan maatschappelijke dienstverlening zijn niet de enige dingen waar hogescholen naar op zoek zijn. Het onvermogen om erachter te komen waarom een ​​student wordt toegelaten of afgewezen, kan frustrerend zijn. Maar beseffen dat je het proces niet helemaal begrijpt en je voorbereiden op de onvermijdelijke ups en downs, kan helpen om de beproeving van het aanmelden voor een hogeschool soepeler te laten verlopen.

De mentale impact en hoe ermee om te gaan

Depressie , stress en angst zijn slechts enkele van de gevoelens die kinderen ervaren bij het solliciteren naar een universiteit. Het is een ingewikkeld proces vol hoop en dromen, maar ook intense druk en zware doses realiteit. Afgewezen worden voor een topkeuze op een universiteit kan schokkend zijn.

“Ze voelen zich misschien heel verdrietig. Misschien zijn ze teleurgesteld dat hun cijfers niet zo goed zijn als ze wilden,” zegt Dr. Alvord. “Het is bijna een rouwreactie; het is alsof je denkt ‘ik voldoe niet aan de verwachtingen’,” merkt ze op.

Onderzoek toont aan dat veel tieners te maken hebben met mentale gezondheidsproblemen voordat ze beginnen met het aanmeldingsproces voor de universiteit, wat hen kwetsbaarder kan maken voor afwijzing. Meer dan 30% van de kinderen van 13 tot 18 jaar heeft last van angst. Ongeveer 13% van de kinderen van 12 tot 17 jaar kampt met depressie. Extra druk om de perfecte testscores, cijfers, essays en buitenschoolse activiteiten te hebben om op de universiteit te komen, draagt ​​bij aan de spanning die ze voelen.

In dit soort gevallen kan de steun van ouders een groot verschil maken.

“Ik denk dat ouders de gevoelens van hun kinderen moeten valideren en niet moeten bijdragen aan de stress. Het zal heel moeilijk zijn als je niet op die school wordt toegelaten, maar er zijn andere echt geweldige scholen,” merkt Dr. Alvord op. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat studenten realistische verwachtingen hebben bij het maken van hun keuze voor een universiteit. “We willen niet dat ze catastroferen en zo overstuur raken dat ze het gevoel krijgen dat ze gefaald hebben,” voegt ze toe.

Het is nuttig om kinderen te helpen hun gedachten af ​​te leiden van de druk van het wachten op toelatingsbrieven, of de pijn van afwijzing. Deskundigen zeggen ook dat tieners de afwijzing niet persoonlijk moeten opvatten. Je richten op andere opties, praten met een therapeut of zelfs activiteiten die ze leuk vinden, kan een gezonde afleiding zijn.

“We hebben de neiging om lange wachttijden op te delen in kleinere periodes en ervoor te zorgen dat er tussendoor iets is om naar uit te kijken. Misschien zet je een weekendwandeling op de agenda, een bowlingavond of een uitstapje naar de bibliotheek voor een nieuw boek – of drie – om de tijd te doden,” merkt Strickland op.

Uiteindelijk is de juiste kijk op de zaak de sleutel. Of de universiteit op hun radar nu wel of niet slaagt, positief blijven over toekomstige opties zal later een wereld van verschil maken.

“Allereerst, houd perspectief. Er is geen perfecte universiteit,” concludeert Strickland.