Andrey Popov / Getty Images
Sluit deze videospeler
ADHD Symptom Spotlight is een serie die elke week diep ingaat op een kenmerk of over het hoofd gezien symptoom van ADHD. Deze serie is geschreven door experts die ook hun tips delen over het omgaan met deze symptomen op basis van ervaringen uit de eerste hand en inzichten die door onderzoek worden ondersteund.
Objectpermanentie verwijst naar het vermogen om te begrijpen dat objecten nog steeds bestaan, zelfs als ze uit het zicht zijn. Technisch gezien is dat vermogen niet aangetast bij mensen met ADHD. Wat aangetast is, is het vermogen om dingen te onthouden zonder een soort sensorische aanwijzing, zoals het recht voor je zien of het horen van een verbale herinnering.
Inhoudsopgave
Hoe objectpermanentieproblemen eruitzien bij ADHD
Constante sensorische signalen nodig hebben om dingen te onthouden kan het leven moeilijk maken. Naast het rommelig maken van je ruimte met een hoop visuele signalen, kunnen problemen met objectpermanentie ook een factor zijn waarom iemand met ADHD taken blijft verlaten voordat hij ze afmaakt.
Ik zet een pan water op het vuur om te koken voor pasta. Dan verlaat ik de keuken om iets anders te doen terwijl ik wacht tot het kookt. Bijna onmiddellijk vergeet ik volledig dat er een pan water op het vuur staat, totdat ik een paar uur later toevallig de keuken in loop en een lege pan op een hete pit zie staan.
Het is niet dat ik niet begrijp dat objecten blijven bestaan. Het is gewoon dat ik constante visuele of auditieve signalen nodig heb om te voorkomen dat ik ze vergeet.
Dezelfde vergeetachtigheid komt ook bij mensen voor. Ik ben erg goed in het onderhouden van contact met mensen die in hetzelfde huis wonen als ik. Maar het vergt een uitgebreid systeem van sociale ‘signalen’ en planning om ervoor te zorgen dat ik contact houd met mensen die ik niet elke dag zie, omdat mijn hersenen gewoon te veel afgeleid zijn door welke huidige activiteit of omgeving dan ook om te onthouden.
Dit zet vriendschappen onder druk, want vergeten om mensen te bezoeken en te checken, lijkt veel op het niet genoeg waarderen van die persoon om ze te onthouden. Zelfs ik worstel nog steeds met de zorg dat ik misschien gewoon een koud en ongevoelig persoon ben, totdat ik een vriend in het echt ontmoet en alle liefde en leuke herinneringen weer naar boven komen als ik ze zie.
De wetenschap achter objectpermanentie
Het onderliggende proces dat deze problemen met objectpermanentie bij ADHD veroorzaakt, heeft waarschijnlijk meer te maken met een slecht werkgeheugen dan met een gebrek aan begrip dat objecten en mensen blijven bestaan, zelfs als we ze niet kunnen zien.
Onderzoek suggereert dat mensen met ADHD een slecht werkgeheugen hebben (ook wel kortetermijngeheugen genoemd ). Waar het langetermijngeheugen informatie opslaat die we op dit moment niet nodig hebben, maar later wel nodig hebben, zoals wie de president is of hoe je bij het postkantoor komt, is je werkgeheugen waar je hersenen de informatie opslaan die je op dit moment nodig hebt voor de taak die je moet doen.
Als u bijvoorbeeld naar het postkantoor rijdt, wordt de herinnering aan de route ernaartoe verplaatst naar uw werkgeheugen, samen met een lijstje van wat u mee moet nemen en de reden waarom u erheen gaat.
Vanwege de aandachtsproblemen die aan de basis liggen van ADHD, heeft het brein moeite om irrelevante informatie te filteren en zich alleen te richten op relevante details. In je externe omgeving weet het niet op welke sensorische input het zich moet richten. Bij het herinneren van informatie worstelt het met het kiezen van welke specifieke langetermijnherinneringen het uit de opslag moet halen.
Met een slecht aandachtsfilter besteedt de lezer aandacht aan alles tegelijk, waardoor het moeilijk is om zich op een specifiek detail te concentreren
Als het aankomt op objectpermanentie, maakt het hebben van dat rommelige werkgeheugen het moeilijk om specifieke objecten of mensen uit de diepten van die rommel te herinneren. Het betekent ook dat de inhoud van je werkgeheugen constant wordt vervangen door welke input dan ook die op dat moment aanwezig is.
Het is makkelijk om je de pan met kokend water te herinneren als je ernaar staart, maar niet als je de kamer verlaat. Je aandacht wordt afgeleid naar de was op de bank die je nog niet hebt opgevouwen of de snacks die je op de salontafel hebt laten liggen, of de laatste posts op de Instagram-feed die je dacht te scrollen terwijl je wachtte tot het water kookte.
Omgaan met problemen met objectpermanentie
Voor mensen met ADHD is het gebruik van een uitgebreid systeem van sensorische signalen een van de meest betrouwbare manieren om problemen met objectpermanentie te overwinnen.
Gebruik visuele signalen waar mogelijk
In mijn ervaring zijn visuele signalen het meest effectief. Een alarm op mijn telefoon dat me eraan herinnert mijn medicijnen in te nemen, kan worden genegeerd voordat ik ze daadwerkelijk heb ingenomen. Maar de pil die vandaag op mijn bureau ligt, is een duidelijke en constante herinnering dat ik mijn medicijnen nog niet heb ingenomen.
Om te onthouden welke essentiële spullen u elke dag mee moet nemen – telefoon, portemonnee, sleutels, etc. – legt u ze naast de voordeur, waar u ze kunt zien als u weggaat. Wanneer u zich voorbereidt op afspraken, legt u alle extra spullen die u mee moet nemen op dezelfde plek als uw portemonnee en sleutels.
Herinner jezelf aan de datum door je outfit uit te zoeken en op een deur te hangen. Versier je muren met foto’s van vrienden en familie om je eraan te herinneren contact op te nemen met mensen als je moeite hebt om relaties te onderhouden.
Creëer een ruimte waar visuele signalen opvallen
Hoe krachtig visuele signalen ook zijn, te veel ervan kunnen zoveel rommel creëren dat geen enkel signaal meer opvalt als herinnering. Als je bureau altijd vol ligt met papieren, zal het toevoegen van die rekening die je moet betalen aan de stapel ervoor zorgen dat deze gewoon opgaat in de massa.
Op dezelfde manier maakt een toch al rommelige ruimte het moeilijk voor je hersenen om de signalen die je voor jezelf hebt achtergelaten eruit te pikken. Zorg ervoor dat je oudere visuele signalen regelmatig opruimt en dingen die je niet meteen hoeft te onthouden uit het zicht legt.
Als je bang bent dat je dingen kwijtraakt doordat je vergeet waar je ze hebt neergelegd, is een middenweg om een set van 3-4 bakken te kopen. Label ze elk met brede categorieën zoals ‘schoolspullen’, ‘elektronica’ of zelfs ‘spullen die ik absoluut niet kwijt kan raken’.
Wanneer je ADHD-symptomen het te moeilijk maken om daadwerkelijk schoon te maken, gooi je spullen gewoon in de meest geschikte prullenbak. Op die manier is de rommel nu tenminste beperkt tot een paar containers in plaats van overal in je huis. Ondertussen, als je iets moet vinden, helpen de labels je om te bepalen in welke prullenbak je het waarschijnlijk het beste kunt doen. Wanneer je een vlaag van motivatie krijgt, kun je een container pakken en de spullen op de plek zetten waar ze eigenlijk horen.
Maak herinneringen en alarmen voor absoluut alles
Voor dingen waar je niet makkelijk visuele signalen voor kunt maken, kun je audiosignalen gebruiken zoals alarmen en herinneringen op je telefoon. Zorg er wel voor dat ze deze drie eigenschappen hebben:
- Automatisch . Voor dingen die u regelmatig moet doen, stelt u terugkerende herinneringen in: een medicijnherinnering die elke ochtend op hetzelfde tijdstip afgaat, een maandelijkse herinnering om de huur te betalen en een wekelijkse herinnering om uw moeder te bellen.
- Duidelijke labels . Als uw medicijnherinnering niet zoiets als “neem medicijnen” heeft, is de kans groot dat het morgenvroeg afgaat en u zich moet inspannen om te onthouden waar dat alarm voor was.
- Realistische timing . Stel de herinnering in om u te waarschuwen op een tijdstip waarop u dat waarschijnlijk meteen kunt doen. Een ochtendherinnering om uw moeder te bellen, helpt niet als u pas na het werk kunt bellen. Stel hem in plaats daarvan in op het moment dat u meestal thuiskomt van uw werk.
Koppel ‘sociale signalen’ aan gevestigde routines
Helaas is het niet echt praktisch om iedereen die je dierbaar is in hetzelfde huis te laten wonen als jij, zodat ze altijd aanwezig zijn als visuele herinnering om hen te bezoeken.
Ik heb geprobeerd een sociale agenda te maken, compleet met automatische herinneringen, om mezelf aan te leren regelmatig te controleren of ik nog in de gaten word gehouden. Ik merkte echter dat te veel alarmen het effect ervan tenietdoen. Te veel rommel in je omgeving kan visuele signalen overstemmen.
In plaats daarvan heb ik meer succes gehad met het koppelen van sociale activiteiten aan andere activiteiten die ik al regelmatig doe. Ik ben bijvoorbeeld behoorlijk goed in het koken van het avondeten, dus ik heb dat aangewezen als een “sociale” taak, wat betekent dat ik iemand bel om te kletsen terwijl ik kook. Ik doe hetzelfde voor andere huishoudelijke klusjes, wandelingen door de buurt en autoritten naar afspraken.
Ik probeer mijn brein er nog steeds van te overtuigen om dit een automatische gewoonte te maken, dus ik vergeet nog steeds om er ongeveer de helft van de tijd een sociaal aspect aan toe te voegen. Maar die helft van de tijd dat ik iemand bel of sms tijdens die activiteiten, heeft me al geholpen om veel regelmatiger contact te houden met mensen dan ik vroeger deed.