De meeste Amerikanen worstelen met hun gevoelens over de Verenigde Staten

De Verenigde Staten van Amerika zijn tegenwoordig allesbehalve een verenigd en gelijkwaardig land, en Amerikanen beginnen dat steeds meer te merken.

Alleen al in de afgelopen zes jaar zijn er islamofobe immigratieverboden geweest, zijn mannen die geloofwaardig beschuldigd worden van seksueel misbruik hoge ambten gaan bekleden, is er sprake van ongebreideld racistisch politiegeweld, vinden er regelmatig massaschietpartijen plaats, van supermarkten tot scholen, is er sprake van vertraagde actie tegen een dodelijke pandemie, is er een door de president gesteunde opstand geweest, zijn er wetten tegen transgenders voorgesteld en aangenomen en is de controle van mensen over hun eigen zwangere lichaam afgenomen. 

Nog verwoestender: het bovenstaande is slechts een klein voorbeeld van de verschrikkelijke gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden. Is het dan een verrassing dat veel Amerikanen geen trots voelen in, of gerespecteerd worden door, de Verenigde Staten en beginnen te geloven dat de rest van de wereld neerkijkt op het land? 

Uit een recent onderzoek van het Pew Research Center (PRC) bleek dat 68% van de Amerikanen vindt dat de Verenigde Staten wereldwijd minder gerespecteerd worden dan in het verleden. Ongeveer tweederde van de mensen die dit vinden, bestempelen het als een groot probleem. 

“Ik claim Amerika niet, en ik schaam me er ook voor om hier te zijn, omdat mijn lichaam of mijn bestaan ​​niet wordt bevestigd of beschermd. Ik voel me bang en ongehoord,” legt KD Comeaux uit, een van de vele geërgerde Amerikanen die zich uitspreken.

“Hier zijn we in 2022 nog steeds aan het vechten voor basisvrijheden op land dat is gestolen van een inheemse bevolking met gestolen Afrikaanse mensen van hun eigen land. Amerika heeft verlossing nodig. Naast perceptie is er werk aan het herstellen van generaties van onderdrukking op het gebied van huisvesting, en massale opsluiting en racisme moeten worden uitgeroeid.”

Hoe Amerikanen “Het Land van de Vrijen” zien

In december voerde PRC een soortgelijk onderzoek uit om te bepalen hoe Amerikanen de Verenigde Staten zagen in vergelijking met andere landen. De resultaten varieerden sterk per leeftijd en politieke partij.

Over het algemeen zeiden jongere mensen vaker dat er landen waren die beter waren dan de Verenigde Staten (42% van de mensen van 18 tot 29) dan oudere mensen (10% van de mensen ouder dan 65). Jongere mensen zeiden ook veel minder vaak dat de Verenigde Staten het beste land was dan oudere mensen. 

De verschuiving naar leeftijd bleef bestaan ​​als specifiek naar Republikeinen of Democraten werd gekeken. Toch was de eerste veel waarschijnlijker om te zeggen dat de Verenigde Staten de beste ter wereld waren, met 38% van de Republikeinen die het hiermee eens was vergeleken met 12% van de Democraten. Kijkend naar mensen van 18 tot 29, gelooft 55% van de Democraten dat er landen zijn die beter zijn dan de Verenigde Staten, maar slechts 18% van de Republikeinen in deze leeftijdscategorie is het daarmee eens. 

De manier waarop iemand over zijn land denkt, kan direct verband houden met de manier waarop het land hem en zijn medeburgers steunt.

Veteranen in het bijzonder worden geconfronteerd met een specifiek dilemma rondom respect voor de Verenigde Staten en het tonen van “patriottisme”. In een onderzoek uit 2021 legden veteranen aan onderzoekers uit hoe zij zich verantwoordelijk voelen om patriottisme te projecteren na terugkeer van dienst. Sommige mensen spraken echter over de noodzaak dat dit een tweerichtingsverkeer zou zijn, waarbij de overheid ook respect en zorg voor hen zou bieden.

Toch moeten veel veteranen, na traumatische gebeurtenissen, er zelf mee omgaan, en vinden er elk jaar veel meer zelfmoorden plaats dan sterfgevallen tijdens de dienst. Tussen 2003 en 2017 stierven bijvoorbeeld iets meer dan 4.400 Amerikaanse militairen in de strijd, maar alleen al in 2014 pleegden meer dan 7.300 veteranen zelfmoord.  

Groeiende impact op de geestelijke gezondheid

Wanneer mensen het gevoel hebben dat ze niet beschermd en gerespecteerd worden door de plek die ze thuis noemen, kan dit ertoe leiden dat ze ook hun respect verliezen en dat dit schadelijke gevolgen heeft voor hun geestelijke gezondheid. 

“Mensen zijn sociale wezens die een gevoel van verbondenheid en veiligheid zoeken door zich te associëren met een grotere groep. Als zodanig kan het echt destabiliserend zijn voor mensen om te accepteren dat ze niet geaccepteerd of beschouwd worden als lid van de maatschappij waarmee ze zich identificeren,” zegt Saba Harouni Lurie , een erkende therapeut en oprichter van Take Root Therapy.

Harouni Lurie vervolgt: “Omgaan met de realiteit dat je lastiggevallen, aangevallen, gevangengezet of zelfs vermoord kunt worden vanwege je bestaan ​​en dat je overheid niets zal doen om je te beschermen, kan een grote uitdaging zijn en kan de bron zijn van, of leiden tot, de versterking van, iemands depressie en angst.” 

Het voelt onmogelijk om niet in angst of depressie te vervallen wanneer je met deze waarheden wordt geconfronteerd. We betalen belastingen, stemmen en gedragen ons als verantwoordelijke leden van de maatschappij, maar worden geconfronteerd met gevaar, onzekerheid en verminderde rechten. Veel mensen in het hele land vragen zich af of de Verenigde Staten een plek is waar ze zich nog prettig voelen om te wonen.

“Als Amerikaan heb ik het gevoel dat ik in een onmogelijke situatie leef”, zegt Alicia Marshall, die eerder naar de Verenigde Arabische Emiraten verhuisde voordat ze terugkeerde naar de Verenigde Staten. “Ik ben bang voor mijn dochter. Ze is vier. Ik wil niet dat ze schietoefeningen doet. Het hele concept is krankzinnig voor mij: om te leven op een plek die dat soort massaal geweld gewoon accepteert. Maar het is ook mijn thuis. Moet ik het gewoon opgeven en weer weggaan?” 

Relatie met de overheid

Volgens Chanel Johnson , een gecertificeerde klinische traumaprofessional, gediplomeerd professioneel counselor en CEO van Altus Home Counseling, kan het helpen om bij het evalueren van hoe de Amerikaanse overheid je laat voelen, het te zien als een relatie. “In een relatie zitten waarin je je niet gesteund of genegeerd voelt, heeft een negatieve impact op je mentale gezondheid”, zegt ze.

Johnson vervolgt: “Het kan stress, angstige symptomen en depressieve symptomen veroorzaken. Deze symptomen kunnen bestaan ​​uit, maar zijn niet beperkt tot, altijd op je hoede zijn, gespannen en opgefokt zijn, gevoelens van hopeloosheid, buitensporige bezorgdheid, ongezonde eetlust, ongezonde slaappatronen en een slecht humeur.”

Johnson heeft gemerkt dat mensen die het gevoel hebben dat de overheid hen niet respecteert, dit beschrijven met narcistische eigenschappen. Ze hebben bijvoorbeeld een voorkeur voor alles en gebruiken anderen om hun doelen te bereiken. 

Margo Gabriel verliet de Verenigde Staten twee jaar geleden om als freelance schrijver in Portugal te werken. Ze noemt ook de hoeveelheid dodelijk geweld en de gemakkelijke toegang tot wapens als een van de factoren die veranderd moeten worden om de Verenigde Staten in een positiever daglicht te stellen.

“De duidelijke minachting voor het menselijk leven in dit land is verbijsterend [en] de schietpartijen op scholen zijn meer dan afschuwelijk,” legt ze uit. Ze heeft gemerkt dat het respect van haar Europese leeftijdsgenoten voor de Verenigde Staten steeds verder afneemt. Ze vragen Gabriel waarom er niet meer Amerikanen zijn vertrokken om naar plekken te verhuizen met meer rechten en minder gevaar.  

“Het is een goed idee om te overwegen om naar het buitenland te verhuizen als de voordelen opwegen tegen de nadelen, of als de nadelen je leven of levensonderhoud bedreigen,” zegt Johnson. “Dat laatste is de reden waarom ik persoonlijk overweeg om te emigreren.” Ze voelt zich verscheurd tussen het helpen van mensen als professional in de geestelijke gezondheidszorg in haar geboortestad Detroit of het vertrekken naar een plek waar ze zich minder kwetsbaar voelt.

Net als Marshall maakt ze zich zorgen over de veiligheid van haar dochter op school. “Ik vergelijk mijn gevoelens en relatie met de Verenigde Staten soms met huiselijk geweld”, legt ze uit. 

Volgens Johnson spelen vergelijkbare factoren een rol bij het verlaten van een gewelddadige relatie , zoals de angst dat het onbekende nog erger zal zijn, het achterlaten van vertrouwdheid, financiële zaken en de wetenschap dat er op elke plek problemen zijn. 

Het is belangrijk om op te merken dat voor sommige mensen het verlaten van de Verenigde Staten de juiste keuze en een mogelijkheid is, maar voor veel Amerikanen is het niet eens een haalbare optie. De kosten en logistiek die ermee gepaard gaan, zijn in veel gevallen onhaalbaar.

Natuurlijk willen veel mensen in de Verenigde Staten blijven en óf vechten voor een betere maatschappij, óf gewoon leven met de huidige situatie. Dat laatste is veel makkelijker voor mensen die minder last hebben van het overheidsbeleid, zoals rijke, blanke cisgendermannen. 

Lurie benadrukt dat hoewel meer mensen direct getroffen kunnen worden door recente, afschuwelijke beslissingen zoals de vernietiging van Roe v. Wade, veel mensen in de Verenigde Staten consequent genegeerd of gediscrimineerd zijn door de overheid.

Zoals ze uitlegt: “BIPOC, immigranten en LGBTQ-mensen hebben al lang het gevoel dat ze niet thuishoren in dit land, en in veel gevallen voelen ze zich onveilig in hun vermogen om vrij hun leven te leiden vanwege vormen van geïnstitutionaliseerde en systematische onderdrukking die door de overheid worden ondersteund en in stand gehouden.”