Ephebifobie (de angst voor tieners): symptomen, oorzaken en hoe ermee om te gaan

Ephebifobieis de angst voor tieners of jongeren. Het is gerelateerd aan pedofobie, de angst voor kinderen, gerontofobie, de angst voor oudere volwassenen, adultisme, een voorkeur voor volwassenen die bevooroordeeld is tegen kinderen, en leeftijdsdiscriminatie, wat verwijst naar discriminatie op welke leeftijd dan ook. 

Het is afgeleid van de Griekse woorden ‘ephebos’ en ‘phobos’, die respectievelijk ‘jeugd’ en ‘angst’ betekenen. 

De fobie wordt niet erkend in de “ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , 5e editie (DMS-5),” maar kan wel als een specifieke fobie worden gediagnosticeerd als de symptomen aan bepaalde criteria voldoen.

Mensen met efebifobie vermijden soms plekken waar veel tieners komen en hebben moeite met relaties met familie en vrienden. Dit kan een ernstige impact op hun leven hebben. 

Blijf lezen en ontdek alles wat u moet weten over efebifobie, van oorzaken en triggers tot hoe u ermee om kunt gaan. 

Tekenen dat u mogelijk efebifobie heeft

Volgens Becky Spelman, PhD, psycholoog en oprichter van de Private Therapy Clinic , kunnen de symptomen van efebifobie variëren, maar ze schetst er vier:

• Negatieve generalisaties: Hierbij kun je te ver gaan in het maken van algemene uitspraken over tieners. Je kunt ze bijvoorbeeld allemaal als lui of gevaarlijk bestempelen.
• Angstig gedrag: Dit kan zo simpel zijn als je angstig voelen in de buurt van tieners, maar het kan er ook toe leiden dat je interacties met tieners of plekken waarvan je denkt dat ze daar tieners zijn, zoals bioscopen, winkelcentra, speelhallen en middelbare scholen, vermijdt. 
• Stereotypering: Hierbij worden alle tieners als een homogene groep behandeld, waarbij ‘wordt aangenomen dat ze allemaal bepaalde negatieve eigenschappen bezitten’. 
• Discriminatie : Ephebipohiba kan leiden tot discriminatie. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat hun kansen worden beperkt of dat ze uitsluitend of anderszins oneerlijk zijn. 

Een ander teken dat u mogelijk efebifobie heeft, is als u angstsymptomen ervaart in de aanwezigheid van tieners, als u afbeeldingen of video’s van tieners ziet, bijvoorbeeld in een middelbareschooldrama op televisie, of als u aan tieners denkt.

Symptomen kunnen onder meer zijn:

• Ademnood
• Duizeligheid , trillen, beven en een verhoogde hartslag
• Gevoelens van angst, terreur of sterven
• Misselijkheid
• Bezorgdheid met tieners
• Een gevoel van onwerkelijkheid
• Zweten
• Droge mond

Is efebifobie zeldzaam?

Ephebifobie is zeldzaam. Hoewel er geen statistieken over ephebifobie specifiek zijn, heeft ongeveer 9,1% van de mensen in de Verenigde Staten een specifieke fobie, en er zijn veel fobieën die algemener zijn dan ephebifobie. 

Het lijkt dan ook logisch dat de fobie van tieners zeldzaam is. Fobieën die vaker voorkomen zijn onder andere arachnofobie (angst voor spinnen), ophidiofobie (angst voor slangen), acrofobie (angst voor hoogtes) en mysofobie (angst voor bacteriën en vuil). 

Neemt efebifobie toe?

Hoewel de fobie van tieners zelf zeldzaam is, keek een onderzoek dat in 2021 werd gepubliceerd naar wat de auteurs beschreven als “de opkomst van efebifobie”. Ze zeiden dat het “de huidige culturele percepties van jongeren in de Verenigde Staten domineert en bijdraagt ​​aan beleid in onderwijs en wetshandhaving dat jongeren heeft gedomesticeerd en gecriminaliseerd, waardoor hun politieke macht wordt ondermijnd”.

Het is echter geen nieuw fenomeen, met onderzoek uit 1998 dat de angst van jongeren bespreekt. En algemener, hoewel dit niet op zichzelf efebifobie suggereert, hebben oudere generaties altijd geklaagd over “de jeugd van tegenwoordig.”

Hoe de media jongeren presenteren

In een artikel uit 2003 werd de negatieve mediarepresentatie van jongeren geanalyseerd, met name de regulering van de ruimte van jongeren, en hoe zij worden afgeschilderd als ‘gevreesd, buiten controle en behoefte aan regulering’.

Wat veroorzaakt efebifobie precies?

“De oorzaken van efebifobie zijn complex en kunnen voortkomen uit verschillende factoren”, zegt Spelman, “waaronder persoonlijke ervaringen, culturele houdingen en maatschappelijke normen.” Fobieën kunnen zich in het algemeen ontwikkelen door een combinatie van uw omgeving en uw genen – mensen met een familiegeschiedenis van fobieën of angststoornissen lopen bijvoorbeeld mogelijk een hoger risico om fobieën te ontwikkelen. 

De volgende factoren zijn enkele van de meest voorkomende bijdragende factoren:

• Negatieve ervaringen: Als iemand in het verleden negatieve ervaringen heeft gehad met tieners die problemen veroorzaakten, of die asociaal of respectloos waren, kan dit negatieve stereotypen versterken en bijdragen aan een negatieve houding ten opzichte van tieners en jongeren. 
• Invloed van media: Wanneer de media tieners en jongeren in een negatief daglicht stellen, kan dit helpen om efebifobie te veroorzaken. Dit kan in de vorm zijn van negatieve nieuwsverhalen over tieners tot fictie die zich richt op lastige tieners, tot berichten op sociale media over tieners.
• Een gebrek aan begrip: Soms zijn mensen zich er gewoon niet van bewust hoe tieners zich ontwikkelen , of kennen ze geen enkele tiener. Dit gebrek aan kennis kan een factor zijn in de ontwikkeling van efebifobie. 
• Locatie: Als iemand in een gebied woont waar veel criminaliteit of asociaal gedrag onder tieners voorkomt, is de kans groter dat hij/zij efebifobie ontwikkelt. 

Hoe kan mijn efebifobie behandeld worden?

Ephebifobie kan lastig zijn om mee om te gaan, vooral omdat het lastig is om tieners helemaal te vermijden. Het is gewoon niet praktisch. 

In sommige opzichten is de behandeling van ephebifobie vergelijkbaar met de behandeling van elke andere fobie. Zoals Spelman uitlegt, “behelst het doorgaans het aanpakken van de onderliggende angsten, vooroordelen en misvattingen door middel van educatie en blootstelling aan positieve ervaringen met tieners.” 

Blootstellingstherapie

Dan is er nog exposuretherapie . Dit houdt in dat je geleidelijk meer positieve ervaringen opdoet met tieners en jongeren. Je kunt bijvoorbeeld met het tienerkind van een vriend praten of vrijwilligerswerk doen bij een jeugdclub of -organisatie.

Of je kunt proberen deel te nemen aan activiteiten die tieners betreffen. Je kunt echter beginnen met iets kleiners, zoals het bekijken van foto’s van tieners, voordat je het opbouwt naar echte tieners.

Denk aan de vele beroemde tieners, die veel van de populaire percepties van tieners tarten. Van klimaatactivisten tot sporters tot muzikanten en acteurs, er zijn veel prominente tieners die niet in de negatieve stereotypen passen. 

En andere vormen van therapie zijn altijd een optie. Spelman noemt cognitieve gedragstherapie (CGT), waarvan ze zegt dat het kan “helpen bij het identificeren en uitdagen van negatieve denkpatronen en het vervangen ervan door meer rationele en positieve overtuigingen.” 

Hoe kan ik omgaan met efebifobie als ik tienerkinderen heb?

Natuurlijk zal het leven met ephebifobie extra moeilijk zijn als je zelf tieners of pre-tieners hebt. Spelman zegt: “Als je ephebifobie hebt en een ouder bent van tienerkinderen of kinderen die de adolescentie naderen, is het essentieel om hun welzijn prioriteit te geven en gezonde relaties te bevorderen.”

Maar gelukkig zijn er dingen die u kunt doen, en hoe eerder hoe beter. 

Onderwijs jezelf

Onderwijs uzelf – nogmaals, leren over de ontwikkeling van tieners kan nuttig zijn, en uw kennis over de mentale gezondheid van adolescenten en de uitdagingen waar jongeren vandaag de dag mee te maken hebben, opfrissen. Spelman voegt toe: “Ontwikkel empathie en begrip om een ​​sterkere band met uw kinderen op te bouwen.” 

Zelfreflectie en openlijk praten met uw kinderen

Zelfreflectie kan ook nuttig zijn. Kijk naar je angsten en eventuele vooroordelen die je hebt, en denk na over hoe ze de interactie met je kinderen en je relatie met hen in het algemeen kunnen beïnvloeden. 

Open communicatie is ook belangrijk, legt Spelman uit. “Bevorder een open en eerlijke dialoog met je kinderen,” zegt ze. “Luister naar hun perspectieven, valideer hun ervaringen en probeer hun standpunt te begrijpen.”

Krijg ondersteuning

En het zoeken naar steun wordt aantoonbaar belangrijker wanneer uw eigen kinderen en uw relatie met hen in de vergelijking worden betrokken. U wilt misschien een counselor of therapeut raadplegen om u te helpen, en steun zoeken bij familie of vrienden als u zich daar prettig bij voelt.