Harry Harlow Biografie

Harry Harlow was een Amerikaanse psycholoog die het best bekend is om zijn reeks controversiële en vaak wrede experimenten met resusapen, waarbij hij baby-apen in geïsoleerde kamers plaatste. In een overzicht van de meest vooraanstaande psychologen van de 20e eeuw werd Harlow gerangschikt als 26e van de 100. Zijn werk droeg bij aan het begrip van het belang van zorg, genegenheid en sociale relaties in de vroege levensfase.

Vroege leven

Harry Harlow (geboren Harry Israel) groeide op in Iowa. Hij volgde een jaar lang Reed College in Portland, Oregon, maar na het behalen van een speciale geschiktheidstest schreef hij zich in aan Stanford University, waar hij begon als hoofdvak Engels. Zijn cijfers waren zo slecht dat hij na één semester overstapte naar de studie psychologie.

Tijdens zijn tijd in Stanford studeerde Harlow bij psycholoog Lewis Terman, die hielp bij de ontwikkeling van de Stanford-Binet intelligentietest . In 1930 behaalde Harlow zijn Ph.D. in de psychologie. Later veranderde hij zijn achternaam van Israel naar Harlow.

Carrière en onderzoek

Na zijn afstuderen aan Stanford werd Harlow een baan aangeboden aan de University of Wisconsin-Madison. Tijdens zijn studie richtte hij het baanbrekende Primate Laboratory op, waar hij zijn controversiële experimenten met sociale isolatie uitvoerde. Harlows klassieke serie experimenten werd uitgevoerd tussen 1957 en 1963 en hield in dat jonge resusapen kort na de geboorte van hun moeders werden gescheiden. De baby-apen werden in plaats daarvan opgevoed door surrogaatmoeders.

In één versie van het experiment was een van de “moeders” geheel van draad gemaakt, terwijl de andere was bedekt met een zachte doek. Harlow ontdekte dat ongeacht of de met doek bedekte moeder voedsel gaf of niet, de baby-apen zich aan haar vastklampten voor troost. Aan de andere kant zouden de apen de draadmoeder alleen selecteren als zij voedsel gaf.

Harlow presenteerde zijn resultaten op het jaarlijkse congres van de American Psychological Association in 1958 en rapporteerde zijn bevindingen ook in zijn klassieke artikel getiteld “The Nature of Love” in het tijdschrift American Psychologist .

Latere experimenten keken naar sociale isolatie door rhesusapen op te voeden in volledige of gedeeltelijke isolatie. Harlow en zijn studenten ontdekten dat dergelijke isolatie leidde tot een verscheidenheid aan negatieve uitkomsten, waaronder ernstige psychologische stoornissen en zelfs de dood.

Invloed op de psychologie

Harlows experimenten waren schokkend en controversieel. De meeste zouden volgens de huidige normen als onethisch worden beschouwd. Zijn onderzoek speelde echter een belangrijke rol bij het vormen van ons begrip van de ontwikkeling van kinderen. De heersende gedachte in Harlows tijd suggereerde dat aandacht besteden aan jonge kinderen hen zou “verwennen” en dat genegenheid beperkt moest worden. Harlows werk toonde daarentegen het absolute belang aan van het ontwikkelen van veilige, zekere en ondersteunende emotionele banden met verzorgers tijdens de vroege kindertijd.

Veel experts geloofden destijds ook dat voeding de primaire kracht was tussen de moeder-kind-banden. Harlows werk suggereerde dat hoewel voedingen belangrijk zijn, het de fysieke nabijheid en het contact zijn die het comfort en de veiligheid bieden die een kind nodig heeft voor een normale ontwikkeling. Harlows werk, samen met dat van andere onderzoekers, waaronder psycholoog John Bowlby en kinderarts Benjamin Spock, hielp een revolutie teweeg te brengen in onze benadering van kinderopvang en opvoeding.

Geselecteerde publicaties

• Harlow HF. Het effect van grote corticale laesies op aangeleerd gedrag bij apen. Science . 1950;112(2911):428.
• Harlow HF, Woolsey CN. Biologische en biochemische grondslagen van gedrag. University of Wisconsin Press; 1958.
• Harlow HF, Baysinger CM, Plubell PE. Een draagmoeder met variabele temperatuur voor het bestuderen van hechting bij jonge apen. Gedragsonderzoeksmethoden. 1973;5(3):269-272.
• Harlow HF. Lust, latentie en liefde: Simian-geheimen van succesvolle seks. Journal of Sex Research. 1975;11(2):79-90.

Aanbevolen leesvoer

• Harlow HF. De aard van liefde. American Psychologist. 1958;13:673-685.
• Blum D. Liefde in Goon Park . New York: Perseus Publishing; 2002.