Sluit deze videospeler
Lewis Terman was een invloedrijke psycholoog die bekend is om zijn versie van de Stanford-Binet intelligentietest en om zijn longitudinale studie naar begaafdheid. Zijn onderzoek is de langstdurende longitudinale studie die ooit is uitgevoerd. Zijn werk droeg bij aan het begrip van hoe intelligentie levenssucces, gezondheid en uitkomsten beïnvloedt.
Inhoudsopgave
De invloed van Lewis Terman op de psychologie
Terman is vooral bekend om:
- Genetische studies van genialiteit
- Pionier in de onderwijspsychologie
- Eugenetica
- Ontwikkeling en verfijning van de Binet-Simon IQ-test
- Mentale test
Vroege leven
Lewis Madison Terman was het 12e van 14 kinderen geboren op 15 januari 1877 in een boerenfamilie in Indiana. Hoewel weinig van zijn leeftijdsgenoten verder studeerden dan de 8e klas, was Terman zowel boekenwurmig als ambitieus. Zijn vroege ervaringen waren misschien wat zijn latere passie voor het bestuderen van intelligentie en begaafdheid aanwakkerde.
Met behulp van leningen van zijn familie behaalde Terman zijn BS-, BP- en BA-diploma’s aan het Central Normal College van 1892 tot 1898. Vervolgens behaalde hij in 1903 een BA- en MA-diploma aan de Indiana University in Bloomington. In 1905 behaalde hij zijn Ph.D. in de psychologie aan de Clark University.
Carrière en onderzoek
Terman’s Ph.D. thesis richtte zich op mentale tests die gebruikt konden worden om begaafde studenten te onderscheiden van studenten die cognitief beperkt waren. Hij ontwikkelde tests die complexe cognitieve vaardigheden maten, waaronder metingen van creativiteit, wiskundig vermogen, geheugen , motorische vaardigheden, logica en taalbeheersing.
Na zijn afstuderen werkte hij eerst als schoolhoofd in Californië en twee jaar later werd hij professor aan de Los Angeles State Normal School. In 1910 werd hij professor aan de Stanford University, waar hij zou blijven tot zijn dood in 1956.
Nadat hij professor was geworden aan Stanford, werkte Terman aan het herzien van de originele Binet-Simon-schalen voor gebruik bij Amerikaanse bevolkingsgroepen. Zijn bijgewerkte versie van de test werd bekend als de Stanford-Binet en werd de meest gebruikte IQ-test . Naast het herzien van de originele test, begon hij ook een formule te gebruiken waarbij de mentale leeftijd werd genomen, gedeeld door de chronologische leeftijd en vermenigvuldigd met 100 om te komen tot wat bekend staat als het intelligentiequotiënt of IQ.
Het eerste grootschalige gebruik van Terman’s test vond plaats tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen de test werd aangepast en gecombineerd met andere beoordelingen om de Army alpha (tekstgebaseerd) en Alpha-beta (afbeeldinggebaseerd) tests te vormen. Miljoenen soldaten kregen deze beoordelingen, en degenen die een “A” of “B” score kregen, werden gepromoveerd tot officiersopleiding, terwijl degenen die een “D” of “E” kregen, dat niet kregen.
Terman was ook een bekend eugeneticus, en noemde Francis Galton ooit als een belangrijke invloed. Op een gegeven moment nam hij Engelse tests af bij Spaanstaligen en ongeschoolde zwarte studenten en concludeerde dat de lage scores die daaruit voortvloeiden het gevolg waren van erfelijkheid en een raciale basis hadden. Terman was ook lid van de Human Betterment Foundation, een groep die onder andere pleitte voor gedwongen sterilisatie van mensen die als mentaal ongeschikt werden beschouwd.
Terman’s geniale studie
In 1921 begon Terman met zijn “Genetic Studies of Genius”, een longitudinale studie die onderzocht of studenten met een hoog IQ succesvoller waren in het leven . Wat hij ontdekte was dat zijn proefpersonen met een hoog IQ (die hij “Termites” noemde) over het algemeen gezonder, langer en sociaal beter aangepast waren dan andere kinderen.
Op basis van zijn resultaten stelde Terman voor dat begaafde kinderen vroeg geïdentificeerd moesten worden, op maat gemaakt onderwijs moesten krijgen en toegang moesten hebben tot speciaal opgeleide leraren. Terman ontdekte dat hoewel veel van zijn proefpersonen met een hoog IQ erg succesvol waren, niet iedereen het goed deed en de meesten zelfs niet beter bleken te zijn dan het gemiddelde. Hij ontdekte dat degenen die uiteindelijk het meest succesvol waren, over het algemeen hoger scoorden op zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en doelgerichtheid als kind.
Het onderzoek loopt nog steeds, wordt uitgevoerd door andere psychologen en is inmiddels het langstlopende onderzoek in de geschiedenis.
Selecteer publicaties
Terman publiceerde een aantal boeken en artikelen die gedetailleerd het onderzoek beschreven dat hij uitvoerde naar intelligentie- en IQ-testen. Enkele hiervan zijn:
Terman, LM (1916). De meting van intelligentie: een uitleg van en een complete gids voor het gebruik van de Stanford-revisie en -uitbreiding van de Binet-Simon-intelligentieschaal . Boston. Houghton Mifflin Co.
Terman, LM (1917). De Stanford-revisie en -uitbreiding van de Binet-Simon-schaal voor het meten van intelligentie . Baltimore. Warwick &; York, Inc.
Terman, LM (1925). Genetische studies van genialiteit . Stanford: Stanford University Press.
Terman, LM (1930). Autobiografie van Lewis Terman . In Carl A. Murchison en Edwin G. Boring. Een geschiedenis van psychologie in autobiografie . Worcester, MA: Clark University Press.
Terman, LM en Merrill, MA (1937). Het meten van intelligentie: een gids voor het beheer van de nieuwe herziene Stanford-Binet-tests van intelligentie . Boston: Houghton Mifflin Company.
Terman, LM, Oden. MH, en Bayley, N. (1947). Het begaafde kind groeit op: vijfentwintig jaar follow-up van een superieure groep . Genetische studies van genialiteit. v. 4. Stanford: Stanford University Press.
Bijdragen aan de psychologie
Lewis Terman speelde een belangrijke rol in de vroege ontwikkeling van de onderwijspsychologie, waarbij zijn intelligentietest een van de meest gebruikte psychologische beoordelingen ter wereld werd. Hij pleitte voor ondersteuning en begeleiding voor kinderen die als begaafd werden geïdentificeerd om hun talenten en vaardigheden te koesteren.
Toch is Termans nalatenschap besmet door een motivatie die ten grondslag lag aan veel van zijn vroege onderzoek – een geloof in het selectief elimineren van bepaalde “ongewenste” eigenschappen door middel van eugenetica en verplichte sterilisaties van zogenaamde “zwakzinnige” individuen. Hoewel hij later in zijn leven afstand deed van dit standvastige standpunt, heeft hij nooit formeel afstand gedaan van de overtuigingen waar hij zo lang voor pleitte.
Als je worstelt met Termans moeilijke erfenis, moet je zijn vele bijdragen aan het vakgebied en de invloed die zijn IQ-test op de wereld had, afwegen tegen de racistische houding die zo veel van zijn werk motiveerde.
“Enerzijds inspireerde zijn werk bijna alle innovaties die we vandaag de dag gebruiken om slimme kinderen uit te dagen en hun opleiding te verrijken,” schreef Mitchell Leslie voor Stanford Magazine . “Anderzijds, zoals biograaf Minton opmerkt, maakten de kwaliteiten die Terman tot een baanbrekende wetenschapper maakten – zijn ijver, zijn zelfvertrouwen – hem ook dogmatisch, niet bereid om kritiek te accepteren of zijn erfelijke opvattingen te onderzoeken.”
In een onderzoek waarin de meest invloedrijke psychologen van de 20e eeuw werden gerangschikt, stond Terman samen met G. Stanley Hall op plaats 72.
Terman overleed op 21 december 1956.