Hoe sociale wenselijkheidsbias belangrijk onderzoek naar seksueel gedrag kan verstoren

Er zijn voor- en nadelen aan het vertrouwen op zelfrapportage bij het verzamelen van gegevens. Nu heeft een onlangs gepubliceerde studie in Archives of Sexual Behaviour  ontdekt dat de noodzaak om op een cultureel passende manier te reageren, seksueel gedragsonderzoek kan vertekenen.

Sociaal wenselijkheidsbias verwijst naar de behoefte die individuen voelen om te reageren op een manier die als maatschappelijk aanvaardbaar wordt beschouwd. Dit kan van toepassing zijn op overrapportage van maatschappelijk aanvaardbaar gedrag en onderrapportage van maatschappelijk onaanvaardbaar gedrag in seksueel gedragsonderzoek.

Omdat sociale wenselijkheid een impact kan hebben op onderzoek naar seksueel gedrag, moeten onderzoekers een mate van sociale wenselijkheid opnemen en in overweging nemen om het mogelijke optreden ervan te beperken.

Hoe sociale wenselijkheidsbias werkt

Sociaal wenselijkheidsbias verwijst naar de behoefte om op een manier te reageren die maatschappelijk aanvaardbaar wordt geacht, zelfs als dit anoniem is. Uit een analyse van onderzoek naar seksueel gedrag is gebleken dat dit de zelfgerapporteerde resultaten kan beïnvloeden die niet feitelijk kunnen worden gecontroleerd.

Vertekening door sociale wenselijkheid kan de resultaten vertekenen, zoals King opmerkte. Uit zelfgerapporteerd seksueel gedrag onder Amerikaanse jongeren bleek dat 51% ontkende ooit een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) te hebben gehad, terwijl ziekenhuisgegevens aangaven dat dit wel het geval was. In het aangehaalde onderzoek werd feitelijk gesteld dat 51 deelnemers, oftewel 40%, ontkenden ooit een SOA te hebben gehad, wat werd weerlegd door de begeleidende medische documentatie.

Gezien de impact van sociale wenselijkheidsbias op reacties op seksueel gedrag, beveelt King aan dat onderzoekers een maatstaf voor sociale wenselijkheid opnemen, die in overweging kan worden genomen bij het analyseren van de reacties.

Sociale wenselijkheid kan problematisch worden

Therapeut Meagan Turner, MA, APC, NCC , zegt: “Hoewel sociale wenselijkheidsbias objectief onderzoek kan compliceren, helpt het ook bij het vaststellen van culturele normen en waarden die de ‘beleefde samenleving’ vaak dicteert.”

Turner legt uit: “Iedereen wil goed gezien worden. We willen allemaal aardig gevonden worden, geliefd, bekend zijn om ons ware zelf en geaccepteerd worden, en als gelijken behandeld worden in de maatschappij.”

Uit deze verlangens om aardig gevonden te worden, ondanks gedragingen, gevoelens, motivaties of andere potentieel “onacceptabele” kwaliteiten, merkt Turner op dat sociaal wenselijke gedragingen geboren worden. “Wanneer deze gedragingen niet in lijn zijn met de maatschappij, voelen we ons vaak schuldig, beschaamd of verlegen,” zegt ze.

Turner benadrukt: “Wanneer sociaal wenselijkheidsbias je ervan weerhoudt om in overeenstemming met je eigen waarden te leven, kan dat problematisch worden. Bijvoorbeeld, sociaal wenselijkheidsbias rondom gendernormen kan een conflict creëren met hoe de maatschappij ons vertelt dat we ons moeten gedragen.”

Als sociaal wenselijkheidsbias het resultaat is van het corrigeren van de eigen onzekerheden door gevoelens als schuld of schaamte te vermijden, merkt Turner op dat een goed startpunt om die bias in interpersoonlijke interacties te verminderen, bij jezelf is.

Turner legt uit: “Als je je eigen waarden onderzoekt en hoe belangrijk verschillende overtuigingen en idealen voor je zijn, kun je zien wat jij belangrijk vindt in vriendschappen, relaties, collega’s en anderen in je leven.”

Turner stelt dat u door weloverwogen beslissingen te nemen op basis van uw eigen waarden, meer zelfvertrouwen kunt krijgen in uw keuzes en dat de noodzaak om u op een manier te gedragen die voor anderen acceptabel is, afneemt.

Turner benadrukt dat wanneer je handelt op een manier die aansluit bij je eigen wensen, behoeften en morele kompas, het verwerken van ervaringen die ongemakkelijke gevoelens oproepen, je kan helpen inzien wat van invloed is op je besluit om je op een sociaal wenselijke manier te gedragen die niet past bij wie je bent. 

Turner legt uit: “Sociale wenselijkheidsbias komt niet alleen naar voren in onderzoek naar seksueel gedrag, maar ook in onderzoeken naar voedsel- of calorie-inname, lengte, gewicht en andere culturele normen die de maatschappij belangrijk vindt.”

Het onderzoek benadrukt de noodzaak om op de een of andere manier verantwoording af te leggen over de antwoorden om vooringenomenheid te verminderen. Turner benadrukt daarbij de mogelijkheid om antwoorden te verifiëren via een leugendetectortest of aan de hand van medische dossiers.

Scheef onderzoek beïnvloedt vaak beleid

Therapeut Elizabeth Marston, LCSW , zegt: “Uit dit onderzoek blijkt dat mensen, zelfs als ze de belofte van anonimiteit krijgen, niet in staat zijn objectief nauwkeurige antwoorden te geven op vragen over seksueel gedrag.”

Marston legt uit: “Over het algemeen zullen mensen bagatelliseren als er sprake is van een gevoel van verlegenheid, schuld en/of schaamte. Als de vraag wordt geassocieerd met gevoelens van macht, lijken de antwoorden opgeblazen.”

Ook al is hij anoniem, Marston merkt op dat wat sociaal wenselijk is, lijkt te worden geassocieerd met een heteronormatief begrip van seksueel gedrag en dat hij waarde lijkt te hechten aan de seksuele ervaringen van heteroseksuele mannen.

Marston benadrukt: “Het feit dat deze vooringenomenheid zelfs bestaat in onderzoeken waarbij de deelnemers volledig anoniem zijn, laat zien dat de vooroordelen van de algemene cultuur bepalend zijn voor de manier waarop we over onszelf denken.”

Om te voorkomen dat sociale wenselijkheid onze relaties met anderen beïnvloedt, is het volgens Marston belangrijk om onze eigen inherente vooroordelen en privileges te begrijpen en onderzoeken.

Marston legt uit: “Onze persoonlijke opvattingen over seksueel gedrag worden al vroeg in ons leven gevormd door onze families en de specifieke gemeenschappen waartoe we behoren. Deze opvattingen zijn doorgaans behoorlijk gendergerelateerd.”

Hoewel het gemakkelijk is om dit soort onderzoeken te negeren, benadrukt Marston hoe onze taal en reacties afkeurende boodschappen kunnen overbrengen of een ‘juist’ antwoord kunnen suggereren dat verder reikt dan dergelijke onderzoeken.

Marston legt uit: “Het is zo belangrijk voor ons allemaal om te onthouden dat onderzoek een factor is in het sturen van overheidsbeleid, financiering en onderwijs. Als ons onderzoek vertekent blijft door sociale wenselijkheidsbias, dan zullen beleid, financiering en onderwijs die vervorming weerspiegelen, wat kan leiden tot verdere bias.”

Marston benadrukt op deze manier hoe dit een feedbackloop kan worden die de vooroordelen van een overwegend blanke, mannelijke, cis-heteroseksuele meerderheid bevordert, ten koste van het kennen en dienen van de bestaande diversiteit. 

Jezelf en anderen bevrijden van verwachtingen

Psychoanalyticus Laurie Hollman, PhD , zegt: “Uit onderzoek blijkt dat sociale wenselijkheid de antwoorden op enquêtes beïnvloedt, vooral wanneer deze gebaseerd zijn op onderwerpen als geslacht, lengte, gewicht en algemene gezondheidsgewoonten en activiteiten.”

Hollman legt uit: “Dit onderzoek suggereert dat we sociaal wenselijk gedrag zien als wat we ‘verwachten’ gemiddeld te zijn, in plaats van wat daadwerkelijk waar is voor het individu.”

Omdat zowel overrapportage van gewenst gedrag als onderrapportage van ongewenst gedrag kan voorkomen, zegt Hollman: “Blijf jezelf eraan herinneren dat jouw behoeften losstaan ​​van de behoeften van anderen.”

Hollman benadrukt: “Als de activiteit of het gedrag wenselijk en bevredigend is voor jou, hoeft het niet wenselijk of bevredigend te zijn voor de volgende persoon. Dezelfde mindset geldt voor ongewenste activiteiten en gedragingen.”

Volgens Hollman kunnen we de vooringenomenheid ten aanzien van sociale wenselijkheid verminderen door de verwachtingen die we van onszelf en anderen hebben los te laten. Hij adviseert om op het ritme van je eigen leven te dansen en een authentiek leven te leiden. 

Hoewel sommigen misschien een sterke voorkeur of afkeer hebben voor bepaald voedsel, merkt Hollman op dat beide partijen naast elkaar kunnen bestaan. “Ik wou dat meer mensen openlijk ‘taboe-onderwerpen’ zoals seksuele activiteit zouden bespreken, zodat de stigma’s kunnen worden verwijderd en de sociale wenselijkheidsbias aanzienlijk kan worden verminderd,” zegt ze.

Hollman legt uit: “Als we hierover opener en eerlijker praten, kunnen we dit gedrag normaliseren en het onderscheid tussen gewenste en ongewenste activiteiten en gedragingen verkleinen.”