Wat is homeostase?

Wat is homeostase?

Homeostase verwijst naar de behoefte van het lichaam om een ​​bepaalde staat van evenwicht te bereiken en te behouden. De term werd voor het eerst bedacht door een fysioloog genaamd Walter Cannon in 1926. Meer specifiek is homeostase de neiging van het lichaam om interne toestanden, zoals temperatuur en bloedsuiker, te controleren en te behouden op redelijk constante en stabiele niveaus.

Hoe wordt homeostase gehandhaafd?

Je lichaam heeft vaste punten voor verschillende toestanden, waaronder temperatuur, gewicht, slaap, dorst en honger. Wanneer het niveau niet klopt (in beide richtingen, te veel of te weinig), zal homeostase het corrigeren. Om de temperatuur te reguleren, zul je bijvoorbeeld zweten als je het te warm krijgt of rillen als je het te koud krijgt.

Een andere manier om erover na te denken is als de thermostaat in uw huis. Zodra deze op een bepaald punt is ingesteld, zorgt deze ervoor dat de interne staat op dat niveau blijft. Wanneer de temperatuur in uw huis daalt, gaat uw verwarming aan en verwarmt alles tot de vooraf ingestelde temperatuur.

Op dezelfde manier zal er een fysiologische reactie optreden als er iets uit balans is in je lichaam, totdat het setpoint weer is bereikt. Dit is hoe de primaire componenten van homeostase werken:

1. Prikkel : Een prikkel die ontstaat door een verandering in de omgeving, zorgt ervoor dat er iets in het lichaam uit balans raakt.
2. Receptor : De receptor reageert op de verandering door de controle-eenheid te informeren.
3. Besturingseenheid : De besturingseenheid communiceert vervolgens de verandering die nodig is om het lichaam weer in evenwicht te brengen.
4. Effector : De effector ontvangt deze informatie en onderneemt actie om de benodigde verandering door te voeren.

Een negatieve feedbackloop zal het effect van de stimulus verminderen, terwijl een positieve feedbackloop het zal vergroten. In homeostase komen negatieve feedbackloops het meest voor, omdat het lichaam doorgaans probeert het effect van de stimulus te verminderen om het lichaam weer in evenwicht te brengen.

Soorten homeostatische regulatie

Er zijn drie hoofdtypen homeostatische regulatie die in het lichaam plaatsvinden. Hoewel hun namen misschien onbekend zijn, ervaart u ze waarschijnlijk elke dag.

Thermoregulatie

Als je aan homeostase denkt, denk je misschien als eerste aan temperatuur. Het is een van de belangrijkste en meest voor de hand liggende homeostatische systemen. Het reguleren van de lichaamstemperatuur wordt thermoregulatie genoemd.

Alle organismen, van grote zoogdieren tot kleine bacteriën, moeten een ideale temperatuur handhaven om te overleven. Enkele factoren die van invloed zijn op dit vermogen om een ​​stabiele lichaamstemperatuur te handhaven, zijn onder andere hoe deze systemen worden gereguleerd en de algehele grootte van het organisme.

• Endothermen : Sommige wezens, bekend als endothermen of “warmbloedige” dieren, bereiken dit via interne fysiologische processen. Vogels en zoogdieren (inclusief mensen) zijn endothermen.
• Ectothermen : Andere wezens zijn ectotherms (ook wel “koudbloedig”) en vertrouwen op externe bronnen om hun lichaamstemperatuur te reguleren. Reptielen en amfibieën zijn beide ectotherms.

Thermoregulatie wordt ook beïnvloed door de grootte van een organisme, of specifieker, door de verhouding tussen oppervlak en volume. 

• Grote organismen : Grotere wezens hebben een veel groter lichaamsvolume, waardoor ze meer lichaamswarmte produceren.
• Kleine organismen : Kleinere dieren produceren daarentegen minder lichaamswarmte, maar hebben ook een hogere oppervlakte-tot-volumeverhouding. Ze verliezen meer lichaamswarmte dan ze produceren, dus hun interne systemen moeten veel harder werken om een ​​constante lichaamstemperatuur te behouden. Dit geldt zelfs voor baby’s, vooral die welke te vroeg geboren zijn.

Osmoregulatie

Osmoregulatie streeft ernaar de juiste hoeveelheid water en elektrolyten binnen en buiten de cellen in het lichaam te behouden. De balans van zout en water over membranen speelt een belangrijke rol, zoals bij osmose, wat de naam “osmoregulatie” verklaart. In dit proces zijn de nieren verantwoordelijk voor het verwijderen van overtollig vocht, afval of elektrolyten. Osmoregulatie heeft ook invloed op de bloeddruk.

Chemische regelgeving

Je lichaam reguleert ook andere chemische mechanismen om systemen in balans te houden. Deze gebruiken hormonen als chemische signalen, bijvoorbeeld in het geval van bloedsuikerspiegels. In deze situatie zou de pancreas insuline vrijgeven, wanneer de bloedsuikerspiegels hoog zijn, of glucagon, wanneer de bloedsuikerspiegels laag zijn, om homeostase te behouden.

Impact van Homeostase

Homeostase omvat zowel fysiologische als gedragsmatige reacties. Wat betreft gedrag, kunt u warme kleding of een plekje zonlicht opzoeken als u het koud begint te krijgen. U kunt ook uw lichaam naar binnen krullen en uw armen dicht tegen uw lichaam houden om de warmte binnen te houden.

Als endothermen hebben mensen ook een aantal interne systemen die helpen de lichaamstemperatuur te reguleren. Wanneer uw lichaamstemperatuur onder normaal zakt, reageren een aantal fysiologische reacties om het evenwicht te herstellen. Bloedvaten in de extremiteiten van het lichaam vernauwen zich om warmteverlies te voorkomen. Rillen helpt het lichaam ook om meer warmte te produceren.

Het lichaam reageert ook wanneer de temperatuur boven normaal uitkomt. Heb je ooit opgemerkt hoe je huid rood wordt als je het erg warm hebt? Dit is je lichaam dat probeert de temperatuurbalans te herstellen. Wanneer je het te warm hebt, verwijden je bloedvaten zich om meer lichaamswarmte af te geven. Transpireren is een andere veelvoorkomende manier om lichaamswarmte te verminderen, wat de reden is dat je vaak rood en bezweet raakt op een erg warme dag.

Homeostase en geestelijke gezondheid

Net als het lichaam zoekt de geest zijn eigen type homeostase en probeert te compenseren wanneer deze uit balans is. Bijvoorbeeld, een prominente theorie over menselijke motivatie , bekend als de drive-reduction theorie , suggereert dat homeostatische onevenwichtigheden behoeften creëren. Deze behoeften motiveren op hun beurt gedrag in een poging om de homeostase te herstellen.