Psychologia sportu jest bardzo przydatna, nawet jeśli nie jesteś sportowcem

Ponieważ NBA jest w trakcie fazy play-off, drużyny MLB dopiero rozpoczynają rozgrywki, a NHL zbliża się do fazy posezonowej, warto przyjrzeć się, w jaki sposób strategie poprawy zdrowia psychicznego wywodzące się z psychologii sportu, stosowane przez wybitnych sportowców, mogą wpłynąć na Twoje codzienne życie, nawet jeśli nie uważasz się za osobę uprawiającą sport.

Rywalizuj w dowolnym sporcie na poziomie elitarnym, a prawdopodobnie usłyszysz, że psychologia sportu wchodzi do rozmowy. Często ma ona swoje korzenie w wydajności — szybszym biegu i wyższym skakaniu jako wersji opieki nad zdrowiem psychicznym. Innym razem chodzi o wykorzystanie umiejętności psychologicznych, których nauczyłeś się w kontekście treningu lub gry, i zastosowanie ich w środowiskach niezwiązanych ze sportem, takich jak praca lub życie domowe.

Znaczenie podejścia umysłowo-cielesnego

Dr Candice Williams, LPC, jest licencjonowaną terapeutką, która pracuje ze sportowcami na Ohio State University, a także wspiera sportowców NFL w zakresie ich zdrowia psychicznego. Mówi, że dla niej „nie można trenować ciała tylko od szyi w dół, trzeba trenować od szyi w górę”. Jej przesłanie do sportowców, jak mówi, przekłada się na środowisko sportowe poza pierwszą dywizją.

„Kiedy jesteś na boisku i stoisz płasko na nogach, co się stanie? Zostaniesz zmiażdżony. Musisz nauczyć się biec inną trasą, prawda, i być zwinnym psychicznie. W ten sposób możemy pomóc przełożyć to na codzienne życie”.

Dla Williamsa zwinność może wyglądać jak medytacja prowadzona, techniki uziemienia i praca nad nastawieniem na rozwój, a nie na niedobór, ale przygotowanie może również obejmować narzędzia sportowe, które tradycyjnie nie byłyby uważane za przydatne dla osób niesportowych. Dwa przykłady podane przez Williamsa to selektywność w wyborze muzyki i korzystanie z urządzeń do pływania w zbiorniku . 

Ostatnie recenzowane badania wskazują na wartość muzyki w występach. Jak napisał dr Christopher G. Ballmann w Journal of Functional Morphology and Kinesiology, muzyka jest bardzo atrakcyjna dla sportowców na wszystkich poziomach rywalizacji i może mieć znaczący wpływ na wyniki . 

„Muzyka zapewnia bardzo praktyczny sposób na poprawę wydajności ostrych ćwiczeń. Muzyka jest łatwo dostępna, opłacalna i skuteczna jako interwencja ergogeniczna”.

Nie chodzi tylko o znalezienie innego biegu

Inny specjalista, dr Joe Galasso, twierdzi, że wyznaczanie celów, wizualizacja i rozwijanie odporności psychicznej to obszary rozwoju, które przyczyniają się do dobrego samopoczucia osób, które mogą znajdować się poza paradygmatem sportu.  

„Z pewnością będzie ciężko, życie jest ciężkie. Nie chcemy chodzić na siłownię każdego dnia. Opieka nad dziećmi jest trudna. Relacje są trudne. Ale psychologia sportowa naprawdę uczy nas, jak się poruszać, i poruszać się w pozytywny sposób, i wykorzystywać nasze narzędzia w sposób, który pozwala nam osiągać nowe poziomy siebie”.

Dla Galasso ta odporność nie ma nic wspólnego z toksyczną pozytywnością ani z postawą „idź naprzód za wszelką cenę”, ale polega na posiadaniu umiejętności i wiedzy, które pozwalają wyciągnąć rękę, gdy jest to potrzebne. 

„To, co proponuję, to to, że musimy być odporni, nauczyć się rozpoznawać, kiedy pojawiają się te negatywne uczucia. Co muszę zrobić w bezpieczny i produktywny sposób, aby je złagodzić, leczyć, znaleźć dostęp do opieki, po prostu zrobić sobie przerwę?” 

Różnica między życiem a śmiercią

W pełnym stresu świecie futbolu akademickiego pierwszej ligi dr Williams wymyśliła hasło, które ma pomóc jej sportowcom zrozumieć, jaka jest stawka, jeśli chodzi o psychologię sportu i zdrowie psychiczne. 

„Wielu studentów-sportowców zaczęło to robić na Instagramie, ale ja mówię o stawianiu człowieka ponad studentem lub sportowcem, w przeciwnym razie ryzykujemy utratą wszystkich trzech”.

Dla niej chodzi o „całą osobę” w środowisku, w którym sportowcy — i artyści, prezesi, ludzie biznesu, a także cała masa innych osób ze świata zawodowego — coraz częściej stają w obliczu ryzyka samobójstwa. Według badań przedstawionych przez Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego, 11,3 procent dorosłych w wieku 18-25 lat miało myśli samobójcze w 2020 roku. Ogólnie rzecz biorąc, odkryli, że 4,9 procent całej populacji dorosłych w USA rozważało taki czyn. Tymczasem dziewięcioletnie badanie opublikowane w 2015 roku wykazało, że wskaźnik samobójstw wśród „śmiertelności z wszystkich przyczyn” wśród studentów-sportowców NCAA wyniósł 7,3 procent.

Paralele z przejściem ze sportu

Jak głosi przysłowie, dla sportowców Ojciec Czas jest niepokonany. Dr Williams mówi, że częścią jej pracy jest pokazanie sportowcom, że narzędzia, które budują, są „przenoszalne”, zwłaszcza jeśli chodzi o to, co ona nazywa piętnem: „niewidzialny przeciwnik”. 

Aby to zrobić, jednym z jej kluczowych narzędzi jest odwołanie się do dziewięciu wymiarów dobrego samopoczucia: duchowego, społecznego, emocjonalnego, finansowego, środowiskowego, kreatywnego, fizycznego, intelektualnego i zawodowego. To model, który leży u podstaw podejścia OSU do wszystkich studentów i znajduje się wśród wielu innych modeli w badaniach nad zdrowiem i dobrym samopoczuciem.

W centrum tych dyskusji, jak powiedziała Williams, znajdują się głębokie więzi, jakie sportowcy mają ze swoją sportową tożsamością, w taki sam sposób, w jaki osoba prowadząca działalność gospodarczą może szybko zostać pochłonięta przez swoje ambicje zawodowe i przeszłe osiągnięcia. Dla niej wzrost oznacza możliwość otrzymania wsparcia, aby zobaczyć cały obraz.

„Musisz być w stanie naprawdę się zatrzymać i zadać sobie pytanie, kim naprawdę jesteś? I czy jesteś pod wrażeniem tego, kim jesteś jako osoba, w porównaniu z tytułem, który piastujesz na tym stanowisku? I przez bycie pod wrażeniem mam na myśli, czy jesteś naprawdę zadowolony z tego, jak o siebie dbasz?”

Galasso uważa, że ​​aspekt metodologii psychologii sportu, który można łatwo przenieść poza szatnię, polega na tym, jak zmniejszyć wpływ porównywania się z innymi i stawiania siebie w negatywnym świetle. 

„Myślę, że przede wszystkim zaczynasz od walidacji… Więc jeśli możemy ustalić, czy to umiejętność, czy zdolność, czy jest to część procesu dojrzewania, jeśli możemy naprawdę zagłębić się, aby pomóc im wyrazić, co próbują nabyć od tego sportowca wyższego szczebla, to możemy pomóc im osiągnąć ich cel. Ale porównywanie się tylko po to, aby porównać się i angażowanie się w ten proces nie jest przydatne”.