Badanie ujawnia interesujący związek między reakcjami zapalnymi a depresją

Związek między reakcjami zapalnymi a depresją jest obszarem rozwijających się badań, ponieważ naukowcy starają się dowiedzieć więcej na temat tego, co wyzwala choroby psychiczne i jak najlepiej je leczyć.  

Nowe badanie opublikowane w czasopiśmie Psychological Science wykazało, że osoby, które doświadczają wysokiej reaktywności zapalnej w sytuacjach stresu społecznego, są bardziej narażone na rozwój objawów depresji .

„Postanowiliśmy odkryć, dlaczego stres psychologiczny, a w szczególności stres interpersonalny, wywołuje depresję u niektórych osób, ale nie u innych” – mówi główna autorka i doktorantka na Ohio State University, Annelise A. Madison . 

Jedna z teorii (teoria społecznego przekazywania sygnałów depresji) zakłada, że ​​osoby, których organizm wytwarza nadmierną reakcję zapalną w odpowiedzi na konflikt lub inny czynnik stresu społecznego, są najbardziej narażone na rozwój depresji w dłuższej perspektywie, zwłaszcza w obliczu częstego lub nawracającego stresu.

„Teorii tej nie przetestowano, więc przeprowadziliśmy ją na jednej grupie pacjentek, które przeżyły raka piersi, oraz na innej grupie zdrowych dorosłych” – mówi Madison. 

Bliższe spojrzenie na badania 

Madison i jej współpracownicy przeanalizowali dane z dwóch badań, które obejmowały stresor społeczny, a także ocenę objawów depresji i biomarkerów stanu zapalnego.

W pierwszym badaniu 43 fizycznie zdrowe pary oddały próbkę krwi przed wzięciem udziału w 20-minutowej, pełnej walki dyskusji o rozwiązywaniu problemów z partnerem. Po konflikcie (90 minut później i 300 minut później) pobrano dwie dodatkowe próbki krwi.

Naukowcy odkryli, że u osób, które zgłaszały częstsze konflikty interpersonalne, miesiąc później objawy depresji były intensywniejsze, ale tylko wtedy, gdy wykazywały większą reakcję zapalną na konflikt.

W drugim badaniu 79 kobiet, które przeżyły raka piersi, oddało próbkę krwi przed wykonaniem testu stresu społecznego Trier Social Stress Test, sytuacji wywołującej stres, obejmującej dwa zadania (mowę i arytmetykę mentalną). Po 45 i 120 minutach od testu stresu uczestnikom ponownie pobrano krew.

Naukowcy odkryli, że uczestnicy, którzy doświadczyli większej samotności i czuli się mniej wspierani społecznie, zazwyczaj mieli nasilone objawy depresyjne rok po teście. Dotyczyło to szczególnie osób z wyższą reaktywnością zapalną.

„Znaleźliśmy dowody potwierdzające teorię społecznej transdukcji sygnału depresji; to znaczy, że osoby, które są bardziej fizjologicznie reaktywne na stres interpersonalny i regularnie doświadczają stresu interpersonalnego, są najbardziej narażone na nasilenie objawów depresyjnych w czasie” — mówi Madison. „Te odkrycia sugerują, że możemy podjąć kroki w celu zmniejszenia ryzyka depresji poprzez 1) obniżenie naszej fizycznej reaktywności na stres za pomocą strategii takich jak regularne uczestnictwo w medytacji uważności; lub 2) zmniejszenie naszego narażenia na stres interpersonalny poprzez bardziej umiejętne nawigowanie w relacjach”.

Madison dodaje, że drugą stroną wyników jest to, że osoby, u których wystąpiła podwyższona reaktywność zapalna na stres — co nie jest idealne — niekoniecznie doświadczyły pogorszenia objawów depresyjnych. „Zrobili to tylko w kontekście częstego narażenia na stres interpersonalny” — wyjaśnia. „Dlatego poprawa zdrowia i jakości naszych relacji jest kluczowa dla zminimalizowania ryzyka depresji”. 

Zmniejszanie ryzyka depresji

Naukowcy mają nadzieję, że dalsze badania pozwolą odpowiedzieć na więcej pytań dotyczących tego, kto jest najbardziej narażony na rozwój depresji i w jakich okolicznościach.

„W szczególności czas, czas trwania i nasilenie stresu interpersonalnego prawdopodobnie mają znaczenie i zasługują na dalsze badania w odniesieniu do wystąpienia depresji” — mówi Madison. „Te badania są ważne, ponieważ wtedy możemy zacząć identyfikować osoby zagrożone depresją i proaktywnie podejmować kroki w celu zmniejszenia ryzyka, gdy jest to możliwe. Ponadto identyfikacja tych podstawowych mechanizmów fizjologicznych, takich jak stan zapalny, ostatecznie pomoże nam skuteczniej leczyć depresję”.

Claudia de Llano, terapeutka małżeńska i rodzinna, mówca oraz przewodnik po jodze i medytacji, poleca medytację uważności jako sposób na wyciszenie umysłu. 

Może to przybierać różne formy: od świadomego spaceru lub aktywności, podczas której zaczynasz dostrajać się do obrazów, dźwięków, zapachów i wrażeń, po śpiewanie, uzdrawianie dźwiękiem, muzykę, jogę lub ćwiczenia oddechowe.

„Kiedy występuje depresja, często doświadczamy objawów, w tym uczucia smutku, stagnacji, winy i utraty zainteresowania” — mówi de Llano. „Może to prowadzić do braku równowagi energii fizycznej i psychicznej, ogólnej koncentracji i zaburzeń związanych ze snem, apetytem, ​​seksem i zdolnością do funkcjonowania w życiu codziennym”.

Uważność pozwala nam w szczególności spowolnić umysł, wprowadzając świadomość w sposób, który przerywa łańcuch przeszłych i przyszłych myśli, nad którymi nie mamy kontroli, wyjaśnia de Llano. „Poprzez połączenie z oddechem, świadome poruszanie się, używanie dźwięku i medytowanie w sposób, który pozwala na obecność, układ nerwowy się relaksuje i często przenosi nas do chwili obecnej” — mówi. „Może to mieć głęboki wpływ, kojąc umysł i ciało w sposób, który jest namacalny i często przyjemny”.