Zamknij ten odtwarzacz wideo
John Dewey (20 października 1859 – 1 czerwca 1952) był amerykańskim filozofem i pedagogiem. Był jednym z pierwszych twórców pragmatyzmu, szkoły filozoficznej spopularyzowanej na początku XX wieku, która kładła nacisk na praktyczne podejście do rozwiązywania problemów poprzez doświadczenie. Dewey odegrał kluczową rolę w postępowym ruchu w edukacji, a jego przekonanie, że najlepsza edukacja obejmuje naukę poprzez działanie, jest nadal praktyką badaną i stosowaną przez współczesnych pedagogów.
Uważam, że edukacja jest procesem życia, a nie przygotowaniem do przyszłego życia.
JOHN DEWEY, „MOJE PEDAGOGICZNE CREDO” (1897)
Spis treści
Edukacja i Kariera
Dorastając, Dewey uczęszczał do szkół publicznych w Burlington, Vermont. W wieku 15 lat Dewey zapisał się na University of Vermont, gdzie studiował filozofię przez cztery lata.
Po ukończeniu studiów jako drugi w swojej klasie, Dewey spędził trzy lata jako nauczyciel w seminarium w Oil City w Pensylwanii. Następnie spędził rok studiując pod kierunkiem G. Stanleya Halla na Johns Hopkins University w pierwszym amerykańskim laboratorium psychologii . Po uzyskaniu doktoratu na Johns Hopkins, Dewey kontynuował nauczanie jako adiunkt na University of Michigan przez prawie dekadę.
W 1894 r. Dewey przyjął stanowisko przewodniczącego wydziału filozofii, psychologii i pedagogiki na Uniwersytecie w Chicago. Chociaż jego wcześniejsze studia filozoficzne i psychologiczne wpłynęły również na jego późniejszą pracę, to właśnie na Uniwersytecie w Chicago Dewey zaczął formalizować swoje poglądy, które tak bardzo przyczyniły się do powstania szkoły myślenia znanej jako pragmatyzm.
Pracował nad rozwojem pragmatyzmu, którego główną zasadą było to, że wartość, prawda i znaczenie idei leżą w jej praktycznych konsekwencjach.
Dewey pomógł również założyć University of Chicago Laboratory Schools. Tam mógł bezpośrednio zastosować swoje teorie pedagogiczne w praktyce, aby zbadać ich wpływ na studentów. Dewey ostatecznie opuścił University of Chicago i został profesorem filozofii na Columbia University od 1904 r. do przejścia na emeryturę w 1930 r.
W 1899 roku Dewey został wybrany na prezesa American Psychological Association , pełniąc funkcję przez rok. Przez rok był również prezesem American Philosophical Association w 1905 roku.
Wkład w psychologię
Często uważany za jednego z największych myślicieli XX wieku, Dewey wywarł silny wpływ na psychologię, edukację i filozofię. Jego nacisk na edukację progresywną w znacznym stopniu przyczynił się do stosowania eksperymentów, a nie autorytarnego podejścia do wiedzy.
Wpływ Deweya jako pioniera w dziedzinie pragmatyzmu pozwolił przyszłym myślicielom i badaczom zagłębić się w to, jak doświadczenie danej osoby jest powiązane z jej zdolnością do zdobywania wiedzy. Z czasem pozwoliło to innym na poczynienie postępów w nowoczesnej edukacji klinicznej i funkcjonalnych badaniach psychologicznych.
Dewey był również płodnym pisarzem. Przez 65 lat swojej kariery pisarskiej opublikował ponad 1000 książek, esejów i artykułów na szeroki zakres tematów, w tym edukację, sztukę, naturę, filozofię, religię, kulturę, etykę i demokrację.
Wybrane prace
- Dewey J. „Szkoła i społeczeństwo”. University of Chicago Press; 1900.
- Dewey J. „Dziecko i program nauczania”. University of Chicago Press; 1902.
- Dewey J. „Jak myślimy”. DC Health &; Co., wydawcy; 1910.
- Dewey J. „Doświadczenie i natura”. Kessinger Publishing, LLC; 1925.
- Dewey J. „Filozofia i cywilizacja”. Kessinger Publishing, LLC; 1931.
- Dewey J. „Wiedzieć i to, co znane . ” Beacon Press; 1949.
Filozofia edukacyjna
Z jego pism wiadomo, że Dewey stanowczo wierzył, że edukacja powinna być czymś więcej niż nauczaniem uczniów bezmyślnych faktów, o których szybko zapomną. Zamiast polegać na bezmyślnym zapamiętywaniu, aby się uczyć, uważał, że edukacja powinna składać się z podróży doświadczeń, budowanych na sobie nawzajem, aby tworzyć i rozumieć nowe idee.
Dewey zauważył, że tradycyjne szkoły próbowały stworzyć świat oddzielony od codziennego życia uczniów. Wierzył, że zajęcia szkolne i doświadczenia życiowe uczniów powinny być połączone, aby umożliwić prawdziwą naukę.
Odcięcie uczniów od ich więzi psychologicznych (tj. społeczeństwa i rodziny) sprawiłoby, że ich droga edukacyjna stałaby się mniej znacząca, a tym samym nauka stałaby się mniej zapadająca w pamięć. Podobnie uważał, że szkoły muszą przygotowywać uczniów do życia w społeczeństwie, socjalizując ich.
Mimo że filozofia edukacyjna Deweya została zakwestionowana przez rygorystyczne standardy akademickie dzisiejszych czasów, nauczyciele nadal czerpią inspirację z jego ideałów i zasad, kształtując zarówno swoje nauczanie, jak i umysły przyszłych pokoleń.