Bardzo dobrze / Jiaqi Zhou
Zamknij ten odtwarzacz wideo
Znana również jako osoba analna, osobowość analna jest uważana za osobę z ekstremalną potrzebą kontrolowania swojego otoczenia lub sytuacji. Osoba z osobowością analną będzie również miała obsesyjną uwagę na szczegóły (nawet nieistotne szczegóły) do tego stopnia, że może to denerwować innych. Jej zachowanie wykracza poza bycie pomocnym. Na przykład osoba z osobowością analną może bez końca badać produkt przed jego zakupem.
W tym artykule omówiono pochodzenie koncepcji osobowości analnej retencyjnej i czynniki, które uważa się za odgrywające rolę w jej powstawaniu. Wyjaśniono również niektóre oznaki, że możesz być analnie retencyjny i co możesz zrobić, aby sobie z tym poradzić.
Spis treści
Początki osobowości analno-retencyjnej
Koncepcja osobowości analno-retencyjnej ma swoje początki w czasach austriackiego neurologa Zygmunta Freuda , który jako pierwszy zaproponował istnienie tego typu osobowości w ramach teorii psychoanalitycznej .
Freud pisał o osobowości analno-retencyjnej w swoich wczesnych pracach na temat rozwoju psychoseksualnego. Freud twierdził, że w trakcie wczesnego rozwoju dziecka
występują trzy stadia psychoseksualne :
- Ustne : Od urodzenia do jednego roku
- Anal: od 1 do 3 roku życia
- Falliczny: od 3 do 6 roku życia
Freud uważał, że to właśnie w fazie analnej i podczas nauki korzystania z toalety rozwinie się osobowość analno-retencyjna.
Freud uważał, że gdy dziecko zaczyna zdawać sobie sprawę, że potrafi kontrolować i ograniczać wypróżnienia, wówczas powstaje u niego potencjał do rozwinięcia osobowości z tendencją do zatrzymania odbytu lub z tendencją do jego wydalania.
Freud uważał, że dziecko samo decyduje, czy podporządkować się rodzicom, czy nie. Jeśli rodzic był zbyt surowy lub próbował nauczyć dziecko korzystania z toalety zbyt wcześnie, prowadziło to do rozwoju osobowości analnej. Ponadto dziecko, które było karane za wypadki podczas nauki korzystania z toalety, również rozwijało tę osobowość.
Niektórzy historycy uważają, że niektóre z teorii Freuda były pod wpływem stanu kanalizacji wewnętrznej, oprócz wiktoriańskich obyczajów społecznych w czasach, w których żył. Ponieważ nie było kanalizacji wewnętrznej, pieluch i pralki, ograniczanie wypróżnień byłoby o wiele większym zmartwieniem dla dzieci, które żyły, gdy Freud był małym chłopcem.
Osobowość Analno-Retencyjna według Freuda
Freud opisywał osoby z retencją analną jako:
- Zbyt uporządkowany
- Skrupulatny
- Podejrzany
- Skryty
Dalsze cechy, które zostały później opisane, obejmowały upór, sztywność, skąpstwo pieniędzy i/lub czasu oraz obsesję na punkcie bycia schludnym lub czystym. Inne przymiotniki używane do opisania tej osobowości to perfekcjonizm, zorientowanie na szczegóły, nadmierna samodzielność i pasja do organizowania, klasyfikowania lub kolekcjonowania przedmiotów.
Czym jest osobowość analno-wydalnicza?
Uczeń Freuda, Karl Abraham, rozwinął tę koncepcję o krok dalej i opisał osobę przeciwną do osoby analnie retencyjnej jako osobę analnie wydalającą (mającą skłonności do robienia bałaganu).
Zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne
Chociaż Freud opisał osobowość analną, najbardziej zbliżonym zaburzeniem psychicznym, które jest obecnie opisywane w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5-TR), jest zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywnej (OCPD) .
OCD
Ta diagnoza psychiatryczna dotyczy osoby z kompulsywną i nieelastyczną potrzebą kontroli psychicznej i interpersonalnej.
Podobnie jak w przypadku osobowości analnej, osoba z OCPD będzie wykazywać dużą dbałość o szczegóły, potrzebę utrzymania porządku w otoczeniu, problemy z perfekcjonizmem oraz tendencję do tworzenia list i zasad do przestrzegania.
Osoba ta może mieć również trudności z delegowaniem zadań i będzie uparta i sztywna w kontaktach interpersonalnych. Może mieć trudności z pozbyciem się starych rzeczy lub wydaniem pieniędzy.
Różnice między retencją analną a OCPD
Jakie są różnice między byciem osobą z obsesją na punkcie odbytu a OBPD?
W powszechnym użyciu, osoba, która ma osobowość analną, byłaby ogólnie uważana za osobę z dziwactwem osobowości. Z drugiej strony, osoba z OCPD byłaby uważana za osobę z zaburzeniem psychicznym, które zakłóca jej codzienne życie.
Badania nad osobowością analityczno-retencyjną
W klasycznym badaniu z 1966 r. naukowcy wykazali, że osoby o osobowości analnej gorzej radziły sobie z zadaniem, które wymagało od nich włożenia ręki do wody o zapachu sugerującym odchody, niż osoby bez osobowości analnej. Naukowcy spekulowali, że odzwierciedlało to nieskuteczną obronę przed „impulsami analnymi”.
Ogólnie rzecz biorąc, badania wykazały, że cechy retencji analnej pojawiają się jako zespół cech, a nie jako zdefiniowany typ, który można by uznać za zaburzenie.
Ogólnie rzecz biorąc, termin ten jest rzadko używany w obecnych badaniach psychologicznych i jest raczej przyjmowany potocznie do opisu pewnego „stylu” osobowości.
Znaki, że jesteś osobą analnie retencyjną
Jakie są oznaki, że sam możesz być analnie retencyjny? Oto oznaki, na które należy zwrócić uwagę.
- Czy kupujesz w sklepie spożywczym po 10 sztuk wszystkiego, żeby Ci nie zabrakło?
- Czy segregujesz banknoty w portfelu według kolorów lub stopnia zużycia, żeby móc wydać najpierw te brudne?
- Czy sprawdzasz znaczenie słów przed ich wpisaniem w mediach społecznościowych, aby sprawdzić, czy konieczne jest dodanie myślnika w celu zachowania poprawności gramatycznej?
- Czy kategoryzujesz swoją listę zakupów tak, aby znajdowały się na niej dokładnie takie produkty, jakie zamierzasz kupić w sklepie?
- Czy ustawiając zegarki w swoim domu, musisz upewnić się, że wszystkie wskazują tę samą minutę i sekundę?
- Czy bardzo Ci przeszkadzają drobne błędy lub szczegóły?
- Czy inni ludzie mówili o Tobie, że jesteś przesadnie neurotyczny, jeśli chodzi o perfekcję w życiu?
- Czy trudno Ci się zrelaksować w weekend lub na wakacjach, skoro wiesz, że to czas odpoczynku i naładowania baterii?
- Czy jesteś oszczędny w tym, co wydajesz, na przykład zużywasz tylko jeden kawałek papieru toaletowego lub w ogóle nie wydajesz pieniędzy?
Choć to tylko kilka przykładów tego, jak może wyglądać sytuacja, gdy jesteś osobą analną, to jednak pokazują one powszechny motyw potrzeby kontrolowania swojego otoczenia lub zachowywania się w sposób, który wiąże się z powstrzymywaniem się od czegoś lub dużą ostrożnością w tym, co robisz.
Radzenie sobie z byciem analnym
Co powinieneś zrobić, jeśli uważasz, że masz osobowość analną? Wszystko zależy od tego, czy przeszkadza to tobie, czy ludziom wokół ciebie.
Jeśli masz trudności z podejmowaniem decyzji lub odczuwasz niepokój, gdy tracisz kontrolę nad swoim otoczeniem, warto porozmawiać ze specjalistą zdrowia psychicznego, aby ustalić, czy nie zmagasz się z czymś więcej niż tylko dziwactwem osobowości.
Czy czujesz, że Twoje zachowanie analne jest nadmierne lub niekontrolowane? To są inne oznaki, że możesz potrzebować pomocy. Jeśli masz problem z delegowaniem zadań lub nie potrafisz sobie poradzić, gdy sprawy nie układają się idealnie, może to przeszkadzać w codziennym życiu lub w funkcjonowaniu w pracy.
Wszystkie te oznaki wskazują na to, że warto porozmawiać ze specjalistą .
Z drugiej strony, jeśli dobrze funkcjonujesz, nie przeszkadzają ci twoje dziwactwa, a ludzie wokół ciebie akceptują twoją osobowość, to może to być coś, z czym po prostu nauczysz się żyć.
Streszczenie
Ważne jest, aby pamiętać, że istnieje wyraźna różnica między byciem analnym retentem a diagnozowanym zaburzeniem zdrowia psychicznego. Jeśli mieszkasz z kimś, kto wykazuje oznaki potrzeby kontrolowania swojego otoczenia do granic możliwości, może być trudno stwierdzić, czy jest to po prostu dziwactwo osobowości, czy coś głębszego.
Jeśli zachowanie tej osoby zakłóca jej codzienne życie, powoduje u niej cierpienie lub powoduje cierpienie u Ciebie lub innych osób w jej życiu, jeśli nie potrafi ona kontrolować swoich impulsów lub odczuwa silny niepokój, gdy nie może zrealizować czynności kompulsywnych, to są to oznaki czegoś głębszego niż osobowość analna.
Z drugiej strony, jeśli ktoś, kogo znasz, wydaje się być szczęśliwy, sprzątając, organizując i zarządzając swoimi pieniędzmi w sposób, który wydaje ci się dziwny, ale który sprawia mu przyjemność lub przynosi mu radość, może to oznaczać, że po prostu wykazuje oznaki tego, co Freud zidentyfikował tak dawno temu. Przełożenie jakiejś niezaspokojonej potrzeby lub konfliktu w dzieciństwie na manifestację dorosłą, która jest mniej prawdopodobna, aby powodować problemy i wydaje się bardziej akceptowalna społecznie.