Dlaczego tysiące pracowników służby zdrowia psychicznego w Kalifornii strajkuje

15 sierpnia 2022 r. ponad 2000 pracowników służby zdrowia psychicznego w Kalifornii rozpoczęło strajk . Członkowie Krajowego Związku Pracowników Służby Zdrowia opuścili pracę po ogłoszeniu akcji protestacyjnej bezterminowej, aby zaprotestować przeciwko środowisku pracy i poziomowi opieki nad pacjentami, jaki, jak twierdzą, widzą u swojego pracodawcy, Kaiser Permanente. 

Jak powiedział jeden z członków związku w oświadczeniu na początku akcji: „Nie chcemy być częścią systemu, który nie szanuje naszej pracy i uniemożliwia nam świadczenie etycznej opieki. Kaiser nie ma żadnego usprawiedliwienia dla dalszego traktowania opieki psychiatrycznej jako odrębnej i nierównej usługi, i będziemy strajkować, dopóki to się nie zmieni”.

Eksperci, począwszy od lokalnych specjalistów od zdrowia psychicznego, a skończywszy na samym Głównym Lekarzu USA, są zgodni, że obciążenie, któremu poddawany jest personel służby zdrowia, jest niemożliwe do udźwignięcia.

Podstawowa przyczyna strajku

Pomimo stosunkowo niewielkiej liczby pracowników służby zdrowia psychicznego zrzeszonych w związkach zawodowych w Stanach Zjednoczonych, nie jest to pierwszy raz, kiedy Kaiser staje w obliczu perspektywy strajku.

W 2021 r. zawarto umowę dwa dni przed strajkiem 32 000 pracowników w zachodnich Stanach Zjednoczonych ; a w 2019 r. 4000 pracowników służby zdrowia psychicznego wzięło udział w pikietach . Wtedy, podobnie jak teraz, jednym z głównych problemów jest to, że personel twierdzi, że pacjenci nie otrzymują opieki na czas, gdy jej potrzebują. Dane dostarczone przez związek zawodowy wskazują, że średni stosunek terapeuty do pacjenta wynosi 1 do 2600. 

Terapeuta z Kalifornii, dr Benjamin Caldwell, PsyD, LMFT , wykładowca i autor, który obecnie pracuje nad książką skupiającą się na wypaleniu zawodowym wśród osób pracujących w tak ważnych sektorach jak opieka zdrowotna i edukacja, twierdzi, że ten poziom oporu wynika z przekonania pracowników, że ich pracodawca systematycznie nie potrafi dostosować się do ich wartości jako specjalistów ds. zdrowia psychicznego. 

„Często, gdy masz klinicystów, którzy doświadczają wypalenia, jest to przedstawiane jako problem indywidualny. Tymczasem, to czego doświadcza wielu klinicystów, wydaje się być koncepcją moralnej krzywdy, która pojawia się, gdy ludzie zaczynają zdawać sobie sprawę, że są aktywnymi uczestnikami systemu, który działa w sposób niezgodny z wartościami jednostki”.

To przesłanie, które powtórzył dr Vivek H. Murthy, MD, MBA, US Surgeon General, w New England Journal of Medicine w zeszłym tygodniu, gdy pisał o branży bardziej ogólnie.

„Wypalenie objawia się u jednostek, ale ma swoje korzenie w systemach. A wypalenie pracowników służby zdrowia było kryzysem na długo przed pojawieniem się Covid-19… Wypalenie nie dotyczy tylko długich godzin pracy. Chodzi o fundamentalne rozłączenie między pracownikami służby zdrowia a misją służby, która ich motywuje”.

Co to oznacza dla opieki?

Strajki są częścią fali rezygnacji, która szczególnie mocno uderzyła w sektor opieki zdrowotnej. Według wstępnych danych amerykańskiego Biura Statystyki Pracy, sektor opieki zdrowotnej w USA stracił 2,7% siły roboczej z powodu rezygnacji w czerwcu, co odpowiada 551 000 pracowników.

To, co odróżnia ten strajk od wysypu niedawnych akcji podjętych w miejscach takich jak Amazon i Starbucks, to fakt, że sednem protestu nie są wynagrodzenia pracowników. Zamiast tego głównym problemem, który związek zawodowy forsuje, jest stosunek pacjentów do personelu, który według nich wynosi 2600 do jednego.

Caldwell mówi, że wypalenie na poziomie praktyka może prowadzić do gorszej jakości opieki.

„W rzeczywistości jednym z powszechnych wskaźników wypalenia jest sytuacja, gdy masz dostawców, którzy doświadczają mniejszej empatii i większej oceny swoich pacjentów. Innymi słowy, nie wnosimy do stołu tego, co w nas najlepsze. A to ma przewidywalne negatywne skutki dla opieki, którą jesteśmy w stanie zapewnić”.

Co dalej?

W poprzednich relacjach medialnych Kaiser wielokrotnie wskazywał na pandemię jako powód, dla którego żądania związku nie mogą zostać spełnione. Z kolei związek zwrócił uwagę na problemy prawne, w które uwikłany jest Kaiser , i wyraził swoje obawy na Twitterze pod hashtagiem #KaiserStrike .

Caldwell twierdzi, że przywrócenie personelu do negocjacji prawdopodobnie będzie wymagało czegoś więcej niż tylko lepszego płacenia ludziom lub dawania im więcej wolnego czasu. Według niego systemowa porażka to miejsce, w którym koncepcja samoopieki upada jako strategia zarządzania zasobami ludzkimi. Dla tych pracowników nie chodzi o konieczność znalezienia czasu dla siebie, ale o zaspokojenie potrzeb ich pacjentów.

„Te rzeczy są fajne i mogą pomóc. Ale zasadniczo, jeśli jesteś klinicystą i pracujesz w systemie, który, jak się okazuje, jest strukturalnie niezgodny z twoimi wartościami, to odejdziesz. Jeśli nie czujesz, że możesz zmienić ten system od wewnątrz, musisz znaleźć sposób na pogodzenie się z tym konfliktem moralnym”.