Lesbijki i kobiety biseksualne napotykają większe bariery w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu

Niedawne badanie opublikowane w czasopiśmie Alcoholism: Clinical &; Experimental Research wykazało, że kobiety należące do mniejszości seksualnych – lesbijki i osoby biseksualne – (SMW) napotykają na znaczne bariery, jeśli chodzi o rozwiązywanie problemu problematycznego spożywania alkoholu.

Badacze odkryli, że 43% kobiet należących do mniejszości seksualnych przyznało się do poważnych epizodów picia alkoholu w ciągu ostatniego roku, 10% spełniło kryteria uzależnienia od alkoholu, a 22% przyznało, że niedawno chciało ograniczyć picie.

Biorąc pod uwagę, jak trudne może być szukanie pomocy w przypadku zaburzeń związanych z używaniem alkoholu , należy zwiększyć wysiłki w celu zapewnienia odpowiedniego leczenia kobietom należącym do mniejszości seksualnych.

Zrozumienie badań

W badaniu wzięło udział 695 dorosłych kobiet rasy białej, czarnej i latynoskiej, z których 74% określiło się jako lesbijki, a 25% jako osoby biseksualne. Badanie wykazało, że skutki spożywania alkoholu różniły się w zależności od wieku i rasy/pochodzenia etnicznego, ale nie w zależności od tożsamości seksualnej lub dochodów.

Młodsze kobiety częściej niż starsze zgłaszały epizody intensywnego picia alkoholu i związane z nim konsekwencje, podczas gdy kobiety czarnoskóre i latynoskie częściej niż białe zgłaszały epizody intensywnego picia alkoholu i spełniały kryteria uzależnienia od alkoholu.

Kobiety czarnoskóre dwukrotnie częściej niż białe były zmotywowane do ograniczenia spożycia alkoholu i częściej korzystały z leczenia, ale były bardziej niezadowolone z otrzymywanych usług.

Negatywna umiejętność radzenia sobie ze stresem

Deidra Thompson, DNP, FNP-C, PMHNP-BC , członkini wydziału w  programie MSN Psychiatric-Mental Health Nurse Practitioner na Uniwersytecie Walden  , mówi: „Kobiety należące do mniejszości seksualnych (SMW), szczególnie kobiety kolorowe, młode i o niskich dochodach, napotykają znaczne bariery w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (AUD) i często są niezadowolone z leczenia, gdy szukają pomocy”.

Thompson wyjaśnia: „Lesbijki i kobiety biseksualne są bardziej narażone na AUD, a potrzeba więcej badań, aby określić czynniki, które bezpośrednio wpływają na zwiększone ryzyko dla tej populacji. Korzystne byłoby również opracowanie interwencji, które wzmocnią zaangażowanie SMW w leczenie AUD i poprawią wyniki”.

Istnieją inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia AUD, jak zauważa Thompson: historia rodzinna, wpływy społeczne i czynniki psychologiczne, takie jak choroba psychiczna lub przeszłe traumy. „Alkohol jest czasami stosowany jako negatywna umiejętność radzenia sobie ze stresem” – mówi.

Thompson podkreśla: „Niestety, praktyki dyskryminacyjne nękają opiekę zdrowotną od dziesięcioleci. Czasami osoby są dyskryminowane ze względu na rasę lub pochodzenie etniczne, płeć, niepełnosprawność, tożsamość seksualną i wiek. Dyskryminacja prowadzi do dysproporcji w opiece zdrowotnej”.

Stres związany z dyskryminacją może zwiększać ryzyko, ponieważ Thompson zauważa, że ​​może on zaostrzać choroby u osób, które są już podatne na ryzyko. „Może również powodować, że osoby unikają szukania opieki zdrowotnej z obawy przed dyskryminacją i złym traktowaniem” – mówi. 

Thompson wyjaśnia: „W opiece zdrowotnej nie powinno być miejsca na dyskryminację. Dostawcy powinni dążyć do edukacji w zakresie kompetencji kulturowych i unikać stronniczości i dyskryminacji podczas oceny i leczenia klientów”.

Potrzebne jest zrozumienie intersekcjonalne

Pracownik socjalny  Mindpath Health ,  Kiana Shelton, LCSW , mówi: „Czytelnicy powinni wynieść nowy szacunek dla… samostanowienia i zmotywowanych jednostek bez względu na wiek, orientację seksualną, rasę lub status społeczno-ekonomiczny. Zachowanie polegające na poszukiwaniu pomocy ma… moc, gdy myślimy o zmianie”. 

Shelton podkreśla, w jaki sposób ta publikacja wpisuje się w potrzebę interseksualności w odniesieniu do społeczności LGBTQ+, ponieważ kobiety należące do mniejszości seksualnych, które były czarne, doświadczały większych wyzwań. „Wciąż potrzeba więcej badań skupionych na LGBTQ+, aby lepiej zrozumieć sposoby, w jakie możemy służyć tej społeczności mniejszościowej” – mówi.

Biorąc pod uwagę ograniczony zasięg geograficzny badania, Shelton zauważa, że ​​potrzeba więcej badań na temat tego, w jaki sposób rasa, a także tożsamość seksualna i płciowa danej osoby mogą wpływać na picie alkoholu jako mechanizm radzenia sobie z problemami.

Shelton wyjaśnia: „Intersekcjonalność jest prawdziwa i widzimy ją w każdym aspekcie życia. Ważne jest, abyśmy nigdy nie odchodzili od sposobów, w jakie przecinają się różne tożsamości danej osoby”.

Rasa, orientacja seksualna, tożsamość/ekspresja płciowa i status społeczno-ekonomiczny to tylko niektóre przykłady, które Shelton podkreśla, aby pokazać, jak mogą one wpływać na sposób dostępu do leczenia, jego jakość i decyzję o kontynuowaniu leczenia.

Jako terapeutka afirmująca LGBTQ, Shelton zauważa, jak ważne jest zachowanie świadomości środowiska pracy i języka. „Jako dostawcy możemy powiedzieć wiele o tym, kim jesteśmy, zanim jeszcze wypowiemy słowo, a to może mieć ogromny wpływ na ciągłość leczenia” – mówi.

Równy dostęp do opieki zdrowotnej jest niepewny

Psychoterapeuta z  Mindpath Health ,  Taish Malone, PhD, LPC-S , mówi: „Chociaż ten artykuł… skupiał się na leczeniu alkoholizmu, czytelnicy powinni zrozumieć, że…odkrycia mówią o większym, bardziej pochłaniającym zmartwieniu, które przenika do wielu obszarów dostępności pomocy w celu poprawy sytuacji niektórych grup demograficznych populacji”.

Mentalność „my” i „oni”, która nękała ciemną stronę Ameryki, stała się bardziej zauważalna, powodując, że wiele osób kwestionuje prawa, sprawiedliwość i równość, według Malone. „Ten artykuł musi zostać wykorzystany, aby zrozumieć, że standard oczekiwania sprawiedliwej opieki jest teraz niepewny” – mówi.

Malone wyjaśnia: „Zbyt wiele osób nie ma wystarczającego wsparcia i/lub nie jest reprezentowanych, więc być może będą musieli zadbać o to, by sami się o siebie zatroszczyć, a także być świadomi i nie zniechęcać się do rozwoju pomimo błędnego przedstawiania człowieczeństwa, jakie niektórzy mogą prezentować”.

Populacja LGBTQ+ ma znacząco wysoki wskaźnik problemów ze zdrowiem behawioralnym, ponieważ Malone zauważa wpływ stresu mniejszościowego na populację LGBTQ+. „Znormalizowane lekceważenie tych subpopulacji sprawia, że ​​są one podatne na nadmierny stres, a zatem bardziej podatne na objawy psychiczne i fizyczne” – mówi.

Malone wyjaśnia, że ​​takie badania podkreślają potrzebę bardziej zróżnicowanych ofert dotyczących leczenia. „Nikt nie powinien być wykluczany ani odmawiany najlepszemu poziomowi opieki, jaki powinien być zapewniony wszystkim mieszkańcom naszego kraju, aby mógł on bez wątpienia spełnić swoje roszczenie do bycia wspaniałym” – mówi.

Jako pracownicy służby zdrowia Malone zauważa potrzebę stanowczego obstawania przy zasadach etycznych, aby „nie szkodzić”, pomagając zrozumieć, dotrzeć i służyć wszystkim.

Przeżyte doświadczenie bycia queer pomaga

Terapeutka z  Mindpath Health ,  Brandi Garza, LPC , mówi: „W tym artykule wykorzystano dane z lat 2010-2012. Orzeczenie Sądu Najwyższego w sprawie równości małżeństw zapadło dopiero w 2015 r., a od tego czasu nastąpiły ogromne zmiany w wizualnej akceptacji LGBTQI+ i obejmowałyby również podgrupę kobiet należących do mniejszości seksualnych, która jest przedmiotem [badania]…”.

Garza podkreśla: „Badanie wykazało, że młodsze, o niższych dochodach i kolorowe kobiety napotykają jeszcze bardziej złożone bariery, gdy szukają leczenia. Te podgrupy… są… grupą bardziej podatną na wiele problemów ze zdrowiem psychicznym, a zatem leczenie jest również trudne do osiągnięcia, ze względu na znacznie mniejszą świadomość kulturową i skupienie na SMW”. 

Jednym z najważniejszych aspektów relacji terapeutycznej jest, według Garzy, ujawnianie się. „Ważne jest, aby firmy nie tylko zatrudniały terapeutów, doradców, asystentów technicznych i lekarzy, którzy znajdują się w spektrum seksualności i płci, ale także zachęcały ich do życia w sposób otwarty, który uważają za stosowny” – mówi.

Garza podkreśla: „Dzięki temu będzie więcej klientów, którzy zgłoszą się po leczenie, wiedząc, że są w podobnym towarzystwie i mają podobne historie jak oni sami”.

Garza, który przez 15 lat zajmował się leczeniem uzależnień, zauważył, że nie ma populacji, której łatwo jest osiągnąć trzeźwość.

Garza wyjaśnia, że ​​w pracy z marginalizowanymi grupami ludności mogą występować ogromne różnice w podziale władzy, dlatego opowiada się za bardziej inkluzywnymi placówkami leczenia, które oferują pomoc finansową i większą różnorodność personelu, odzwierciedlającą grupę ludności, której służą.