AndreyPopov / Getty Images
Zamknij ten odtwarzacz wideo
ADHD Symptom Spotlight to seria, która co tydzień dogłębnie analizuje charakterystyczny lub pomijany objaw ADHD. Ta seria jest pisana przez ekspertów, którzy dzielą się również wskazówkami dotyczącymi radzenia sobie z tymi objawami w oparciu o doświadczenia z pierwszej ręki i poparte badaniami spostrzeżenia.
Trwałość obiektu odnosi się do zdolności rozumienia, że obiekty nadal istnieją, nawet gdy są poza zasięgiem wzroku. Technicznie rzecz biorąc, zdolność ta nie jest upośledzona u osób z ADHD. Upośledzona jest zdolność zapamiętywania rzeczy bez jakiegoś rodzaju wskazówki sensorycznej, takiej jak widzenie czegoś tuż przed sobą lub słyszenie werbalnego przypomnienia.
Spis treści
Jak wyglądają problemy z trwałością obiektów w przypadku ADHD
Potrzeba ciągłych bodźców sensorycznych, aby pamiętać rzeczy, może utrudniać życie. Oprócz zagracania przestrzeni mnóstwem bodźców wizualnych, problemy z trwałością obiektów mogą być również czynnikiem, dla którego osoba z ADHD ciągle porzuca zadania przed ich ukończeniem.
Postawię garnek z wodą na kuchence, żeby zagotować makaron. Następnie wyjdę z kuchni, żeby zrobić coś innego, czekając, aż się zagotuje. Prawie natychmiast całkowicie zapomnę, że na kuchence stoi garnek z gotującą się wodą — dopóki nie wejdę do kuchni kilka godzin później i nie znajdę pustego garnka stojącego na gorącym palniku.
Nie chodzi o to, że nie rozumiem, że obiekty wciąż istnieją. Po prostu potrzebuję stałych wskazówek wizualnych lub dźwiękowych, aby nie zapomnieć o nich.
To samo zapominanie zdarza się również ludziom. Jestem naprawdę dobry w utrzymywaniu kontaktu z ludźmi, którzy mieszkają w tym samym domu co ja. Ale wymaga to skomplikowanego systemu społecznych „wskazówek” i planowania, aby mieć pewność, że utrzymuję kontakt z ludźmi, których nie widuję codziennie — ponieważ mój mózg jest po prostu zbyt rozproszony przez bieżącą aktywność lub otoczenie, aby pamiętać.
To bardzo obciąża przyjaźnie, ponieważ zapominanie o odwiedzaniu i sprawdzaniu, co u kogo słychać, wygląda jak po prostu niedocenianie tej osoby na tyle, by o niej pamiętać. Nawet ja wciąż zmagam się z obawą, że może jestem po prostu zimną i bezduszną osobą — aż do momentu, gdy spotkam się z przyjacielem osobiście i cała miłość i zabawne wspomnienia powrócą na jego widok.
Nauka stojąca za trwałością obiektów
Podstawowy proces powodujący problemy z trwałością obiektów w ADHD ma prawdopodobnie więcej wspólnego ze słabą pamięcią roboczą niż z brakiem zrozumienia, że obiekty i ludzie istnieją, nawet gdy ich nie widzimy.
Badania sugerują, że osoby z ADHD mają słabą pamięć roboczą (nazywaną również pamięcią krótkotrwałą ). Podczas gdy pamięć długotrwała przechowuje informacje, których nie potrzebujemy w tej chwili, ale nadal potrzebujemy później, takie jak kto jest prezydentem lub jak dotrzeć na pocztę, pamięć robocza to miejsce, w którym mózg przechowuje informacje potrzebne w danej chwili do wykonania zadania.
Jeśli na przykład jedziesz na pocztę, wspomnienie tego, jak tam dotrzeć, trafia do Twojej pamięci roboczej wraz z listą rzeczy, które musisz ze sobą zabrać, i powodem, dla którego tam jedziesz.
Jednakże z powodu trudności z koncentracją, które są przyczyną ADHD, mózg ma trudności z filtrowaniem nieistotnych informacji i skupianiem się tylko na istotnych szczegółach. W twoim otoczeniu zewnętrznym mózg nie wie, na jakich bodźcach sensorycznych się skupić. Podczas przypominania sobie informacji mózg ma trudności z wyborem konkretnych długotrwałych wspomnień, które ma wyciągnąć z pamięci.
Przy słabym filtrze uwagi zwracanie uwagi na wszystko jednocześnie utrudnia skupienie się na jakimkolwiek konkretnym szczególe.
Jeśli chodzi o trwałość obiektów, posiadanie zagraconej pamięci roboczej utrudnia przywoływanie konkretnych obiektów lub osób z głębi tego bałaganu. Oznacza to również, że zawartość pamięci roboczej jest stale zastępowana przez dowolne dane wejściowe, które akurat są obecne w danym momencie.
Łatwo jest pamiętać o garnku z wrzącą wodą, gdy się na niego patrzy, ale nie wtedy, gdy wychodzisz z pokoju. Twoja uwaga jest kierowana na pranie na kanapie, którego wciąż nie złożyłeś, lub na przekąski, które zostawiłeś na stoliku kawowym, lub na najnowsze posty na Instagramie, które chciałeś przewinąć, czekając, aż woda się zagotuje.
Radzenie sobie z problemami trwałości obiektów
W przypadku osób cierpiących na ADHD stosowanie skomplikowanego systemu bodźców sensorycznych jest jedną z najskuteczniejszych metod przezwyciężania problemów z niezmiennością obiektów.
Używaj wskazówek wizualnych zawsze, gdy jest to możliwe
Z mojego doświadczenia wynika, że wskazówki wizualne są najskuteczniejsze. Alarm w moim telefonie przypominający mi o zażyciu leków można odrzucić, zanim faktycznie je zażyję. Ale dzisiejsza pigułka leżąca na moim biurku jest wyraźnym i ciągłym przypomnieniem, że jeszcze nie zażyłam leków.
Aby pamiętać o najważniejszych rzeczach, które musisz ze sobą zabrać każdego dnia — telefon, portfel, klucze itp. — trzymaj je przy drzwiach wejściowych, gdzie będziesz mógł je zobaczyć, wychodząc. Przygotowując się na spotkania, połóż wszystkie dodatkowe rzeczy, które możesz potrzebować ze sobą, w tym samym miejscu, co portfel i klucze.
Przypomnij sobie datę, wybierając strój i wieszając go na drzwiach. Udekoruj ściany zdjęciami przyjaciół i rodziny, aby przypominały ci o tym, aby skontaktować się z ludźmi, jeśli masz problemy z utrzymaniem relacji.
Stwórz przestrzeń, w której wskazówki wizualne będą się wyróżniać
Choć wskazówki wizualne są potężne, zbyt wiele z nich może stworzyć tyle bałaganu, że żadna wskazówka nie będzie się wyróżniać jako przypomnienie. Jeśli Twoje biurko jest zawsze zaśmiecone papierami, dodanie rachunku, który musisz zapłacić, do stosu spowoduje, że po prostu wtopi się w tłum.
Podobnie, już zagracona przestrzeń utrudnia Twojemu mózgowi wyłapywanie wskazówek, które zostawiłeś dla siebie. Upewnij się, że regularnie usuwasz starsze wskazówki wizualne i odkładasz rzeczy, których nie musisz od razu pamiętać, poza zasięg wzroku.
Jeśli martwisz się, że zgubisz rzeczy, zapominając, gdzie je położyłeś, rozwiązaniem pośrednim jest zakup zestawu 3-4 pojemników. Oznacz każdy z nich szerokimi kategoriami, takimi jak „rzeczy szkolne”, „elektronika” lub nawet „rzeczy, których absolutnie nie mogę zgubić”.
Gdy objawy ADHD sprawiają, że sprzątanie staje się zbyt trudne, po prostu wrzuć rzeczy do najbardziej odpowiedniego kosza. W ten sposób bałagan będzie teraz przynajmniej ograniczony do kilku pojemników, a nie rozrzucony po całym domu. Tymczasem, jeśli musisz coś znaleźć, etykiety pomogą Ci zawęzić wybór kosza, do którego najprawdopodobniej wrzucisz tę rzecz. Gdy tylko poczujesz przypływ motywacji, możesz wziąć pojemnik i włożyć rzeczy tam, gdzie powinny się znaleźć.
Twórz przypomnienia i alarmy na absolutnie wszystko
W przypadku rzeczy, dla których nie możesz łatwo stworzyć wizualnych wskazówek, użyj sygnałów dźwiękowych, takich jak alarmy i przypomnienia w telefonie. Upewnij się tylko, że mają te trzy cechy:
- Automatyczne . W przypadku rzeczy, które musisz robić regularnie, ustaw powtarzające się przypomnienia: przypomnienie o lekach, które będzie się włączać o tej samej porze każdego ranka, miesięczne przypomnienie o zapłaceniu czynszu i cotygodniowe przypomnienie o zadzwonieniu do mamy.
- Czytelne etykiety . Jeśli przypomnienie o lekach nie jest oznaczone etykietą „weź leki”, istnieje duże prawdopodobieństwo, że zadzwoni jutro rano, a Ty będziesz musiał się wysilić, żeby zapamiętać, o co chodziło z tym alarmem.
- Realistyczny czas . Ustaw przypomnienie, aby powiadomiło Cię o czasie, w którym prawdopodobnie będziesz mógł to zrobić od razu. Poranne przypomnienie, aby zadzwonić do mamy, nie pomoże, jeśli nie możesz wykonać połączenia przed pracą. Zamiast tego ustaw je tak, aby zadzwoniło, gdy zwykle wracasz z pracy.
Powiąż „wskazówki społeczne” z ustalonymi rutynami
Niestety, nie jest praktyczne, żeby wszystkie bliskie ci osoby mieszkały w tym samym domu, co ty, i żeby zawsze były dla ciebie wizualnym przypomnieniem, że warto je odwiedzić.
Próbowałam stworzyć kalendarz społecznościowy z automatycznymi przypomnieniami, który miałby wyrobić w mnie nawyk regularnego sprawdzania go, ale odkryłam, że zbyt wiele alarmów osłabiało ich wpływ, podobnie jak bałagan w otoczeniu zagłusza sygnały wizualne.
Zamiast tego odniosłem większy sukces, łącząc aktywności społeczne z innymi aktywnościami, które regularnie wykonuję. Na przykład, jestem całkiem dobry w gotowaniu kolacji większość wieczorów, więc oznaczyłem to jako zadanie „społeczne”, co oznacza, że zadzwonię do kogoś, żeby pogadać, podczas gdy gotuję. Robię to samo w przypadku innych obowiązków domowych, spacerów po okolicy i dojazdów na spotkania.
Nadal pracuję nad przekonaniem mojego mózgu, aby uczynił z tego automatyczny nawyk, więc nadal zapominam dodać do tego element społeczny w połowie przypadków. Ale ta połowa czasu, kiedy dzwonię lub piszę do kogoś podczas tych czynności, już pomogła mi utrzymywać kontakt z ludźmi o wiele regularniej niż kiedyś.