Osoby żyjące z wirusem HIV/AIDS mają znacznie wyższe ryzyko samobójstwa

W 2018 r. w USA około 1,2 mln osób było zakażonych wirusem HIV. Zgodnie z systematycznym przeglądem i metaanalizą opublikowanymi w czasopiśmie General Psychiatry , rozpoznanie zakażenia wirusem HIV/AIDS znacznie zwiększa ryzyko samobójstwa.

Szacuje się, że samobójstwo pochłania jedno życie co jedenaście minut w USA, zgodnie z danymi CDC . Niestety ryzyko śmierci w wyniku samobójstwa wzrasta około 100-krotnie u osób żyjących z HIV/AIDS (PLWHA).

Te druzgocące statystyki pokazują potrzebę zwiększonego wsparcia zdrowia psychicznego dla osób żyjących z wirusem HIV (PLWHA). Zwłaszcza biorąc pod uwagę wysokie wskaźniki samobójstw wśród osób żyjących z wirusem HIV w Ameryce Północnej, ten kryzys zdrowia publicznego wymaga szybkich działań.

Zrozumienie badań

W ramach tego systematycznego przeglądu i metaanalizy przeanalizowano dokumentację ponad 185 000 dorosłych osób żyjących z wirusem HIV/AIDS na całym świecie, aby ocenić czynniki ryzyka i częstość prób samobójczych i samobójstw dokonanych w ich przypadku.

Badanie wykazało, że ryzyko popełnienia samobójstwa wzrastało wraz z przejściem dorosłych uczestników z zakażenia HIV do AIDS, natomiast leczenie antyretrowirusowe i wyższa liczba komórek CD4 stanowiły czynniki ochronne przed próbami samobójczymi.

Jeśli chodzi o ograniczenia, mogą występować różnice w sposobie raportowania samobójstw i ogólnej metodologii badań, ponieważ w ramach niniejszego badania przejrzano łącznie 40 artykułów w pełnej wersji tekstowej w ramach tej metaanalizy.

Obawy przed odrzuceniem zwiększają ryzyko

Psychiatra Howard Pratt, DO , dyrektor medyczny ds. zdrowia behawioralnego w Community Health of South Florida mówi: „Dekady temu HIV i AIDS były wyrokiem śmierci. Ale dziś ludzie z całego spektrum ekonomicznego żyją zdrowszym, normalnym życiem”.

W porównaniu do otrzymywania innych diagnoz przewlekłej choroby, Pratt podkreśla piętno wciąż związane z HIV i AIDS. „To piętno jest tym, co sprawi, że ludzie nie będą szukać pomocy. Ich strach jest często napędzany negatywnymi skojarzeniami z seksualnością, nadużywaniem substancji, niższym statusem społeczno-ekonomicznym i groźbą, że przyjaciele i rodzina ich odrzucą”, mówi Pratt.

Pratt mówi: „Kiedy ktoś, u kogo zdiagnozowano tę chorobę, słyszy szept krewnego mówiącego innemu krewnemu, żeby go nie dotykał, tego rodzaju ignorancja ma realne konsekwencje, a to piętno popycha ludzi do ukrywania się i cierpienia. Musimy kontynuować edukację społeczeństwa jako całości na temat HIV i AIDS. Im częściej będziemy to robić w ten sam sposób, w jaki edukujemy społeczeństwo na temat chorób serca lub cukrzycy, tym lepiej będzie”.

Piętno przyczynia się do ryzyka samobójstwa

„W porównaniu do chorób przewlekłych, takich jak obturacyjna choroba płuc, nadciśnienie tętnicze i cukrzyca, a także przyczyn przedłużającej się choroby i śmierci, takich jak demencja, choroby autoimmunologiczne i nowotwory” — mówi Renato (Rainier) M. Liboro, doktor , adiunkt psychologii na Uniwersytecie Nevady w Las Vegas.

„HIV/AIDS nadal jest nierozerwalnie związany z większą liczbą chorób współistniejących, takich jak zapalenie wątroby i inne choroby przenoszone drogą płciową, zaburzenia poznawcze układu nerwowego, choroby układu krążenia i różne problemy ze zdrowiem psychicznym, które narażają osoby żyjące z wirusem HIV na większe ryzyko samobójstwa”.

Liboro podkreśla, że ​​oprócz chorób współistniejących, z którymi muszą zmagać się osoby żyjące z wirusem HIV i które zwiększają u nich ryzyko samobójstwa, osoby żyjące z wirusem HIV od zawsze zmagały się również z czynnikami syndemicznymi, które, jak wykazano, oddziałują na zakażenie wirusem HIV/AIDS, takimi jak problematyczne używanie substancji psychoaktywnych, kompulsywna aktywność seksualna, przemoc ze strony partnera, bezdomność i depresja.

Liboro wyjaśnia, że ​​wiele osób żyjących z wirusem HIV/AIDS to mniejszości seksualne i płciowe, mniejszości rasowe i etniczne, osoby przyjmujące narkotyki dożylnie oraz pracownicy seksualni, którzy od początku epidemii zmagają się z coraz większym ciężarem wszechobecnej i zgubnej stygmatyzacji związanej z wirusem HIV/AIDS, będącej niezmiennie przyczyną samobójstw.

Wsparcie społeczne jest niezbędne

Liboro opowiedział, w jaki sposób działania rzecznicze i aktywistyczne są prowadzone i wspierane przez same osoby PLWHA, zwłaszcza przez osoby ze społeczności BIPOC, LGBTQIA+ itp.

„Ta działalność rzecznicza i aktywizm otworzyły drzwi do postępu w leczeniu i opiece medycznej nad osobami z HIV/AIDS, zwiększyły świadomość społeczeństwa na temat faktów i wiedzy naukowej na temat HIV/AIDS, poprawiły opiekę zdrowotną i usługi socjalne dla osób żyjących z wirusem HIV, umożliwiły im dostęp do tych podstawowych usług, uznały i zabezpieczyły prawa człowieka osób żyjących z wirusem HIV przed uprzedzeniami i dyskryminacją oraz zwalczyły kryminalizację HIV/AIDS” – powiedział.

Podczas gdy organizacje świadczące usługi dla osób chorych na AIDS poczyniły postępy, Liboro powtarza, że ​​nadal trzeba zrobić więcej, aby poprawić równy dostęp dla wszystkich osób żyjących z wirusem HIV. Liboro zgadza się z zaleceniem, aby nadać priorytet ocenie ryzyka samobójstwa wśród osób żyjących z wirusem HIV.

Mówi: „Każdy ma swoją rolę do odegrania w lepszym wspieraniu PLWHA — klinicyści, dostawcy usług, kluczowi liderzy opinii, decydenci, rzecznicy, sojusznicy i badacze akademiccy. Interesariusze powinni podtrzymywać zobowiązanie wobec Denver Principles (1983) większego i znaczącego zaangażowania osób żyjących z HIV/AIDS (GIPA/MIPA) i sprawiedliwie angażować PLWHA w tę pracę”.