Sluit deze videospeler
Carl Rogers’ werk en theorieën maakten hem tot een van de meest vooraanstaande psychologen van de 20e eeuw. Hij is het meest bekend om het creëren van wat bekend staat als cliëntgerichte therapie , een niet-directieve benadering die de cliënt de controle geeft over het therapeutische proces.
Als een van de leiders van de humanistische beweging in de psychologie geloofde Rogers dat mensen in essentie goed en gezond waren. Dit verschilde enorm van de psychoanalytische focus op abnormaal gedrag .
Hieronder staan een paar citaten van Carl Rogers om u een beter inzicht te geven in zijn perspectieven.
Inhoudsopgave
Geselecteerde citaten van Carl Rogers
Over de menselijke natuur
“Als ik naar de wereld kijk, ben ik pessimistisch, maar als ik naar mensen kijk, ben ik optimistisch.”
Rogers geloofde dat mensen inherente goedheid bezitten en dat mensen worden gedreven door de actualiserende tendens. Terwijl Freuds psychoanalyse en Watsons behaviorisme de neiging hadden om een veel negatievere kijk op de menselijke natuur te hebben, waarbij ze zich vaak richtten op het abnormale of het problematische, was Rogers’ benadering positiever en gericht op het helpen van mensen om het beste te worden dat ze kunnen zijn.
Over leren, groei en verandering
“De enige persoon die een opleiding heeft genoten, is hij die heeft geleerd hoe hij moet leren en veranderen.”
“Als we waarde hechten aan onafhankelijkheid, als we verstoord worden door de groeiende conformiteit van kennis, waarden en houdingen die ons huidige systeem teweegbrengt, dan kunnen we wellicht leeromstandigheden creëren die zorgen voor uniciteit, zelfsturing en zelfgeïnitieerd leren.”
“De essentie van het creatieve is de nieuwigheid ervan, en daarom hebben we geen standaard om het te beoordelen.” — Uit On Becoming a Person , 1961
“Ervaring is voor mij de hoogste autoriteit. De toetssteen van geldigheid is mijn eigen ervaring. Geen ideeën van een ander persoon, en geen van mijn eigen ideeën, zijn zo gezaghebbend als mijn ervaring. Het is naar ervaring dat ik steeds weer terug moet keren, om een nauwere benadering van de waarheid te ontdekken zoals die in het proces van wording in mij is. Noch de Bijbel, noch de profeten — noch Freud, noch onderzoek — noch de openbaringen van God of de mens — kunnen voorrang krijgen boven mijn eigen directe ervaring. Mijn ervaring is niet gezaghebbend omdat ze onfeilbaar is. Het is de basis van autoriteit omdat ze altijd op nieuwe primaire manieren kan worden gecontroleerd. Op deze manier is haar frequente fout of feilbaarheid altijd open voor correctie.” —Uit On Becoming a Person , 1961
Rogers geloofde dat mensen altijd in een proces van verandering en groei zitten en dat het streven naar zelfverwerkelijking mensen ertoe aanzet om geluk en vervulling na te streven.
Over psychotherapie
“Het is de cliënt die weet wat pijn doet, welke richtingen hij op moet, welke problemen cruciaal zijn, welke ervaringen diep begraven liggen.” —Uit On Becoming a Person , 1961
Rogers wordt herinnerd voor de ontwikkeling van zijn niet-directieve benadering van therapie, bekend als cliëntgerichte therapie. Deze techniek geeft de cliënt controle over het proces en waarbij de therapeut niet-oordelend, oprecht en empathisch is. Hij geloofde dat onvoorwaardelijke positieve aandacht voor de cliënt essentieel is voor effectieve behandeling.
Over het goede leven
“Een tweede kenmerk van het proces dat voor mij het goede leven is, is dat het een toenemende neiging inhoudt om volledig in elk moment te leven. Ik geloof dat het duidelijk zou zijn dat voor de persoon die volledig openstaat voor zijn nieuwe ervaring, volledig zonder defensiviteit, elk moment nieuw zou zijn.” —Uit On Becoming a Person, 1961
“In mijn vroege professionele jaren stelde ik de vraag: Hoe kan ik deze persoon behandelen, genezen of veranderen? Nu zou ik de vraag op deze manier formuleren: Hoe kan ik een relatie bieden die deze persoon kan gebruiken voor zijn eigen persoonlijke groei? Ik ben geleidelijk aan tot een negatieve conclusie gekomen over het goede leven. Het lijkt mij dat het goede leven geen vaste staat is. Het is, naar mijn mening, geen staat van deugd, of tevredenheid, of nirvana, of geluk. Het is geen toestand waarin het individu is aangepast, vervuld of geactualiseerd. Om psychologische termen te gebruiken, het is geen staat van drangvermindering, of spanningsvermindering, of homeostase.
Het goede leven is een proces, geen staat van zijn.
Het is een richting, geen bestemming.” — Uit On Becoming a Person, 1961
Deze citaten vatten de essentie van Rogers’ humanistische theorie samen. Zijn aanpak veranderde van het simpelweg diagnosticeren en behandelen van pathologie naar het gebruiken van therapie als een hulpmiddel om mensen te helpen groeien.
Rogers’ benadering benadrukte ook hoe ieder mens voortdurend streeft naar actualisatie en zelfvervulling, maar zoals hij zo welsprekend opmerkt, is dit geen staat die je zomaar kunt bereiken en dan klaar bent. Een deel van zelfvervulling is het daadwerkelijke proces van bereiken, streven en groeien. Het goede leven, zoals Rogers het noemt, is de reis, niet alleen de bestemming.