Heel goed / Catherine Song
Sluit deze videospeler
In de serie “Vraag een therapeut” beantwoord ik al uw vragen over alles wat met geestelijke gezondheid en psychologie te maken heeft. Of u nu worstelt met een psychische aandoening, omgaat met angst over een levenssituatie of gewoon op zoek bent naar het inzicht van een therapeut, stel een vraag . Kijk elke donderdag uit naar mijn antwoorden op uw vragen in de Healthy Mind-nieuwsbrief .
Inhoudsopgave
Onze lezer vraagt
Mijn volwassen dochter denkt dat mijn man en ik verplicht zijn haar te helpen omdat ze een alleenstaande moeder is. Maar hoeveel geld we haar ook geven of hoeveel tijd we ook gratis aan de kinderen besteden, ze blijft volhouden dat we niet genoeg voor haar doen. We denken dat ze misbruik maakt van onze vrijgevigheid, maar we zijn bang voor wat er met haar zal gebeuren als we niet bijdragen. Wat moeten we doen?
—Marion, 64
Amy’s antwoord
Je zit in een lastig parket. Het is duidelijk dat je behulpzaam wilt zijn voor je dochter en je kleinkinderen. Maar het lijkt erop dat je niet het gevoel hebt dat je hulp goed ontvangen wordt. Het feit dat je het gevoel hebt dat je misbruikt wordt, is een duidelijk teken dat het tijd is om gezonde grenzen te stellen.
Herdefinieer uw plichtsgevoel
Het is logisch dat u zich verplicht voelt tegenover uw dochter. Ze is een alleenstaande moeder en u wilt haar en uw kleinkinderen zeker niet zien worstelen.
Maar je bent niet verplicht om te helpen. Ze is een volwassene en het is aan haar om voor zichzelf en haar kinderen te zorgen.
Natuurlijk, alleen omdat je niet wettelijk of moreel verplicht bent om te helpen, betekent niet dat je dat niet kunt. Het is aan jou om te beslissen hoeveel je wilt helpen.
De sleutel is om te erkennen dat jouw assistentie een keuze is. Je kunt haar helpen omdat je dat wilt, niet omdat je dat moet.
Beslis samen wat u wilt aanbieden
Het is belangrijk dat u en uw man het erover eens zijn hoeveel tijd en geld u aan uw dochter wilt besteden.
Hoeveel uur per week wil je gratis kinderopvang bieden? Hoeveel geld wil je haar elke maand geven? Zijn er andere dingen die je wilt aanbieden?
Als jullie het er niet mee eens zijn, doe het dan niet. Anders zal je geven een serieuze breuk in je relatie veroorzaken. En je doet er niemand een plezier mee.
Communiceer uw grenzen
Zodra u besloten hebt wat u bereid bent te doen, communiceert u die grenzen aan uw dochter. U kunt bijvoorbeeld zeggen: “We zijn de laatste tijd erg moe en hebben besloten dat we de kinderopvang die we kunnen bieden, gaan terugschroeven. We passen graag twee middagen per week op de kinderen”, of “We betalen graag de kosten van uw internetrekening elke maand als dat handig voor u is.”
Je dochter zal waarschijnlijk tegenstribbelen om je op andere gedachten te brengen. Ze kan bijvoorbeeld volhouden dat je oneerlijk bent, of ze kan je vertellen dat je je nergens druk om moet maken als je niet alles voor haar kunt doen.
Maar het is belangrijk om je aan de grenzen te houden die je stelt. Anders blijf je jezelf overbelasten en blijf je je in het proces
verontwaardigd voelen tegenover haar.
Ontvang advies van de MindWell Guide Podcast
In deze aflevering van The MindWell Guide Podcast presenteert Amy Morin, LCSW, hoe je grenzen kunt stellen om je kracht terug te vinden.
Volg nu : Apple Podcasts / Spotify / Google Podcasts
Bied bronnen en alternatieven aan
Als u zich zorgen maakt dat uw dochter meer steun nodig heeft dan u wilt geven (en het lijkt erop dat u dat doet), geef haar dan informatie over aanvullende hulpmiddelen.
Je kunt haar een lijst met kinderopvangopties geven. Of je kunt aanbieden om te betalen voor een gesprek met een financieel adviseur die haar kan helpen bij het opstellen van een budget .
Dit kan haar geruststellen en het idee geven dat u bereid bent om haar te ondersteunen, zelfs als dat betekent dat u haar moet doorverwijzen naar iemand die haar kan helpen in plaats van dat u het werk zelf moet doen.
Oefen effectieve communicatie
Wanneer uw dochter volhoudt dat u niet genoeg doet om te helpen, neem dan even de tijd om te valideren wat ze waarschijnlijk voelt. Zeg zoiets als: “Dit moet heel frustrerend voor u zijn.” Zorg er wel voor dat u het met een oprechte toon zegt die niet sarcastisch klinkt.
Ze uit haar pijn aan jou. En ze kan een beetje opluchting krijgen als ze beseft dat je hoort wat ze probeert te zeggen.
Hoewel het verleidelijk kan zijn om haar te antwoorden met dingen als: “We doen veel voor je!” of “Je krijgt meer steun dan de meeste mensen”, zullen zulke opmerkingen haar waarschijnlijk in de verdedigingsmodus brengen.
Het gesprek verloopt beter als je luistert en reflecteert op wat je hoort over haar gevoelens, ongeacht of je het ermee eens bent of niet.
Als ze dingen zegt die niet in orde zijn, ben je niet verplicht om met haar te blijven praten. Beëindig het gesprek voor nu en vertel haar dat je de zaken bespreekt als ze rustiger is.