Huiselijk geweld in de LGBTQ+-gemeenschap

Als we denken aan partnergeweld, is het beeld dat in ons opkomt dat van een man die een vrouw fysiek mishandelt. Partnergeweld kan echter heel anders zijn dan dat algemene beeld ervan. Huiselijk geweld kan een slachtoffer ongelooflijke, langdurige schade toebrengen, zelfs als ze nooit fysiek worden aangeraakt. En hoewel het beeld dat we hebben van een mishandelaar meestal een man is die een vrouw pijn doet, kan iedereen een mishandelaar zijn.

Partnergeweld binnen LGBTQ+-relaties komt even vaak, of zelfs vaker, voor dan in heteroseksuele relaties.

Er is veel minder onderzoek beschikbaar over partnergeweld in LGBTQ+-relaties dan huiselijk geweld in heteroseksuele relaties. Sterker nog, onderzoek op dit gebied is zo ondergefinancierd dat veel sites verwijzen naar één enkele studie uit 2010 (hierboven aangehaald) omdat er zo weinig studies over het onderwerp zijn afgerond. Wat die studies hebben gevonden, is echter verbijsterend.

Lees verder en ontdek hoe vaak partnergeweld voorkomt in queerrelaties, waarom mensen mishandeling niet melden, wat de langetermijngevolgen van huiselijk geweld zijn voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid en hoe je hulp kunt vinden als je slachtoffer bent.

De statistieken

Volgens de National Coalition Against Domestic Violence (NCADV) zijn de volgende statistieken over huiselijk geweld binnen LGBTQ+-relaties de meest recente.

• 43,8% van de lesbische vrouwen en 61,1% van de biseksuele vrouwen wordt op enig moment verkracht, het slachtoffer van fysiek geweld en/of gestalkt door een partner; dit geldt slechts voor 35% van de heteroseksuele vrouwen
• Slechts 26% van de mannen die te maken kregen met bijna dodelijk partnergeweld, belde de politie
• Minder dan 5% van de slachtoffers van huiselijk geweld van LGBTQ+ vraagt ​​ooit een beschermingsbevel aan bij de rechtbank
• Bij 11% van de gerapporteerde gevallen van intiem geweld tegen LGBTQ+ werd een wapen gebruikt

Wie loopt risico?

Ieder mens loopt het risico om een ​​relatie aan te gaan met iemand die misbruikend blijkt te zijn. Ongeacht welk geslacht je bent of met welk geslacht je het liefst intiem bent, er is altijd de mogelijkheid dat een partner misbruikend wordt.

Abuse kent gender niet beter dan ras. Femmes kunnen butch-vrouwen misbruiken; kleine mannen kunnen grote mannen misbruiken. We moeten leren begrijpen dat het stereotype van hoe misbruikers en slachtoffers eruit zien, slechts dat is: een stereotype, geen realiteit.

Wat weerhoudt mensen ervan om hulp te zoeken?

Voor elke situatie van misbruik zijn er talloze barrières die een slachtoffer ervan kunnen weerhouden hulp te zoeken en te ontvangen. Een slachtoffer kan vrezen voor zijn leven, of bang zijn voor de veiligheid van zijn kind, of zich schamen en in verlegenheid brengen dat hij iemand heeft gekozen die uiteindelijk misbruikend is geworden, ook al weet hij logischerwijs dat hij niet de schuld heeft.

LGBTQ+-slachtoffers van huiselijk geweld worden geconfronteerd met al diezelfde barrières. Ze worden echter mogelijk ook geconfronteerd met meerdere extra barrières om hulp te krijgen. Deze barrières worden hieronder besproken.

Uitje

Een misbruiker in een LGBTQ+-relatie kan dreigen zijn partner te outen als zijn partner hulp zoekt en niet bij iedereen in zijn leven uit de kast is gekomen . Dit kan van invloed zijn op alles, van de relatie met zijn ouders of andere familieleden tot zijn carrière.

Deze dreiging is mogelijk nog gevaarlijker voor een transgender, non-binair of gender-nonconform persoon die zijn of haar genderidentiteit nog niet publiekelijk heeft bekendgemaakt.

Hoewel het misschien verrassend lijkt dat een partner zo’n vreselijke bedreiging kan vormen voor degene van wie hij houdt, is dit iets dat gebeurt. Het voegt als gevolg daarvan nog een laag emotionele stress toe aan een toch al onmogelijk stressvolle situatie.

Geslachtsgebonden stereotypen

Er is vaak een gebrek aan geloof wanneer een misbruiker niet tot de demografie behoort waarvan we aannemen dat slachtoffers er doorgaans deel van uitmaken. Een persoon die wordt misbruikt, kan terecht erg bezorgd zijn dat hij of zij niet als slachtoffer wordt geloofd in een situatie van partnergeweld als hij of zij niet aan de fysieke beschrijving van een slachtoffer voldoet.

Dit betekent dat ze het risico lopen om moeilijke informatie te onthullen, alleen maar om mogelijk niet geloofd te worden. In dat geval kunnen ze er veel slechter aan toe zijn dan wanneer ze het misbruik helemaal niet hadden gemeld, omdat hun partner er dan achter kan komen dat ze naar de autoriteiten zijn gegaan.

Bovendien zouden de autoriteiten de situatie kunnen omdraaien en hen ervan kunnen beschuldigen de dader te zijn, vooral als de partner die daadwerkelijk het slachtoffer is, en die er meer stereotiep uitziet als slachtoffer, beweert dat dit ook het geval is.

Onvolmaakte wettelijke bescherming

Homofobie en transfobie spelen nog steeds een rol in de juridische werking van veel staten. Een slachtoffer van huiselijk geweld kan dus bevooroordeelde politieagenten of andere gezagsdragers tegenkomen wanneer ze misbruik melden. Helaas kan dit nog steeds gebeuren, zelfs als de wetten in hun staat gelijke bescherming bieden voor LGBTQ+-relaties.

Als ze de situatie zouden melden en vervolgens geen zorg zouden krijgen, zouden ze er slechter aan toe zijn dan voorheen. Dit is een van de meest voorkomende redenen waarom LGBTQ+-mensen geen melding maken van huiselijk geweld.

Als u bang zou zijn dat het melden van geweld tegen u alleen maar tot meer geweld zou leiden, zou u het dan melden?

Angst voor sociale impact

LGBTQ+-gemeenschappen kunnen klein en hecht zijn. Wanneer iemand geweld ervaart van zijn of haar partner, kan hij of zij bang zijn voor de sociale impact van het melden ervan. Als zij en hun partner een groep vrienden delen of lid zijn van dezelfde gemeenschap (wat beide zeer waarschijnlijk is), lopen ze het risico om veel, zo niet alle, van hun nauwste sociale relaties te vervreemden en te verliezen.

Zelfs als iedereen die ze kennen het niet met hun partner eens is, is de kans groot dat er veel sociale stress ontstaat als ze het misbruik aan hun vrienden en de gemeenschap vertellen.

Deze extra stress lijkt misschien onoverkomelijk of te riskant om de deur voor open te zetten. Helaas kan dit ertoe leiden dat slachtoffers hun mond houden over het misbruik, waardoor hun persoonlijke veiligheid in gevaar komt.

Langetermijngevolgen van misbruik

Elke situatie van huiselijk geweld heeft waarschijnlijk langdurige gevolgen voor het slachtoffer.

Als het gaat om LGTBQ+-relaties, merkt een onderzoek het volgende op: “Geweld tegen mannen en huiselijk geweld tussen mensen van hetzelfde geslacht worden vaak minder als een bedreiging voor de samenleving en de betrokkenen beschouwd, maar het is belangrijk om te begrijpen dat geweld tussen mannen, geweld tussen vrouwen en geweld tussen mensen van hetzelfde geslacht allemaal ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van het slachtoffer en de mishandelaar op de korte en lange termijn.” 

Lichamelijke gezondheidseffecten

Enkele van de mogelijke fysieke gezondheidseffecten van huiselijk geweld zijn: 

• Lichamelijk letsel (bijv. snijwonden, kneuzingen, hersenschuddingen, gebroken botten)
• Penetratieve verwondingen (bijv. messteken)
• Miskramen
• Gewrichtsschade
• Gehoor- en/of gezichtsverlies
• Migraine
• Permanente misvorming
• Artritis
• Hypertensie
• Hartziekte
• Seksueel overdraagbare aandoeningen

Gevolgen voor de geestelijke gezondheid

Enkele van de geestelijke gezondheidseffecten van huiselijk geweld zijn: 

• Depressie en/of angst
• Verslaving
• Persoonlijkheidsstoornissen
• PTSS
• Slaap- en/of eetstoornissen
• Sociale disfunctie
• Zelfmoord

Wat te doen als u zich in een gewelddadige situatie bevindt

Bent u een LGBTQ+-persoon die zich in een gewelddadige situatie bevindt en nog geen contact heeft opgenomen met de autoriteiten, dan hebt u mogelijkheden om de zorg te krijgen die u nodig hebt en verdient.

Vertel het iemand

Het is waar dat je het risico loopt vrienden of een gemeenschap te verliezen als je je misbruik onthult aan mensen die dicht bij je partner staan. Desondanks is het vertellen aan iemand die dicht bij je staat een uitstekende eerste stap om uit een gewelddadige relatie te stappen. Kies iemand die je vertrouwt, laat hem of haar weten wat er aan de hand is en volg zijn of haar voorbeeld om lokale hulpbronnen te vinden.

Vind bronnen

U hebt veel wettelijke rechten als slachtoffer van misbruik. De American Bar Association heeft een naslaggids waarin u kunt vinden wat al uw wettelijke rechten zijn voor de situatie, zodat u vervolgens dienovereenkomstig kunt handelen.

Als u niet zeker weet of uw situatie misbruikt is of niet, heeft de National Coalition Against Domestic Violence een lijst voor u om te raadplegen voor veelvoorkomende signalen van misbruik. Zo krijgt u een duidelijker beeld van uw situatie en welke stappen u moet ondernemen.

Dien een contactverbod in als u dat nodig heeft

Als uw partner u heeft bedreigd en/of zich gewelddadig tegen u heeft gedragen, is uw beste kans om uw eigen fysieke veiligheid te waarborgen het aanvragen van een contactverbod. Dit doet u via uw lokale rechtbank. Zoek op wat de procedure is voor de stad waar u woont en volg de gegeven instructies.

Weet dat uw partner de tijdelijke beschikking zal ontvangen, die u vervolgens naar de rechtbank moet brengen om permanent te maken. Deze stap kunt u het beste nemen als u al in een andere woonsituatie woont dan zij, of als u bent vertrokken en een veilige plek hebt om in de tussentijd te verblijven, tot de datum van de rechtbank.

Een woord van Verywell

Als u tot de LGBTQ+ behoort en slachtoffer bent van partnergeweld, bedenk dan dat u niet schuldig bent. Er zijn veel hulpmiddelen beschikbaar die u de mentale en fysieke zorg bieden die u verdient.