Toenemende prevalentie van anti-transgenderwetgeving eist zijn tol op de geestelijke gezondheid

Het onderwerp transgenderisme en transgenderrechten in de Verenigde Staten is de afgelopen jaren een zeer verdeeld onderwerp geweest. Transrechten zijn mensenrechten, maar een aanhoudend gebrek aan begrip en tolerantie heeft geleid tot de oprichting van meerdere anti-transwetten.

Van de zogenaamde ‘Don’t Say Gay’-wet in Florida die eerder dit jaar werd aangenomen, tot de weerstand tegen genderbevestigende zorg en de staten die proberen transmeisjes te weren van meisjessportteams: LGBTQIA+-rechten domineren de ‘cultuurstrijd’ en de Verenigde Staten blijven verdeeld.

Volgens de Human Rights Campaign was 2021 het slechtste jaar in de recente geschiedenis voor anti-LGBTQ+-wetgeving. Maar was 2022 erger? 

Hoewel het wetsvoorstel van gouverneur Ron DeSantis veel van de krantenkoppen haalde, is het slechts het topje van de ijsberg. Freedom for All Americans houdt anti-transgenderwetgeving in de VS bij en volgens hun dichtheidskaart zijn er slechts 16 staten waar momenteel geen anti-transgenderwetgeving wordt overwogen. 

Het targeten van een minderheidsgroep door een bestuursorgaan heeft ernstige gevolgen voor de geestelijke gezondheid, en transgenders vormen daarop geen uitzondering. Veel van de kandidaten die tijdens de Midterms voor verkiezing of herverkiezing in aanmerking kwamen, steunen dit soort wetgeving, dus om deze maatregelen te bestrijden is het noodzakelijk om empathie op te bouwen en bewustzijn te vergroten.

Het beoordelen van de impact op de geestelijke gezondheid

De US Transgender Survey uit 2015 is misschien al een paar jaar oud, maar het blijft de grootste survey die de ervaringen van transgenders in het hele land onderzoekt. Er worden momenteel reacties verzameld voor een survey uit 2022, en dit zal een actueler overzicht bieden wanneer het wordt gepubliceerd, maar in de tussentijd biedt de USTS uit 2015 een aantal waardevolle inzichten. 

Respondenten meldden een hoog niveau van intimidatie, geweld en mishandeling. Meer dan de helft van de respondenten (54%) die ‘uit de kast’ waren of als transgender werden gezien op school, ervoeren verbale intimidatie, terwijl in het jaar voorafgaand aan het invullen van de enquête drie op de tien respondenten aangaven dat ze een promotie was ontzegd, waren ontslagen of anderszins enige vorm van mishandeling op school hadden ervaren. 

39% van de respondenten meldde “ernstige psychische nood” in de maand voorafgaand aan het invullen van de enquête, vergeleken met 5% in de algemene bevolking, terwijl 40% een zelfmoordpoging had gedaan – het zelfmoordpogingspercentage in de algemene bevolking was 4,6%. 

En de mentale gezondheid van jonge transgenders in het bijzonder

In het Verenigd Koninkrijk bleek uit het Schoolrapport van Stonewall uit 2017 dat 84% van de jonge transgenders zichzelf heeft beschadigd en dat 45% van de jonge transgenders een zelfmoordpoging heeft gedaan.

Uit onderzoek uit 2016 bleek dat meer dan 40% van de jonge transvrouwen te maken kreeg met discriminatie op basis van transgenders. Deze discriminatie werd in verband gebracht met een twee keer zo hoog risico op depressie, een drie keer zo hoog risico op posttraumatische stressstoornis (PTSS) en een acht keer zo hoog risico op suïcidale gedachten.

Uit een recent onderzoek onder jongeren in Colorado bleek dat transgender- en genderdiverse jongeren twee tot drie keer meer kans hadden op psychische problemen dan hun leeftijdsgenoten.

“Anti-trans wetgeving heeft een enorme negatieve impact op de mentale gezondheid en het fysieke welzijn van trans en non-binaire jongeren,” zegt Kyleigh Klein, MA LMHC NCC, een gedragstherapeut bij Brightline . “Zelfs als het niet wordt aangenomen, is aangetoond dat discriminerende wetgeving gevoelens van isolatie, hopeloosheid en wanhoop vergroot door voortdurende marginalisering en stigmatisering.

Klein vervolgt: “Gebrek aan genderbevestigende en veilige omgevingen als gevolg van anti-transwetten vormen een significante toename van depressie , angst en zelfmoordrisico onder trans- en non-binaire jongeren – en afnemende toegang tot levensreddende genderbevestigende medische zorg leidt tot een nog groter risico op deze problemen. Al deze problemen hebben een negatieve invloed op het emotionele welzijn en de veiligheid van een jongere en kunnen hun vermogen om simpelweg te overleven, laat staan ​​te gedijen, zowel thuis als op school, schaden.”

Verzet tegen anti-transgenderwetgeving

Maar hoewel de zaken er somber uitzien, zijn er redenen om hoopvol te zijn. In juni tekende president Joe Biden een uitvoerend bevel om discriminatie tegen transjongeren aan te pakken en de federale financiering voor conversietherapie stop te zetten. Ook vroeg hij de federale gezondheids- en onderwijsafdelingen om de toegang tot genderbevestigende medische zorg uit te breiden. 

Op een meer grassroots-niveau zijn er talloze activisten die onvermoeibaar het verschil maken en transfobie bestrijden. Van de TransLatina Coalition , die in 2009 werd opgericht om “de specifieke behoeften van TGI [transgender en gender non-conforming en intersekse] Latinx-immigranten die in de Verenigde Staten wonen, aan te pakken”, tot de Brave Space Alliance, die zichzelf omschrijft als “het eerste door zwarte en trans geleide LGBTQ+-centrum aan de zuidkant van Chicago”.

Wat u kunt doen

Voor ouders is het van essentieel belang om met hun kinderen te praten en een open dialoog te voeren, zegt Klein. Ouders van trans- en non-binaire jongeren in het bijzonder kunnen hen in contact brengen met andere trans- en non-binaire jongeren en hun families. 

“Gemeenschap en verbinding zijn zo belangrijk, vooral omdat dit soms ongelooflijk isolerend en beangstigend kan aanvoelen,” zegt ze. “Spreek voor uw kind en zorg ervoor dat u onderzoek doet naar de rechten van uw kind en deze leert, vooral op school. Sluit u aan bij uw lokale PFLAG-afdeling (Parents, Families, and Friends of Lesbians and Gays) en neem contact op met ACLU voor juridische ondersteuning.”

Hana Patel, MBBS BSc MSc, huisarts in geestelijke en seksuele gezondheid en Mindset Coach, zegt: “Net zoals we leerlingen zouden beschermen tegen mensen die geloven dat lijfstraffen de manier zijn om kinderen te disciplineren, zouden we ze ook moeten beschermen tegen mensen die geloven dat leerlingen niet mogen deelnemen aan sociale transitie op school. En deze dingen zijn direct vergelijkbaar omdat beide onmiddellijke, blijvende en vermijdbare schade veroorzaken.

“Scholen zijn in staat om niet alleen de jongere te ondersteunen, maar ook de volwassenen in hun leven terwijl ze door de potentieel turbulente tijd van de overgang gaan, terwijl ze vaak te maken krijgen met tegenreacties van familieleden of de gemeenschap voor het ondersteunen van hun kind. Ouders helpen om als standvastige bondgenoten voor hun kinderen op te treden, is een ingewikkelde rol om te spelen, maar uw pleitbezorging en geruststelling kunnen het verschil maken tussen een leerling met ouders die zich in staat voelen om hen actief te ondersteunen of niet.”

Ondertussen kan iedereen, of ze nu ouders, docenten of anderen zijn, ‘stemmen op leiders die prioriteit geven aan de gezondheid en het welzijn van trans- en andere queerjongeren.

“Word actief in je gemeenschap en spreek je uit tegen anti-trans of anti-LGBTQ+ wetgeving. Wees er LUID over en wees een uitgesproken voorstander van jongeren die spelen in sportteams die passen bij hun genderidentiteit, hun geïdentificeerde naam en voornaamwoorden gebruiken, aandringen op genderinclusieve toiletten en anti-pestprogramma’s implementeren op scholen,” zegt Klein.